အပၸနာေဇာ၀ါရ၀ီထိမ်ား
အပၸနာေဇာ ၂၆-ပါး = မဟဂၢဳတ္ကုသိုလ္စိတ္ ၉-ပါး + မဟဂၢဳတ္ၾကိယာစိတ္ ၉-ပါး + ေလာကုတၱရာစိတ္ အက်ဥ္း ၈-ပါး။မဟဂၢဳတ္ကုသိုလ္ ၉-ပါးႏွင့္ မဟဂၢဳတ္ၾကိယာ ၉-ပါးတုိ႔အနက္မွ စိတ္တစ္ပါးပါးက ေဇာအျဖစ္ေစာခြင့္ရေသာ ၀ီထိကို ေလာကီအပၸနာ၀ီထိဟု ေခၚ၏။ ေလာကုတၱရာ စိတ္တစ္ပါးပါးက ေဇာအျဖစ္ေစာခြင့္ရသည့္ ၀ီထိကို ေလာကုတၱရာ အပၸနာ၀ီထိဟု ေခၚ၏။
မဟဂၢဳတ္ကုသိုလ္
၉-ပါးတြင္ ရူပါ၀စရကုသိုလ္စိတ္ ၅-ပါးႏွင့္ အရူပါ၀စရကုသိုလ္စိတ္ ၄-ပါးတုိ႔
ပါ၀င္ၾက၏။ ရူပစ်ာန္ရရန္ အားထုတ္ေသာသူသည္ ပထမစ်ာန္ကို ရသည့္အခါ
ရူပါ၀စရပထမစ်ာန္ ကုသိုလ္စိတ္သည္ အပၸနာေဇာအျဖစ္ေစာ၏။ ဒုတိယစ်ာန္ကုိ ရသည့္အခါ
ရူပါ၀စရ ဒုတိယစ်ာန္ ကုသိုလ္စိတ္သည္ အပၸနာေဇာအျဖစ္ ေစာ၏။ တတိယစ်ာန္၊
စတုတၳစ်ာန္၊ ပဥၥမစ်ာန္ အသီးသီးကို ရသည့္အခါ၌လည္း သက္ဆုိင္ရာ
ရူပါ၀စရကုသိုလ္စိတ္သည္ အပၸနာေဇာအျဖစ္ ေစာ၏။
အရူပစ်ာန္ကိုရေအာင္ ဆက္လက္အားထုတ္သျဖင့္ အာကာသာနဥၥာယတနစ်ာန္ကို ရသည့္အခါ အာကာသာနဥၥာယတန ကုသိုလ္စိတ္သည္ အပၸနာေဇာအျဖစ္ ေစာ၏။ ၀ိညာဏဥၥာယတနစ်ာန္ကို ရသည့္အခါ ၀ိညာဏဥၥာယတန ကုသိုလ္စိတ္သည္ အပၸနာေဇာအျဖစ္ ေစာ၏။ အာကိဥၥညာယတန ကုသိုလ္စိတ္သည္ အပၸနာေဇာအျဖစ္ ေစာ၏။ အာကိဥၥညာယတနစ်ာန္ကို ရသည့္အခါ အာကိဥၥညာယတန ကုသိုလ္စိတ္သည္ အပၸနာေဇာအျဖစ္ ေစာ၏။ ေန၀သညာ နာသညာယတနစ်ာန္ကို ရသည့္အခါ ေန၀သညာ နာသညာယတန ကုသိုလ္စိတ္သည္ အပၸနာေဇာအျဖစ္ ေစာ၏။
ရူပစ်ာန္ ၅-ပါးႏွင့္ အရူပစ်ာန္ ၄-ပါးတုိ႔ကို ပိုင္ႏုိင္ျပီးေနာက္ အဘိညာန္ တန္ခိုးမ်ားကိုရေအာင္ အားထုတ္သျဖင့္ ေအာင္ျမင္ေသာအခါ ရူပါ၀စရ ပဥၥမစ်ာန္စိတ္သည္ အဘိညာဥ္ကိစၥတပ္လ်က္ အပၸနာေဇာအျဖစ္ ေစာ၏။
အကယ္၍ ရဟႏၱာတစ္ပါးက ေလာကီစ်ာန္ အဘိညာဥ္မ်ားကို ရရွိေအာင္ အဆင့္ဆင့္ အားထုတ္ေသာ္ ရူပစ်ာန္မ်ားကို ရရွိသည့္အခါတုိ႔၌ ရူပါ၀စရၾကိယာစိတ္တုိ႔ျဖင့္ အပၸနာေဇာ ေစာ၏။ အရူပစ်ာန္မ်ားကို ရရွိသည့္အခါတုိ႔၌ အရူပါ၀စရၾကိယာစိတ္တုိ႔ျဖင့္ အပၸနာေဇာ ေစာ၏။ အဘိညာဥ္ကို ရရွိသည့္အခါ ရူပါ၀စရပဥၥမစ်ာန္ၾကိယာစိတ္သည္ အဘိညာဥ္ ကိစၥတပ္လ်က္ အပၸနာေဇာ ေစာ၏။
မဂ္ဉာဏ္ ဖုိလ္ဉာဏ္ကို ရရွိေအာင္ ၀ိပႆနာတရား ရူမွတ္ပြားမ်ားသျဖင့္ ပထမမဂ္ဆုိက္သည့္အခါ ေသာတာပတၱိမဂ္စိတ္သည္ အပၸနာေဇာအျဖစ္ ၁-ၾကိမ္ ေစာ၏။ ထုိ႔ေနာက္ ေသာတာပတၱိဖုိလ္စိတ္သည္ ၂-ၾကိမ္ သို႔မဟုတ္ ၃-ၾကိမ္ အပၸနာေဇာအျဖစ္ ေစာ၏။ အလားတူပင္ ဒုတိယမဂ္ဆုိက္သည့္အခါ သကဒါဂါမိမဂ္စိတ္ ၁-ၾကိမ္၊ ထုိ႔ေနာက္ သကဒါဂါမိဖိုလ္စိတ္ ၂-ၾကိမ္ သို႔မဟုတ္ ၃-ၾကိမ္ ျဖစ္၏။ တတိယမဂ္ဆုိက္သည့္အခါ၌ အနာဂါမိမဂ္စိတ္ ၁-ၾကိမ္၊ ထုိ႔ေနာက္ အနာဂါမိဖိုလ္စိတ္ ၂-ၾကိမ္ သို႔မဟုတ္ ၃-ၾကိမ္ ျဖစ္၏။ စတုတၳမဂ္ဆုိက္သည့္အခါ၌ အရဟတၱမဂ္စိတ္ ၁-ၾကိမ္၊ ထုိ႔ေနာက္ အရဟတၱဖုိလ္စိတ္ ၂-ၾကိမ္ သို႔မဟုတ္ ၃-ၾကိမ္ ျဖစ္၏။
(တိကၡပညာ) န-ဒ-`မ-ဥ-ႏု-ေဂါ-စ်ာန္´-ဘြင္-ဘြင္-
(၁) ကသိုဏ္းနိမိတ္အာရုံသည္ မေနာဒြါရ၌ ထင္လာသည္ရွိေသာ္ ဘ၀ဂၤစလန-ဘ၀ဂၤုပေစၧဒဟူ၍ ဘ၀င္ ၂-ၾကိမ္လူပ္၍ ျပတ္ျပီးလွ်င္ ထုိကသိုဏ္းနိမိတ္ကို အာရုံျပဳ၍ မေနာဒြါရာ၀ဇၨန္းစိတ္ျဖစ္၏။ ထုိ႔ေနာက္ မဟာကုသိုလ္ ဉာဏသမၸယုတ္ေသာမနႆစိတ္ ၂-ပါးတြင္ တစ္ပါးပါးသည္ မႏၵပညာပုဂၢိဳလ္ (ညံ့ေသာပညာရွိသူ) ျဖစ္ေသာ္ ပရိကမ္၊ ဥပစာ၊ အႏုလံု၊ ေဂါၾတဘုဟု ၄-ၾကိမ္ (တိကၡပညာပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ေသာ္ ဥပစာ၊ အႏုလံု၊ ေဂါၾတဘုဟု ၃-ၾကိမ္) ျဖစ္၍ ခ်ဳပ္၏။ ထုိ႔ေနာက္ ရူပါ၀စရ ပထမစ်ာန္ ကုသိုလ္စိတ္သည္ အပၸနာေဇာအျဖစ္ ၁-ၾကိမ္ျဖစ္၍ ခ်ဳပ္၏။ ထုိ႔ေနာက္ ဘ၀င္မ်ားစြာက်ျပီး စ်ာန္မွထ၏။
အရူပစ်ာန္ကိုရေအာင္ ဆက္လက္အားထုတ္သျဖင့္ အာကာသာနဥၥာယတနစ်ာန္ကို ရသည့္အခါ အာကာသာနဥၥာယတန ကုသိုလ္စိတ္သည္ အပၸနာေဇာအျဖစ္ ေစာ၏။ ၀ိညာဏဥၥာယတနစ်ာန္ကို ရသည့္အခါ ၀ိညာဏဥၥာယတန ကုသိုလ္စိတ္သည္ အပၸနာေဇာအျဖစ္ ေစာ၏။ အာကိဥၥညာယတန ကုသိုလ္စိတ္သည္ အပၸနာေဇာအျဖစ္ ေစာ၏။ အာကိဥၥညာယတနစ်ာန္ကို ရသည့္အခါ အာကိဥၥညာယတန ကုသိုလ္စိတ္သည္ အပၸနာေဇာအျဖစ္ ေစာ၏။ ေန၀သညာ နာသညာယတနစ်ာန္ကို ရသည့္အခါ ေန၀သညာ နာသညာယတန ကုသိုလ္စိတ္သည္ အပၸနာေဇာအျဖစ္ ေစာ၏။
ရူပစ်ာန္ ၅-ပါးႏွင့္ အရူပစ်ာန္ ၄-ပါးတုိ႔ကို ပိုင္ႏုိင္ျပီးေနာက္ အဘိညာန္ တန္ခိုးမ်ားကိုရေအာင္ အားထုတ္သျဖင့္ ေအာင္ျမင္ေသာအခါ ရူပါ၀စရ ပဥၥမစ်ာန္စိတ္သည္ အဘိညာဥ္ကိစၥတပ္လ်က္ အပၸနာေဇာအျဖစ္ ေစာ၏။
အကယ္၍ ရဟႏၱာတစ္ပါးက ေလာကီစ်ာန္ အဘိညာဥ္မ်ားကို ရရွိေအာင္ အဆင့္ဆင့္ အားထုတ္ေသာ္ ရူပစ်ာန္မ်ားကို ရရွိသည့္အခါတုိ႔၌ ရူပါ၀စရၾကိယာစိတ္တုိ႔ျဖင့္ အပၸနာေဇာ ေစာ၏။ အရူပစ်ာန္မ်ားကို ရရွိသည့္အခါတုိ႔၌ အရူပါ၀စရၾကိယာစိတ္တုိ႔ျဖင့္ အပၸနာေဇာ ေစာ၏။ အဘိညာဥ္ကို ရရွိသည့္အခါ ရူပါ၀စရပဥၥမစ်ာန္ၾကိယာစိတ္သည္ အဘိညာဥ္ ကိစၥတပ္လ်က္ အပၸနာေဇာ ေစာ၏။
မဂ္ဉာဏ္ ဖုိလ္ဉာဏ္ကို ရရွိေအာင္ ၀ိပႆနာတရား ရူမွတ္ပြားမ်ားသျဖင့္ ပထမမဂ္ဆုိက္သည့္အခါ ေသာတာပတၱိမဂ္စိတ္သည္ အပၸနာေဇာအျဖစ္ ၁-ၾကိမ္ ေစာ၏။ ထုိ႔ေနာက္ ေသာတာပတၱိဖုိလ္စိတ္သည္ ၂-ၾကိမ္ သို႔မဟုတ္ ၃-ၾကိမ္ အပၸနာေဇာအျဖစ္ ေစာ၏။ အလားတူပင္ ဒုတိယမဂ္ဆုိက္သည့္အခါ သကဒါဂါမိမဂ္စိတ္ ၁-ၾကိမ္၊ ထုိ႔ေနာက္ သကဒါဂါမိဖိုလ္စိတ္ ၂-ၾကိမ္ သို႔မဟုတ္ ၃-ၾကိမ္ ျဖစ္၏။ တတိယမဂ္ဆုိက္သည့္အခါ၌ အနာဂါမိမဂ္စိတ္ ၁-ၾကိမ္၊ ထုိ႔ေနာက္ အနာဂါမိဖိုလ္စိတ္ ၂-ၾကိမ္ သို႔မဟုတ္ ၃-ၾကိမ္ ျဖစ္၏။ စတုတၳမဂ္ဆုိက္သည့္အခါ၌ အရဟတၱမဂ္စိတ္ ၁-ၾကိမ္၊ ထုိ႔ေနာက္ အရဟတၱဖုိလ္စိတ္ ၂-ၾကိမ္ သို႔မဟုတ္ ၃-ၾကိမ္ ျဖစ္၏။
ရူပါ၀စရအပၸနာ၀ီထိ ၅-ပါး
(မႏၵပညာ) န-ဒ-`မ-ပ-ဥ-ႏု-ေဂါ-စ်ာန္´-ဘြင္-ဘြင္-(တိကၡပညာ) န-ဒ-`မ-ဥ-ႏု-ေဂါ-စ်ာန္´-ဘြင္-ဘြင္-
(၁) ကသိုဏ္းနိမိတ္အာရုံသည္ မေနာဒြါရ၌ ထင္လာသည္ရွိေသာ္ ဘ၀ဂၤစလန-ဘ၀ဂၤုပေစၧဒဟူ၍ ဘ၀င္ ၂-ၾကိမ္လူပ္၍ ျပတ္ျပီးလွ်င္ ထုိကသိုဏ္းနိမိတ္ကို အာရုံျပဳ၍ မေနာဒြါရာ၀ဇၨန္းစိတ္ျဖစ္၏။ ထုိ႔ေနာက္ မဟာကုသိုလ္ ဉာဏသမၸယုတ္ေသာမနႆစိတ္ ၂-ပါးတြင္ တစ္ပါးပါးသည္ မႏၵပညာပုဂၢိဳလ္ (ညံ့ေသာပညာရွိသူ) ျဖစ္ေသာ္ ပရိကမ္၊ ဥပစာ၊ အႏုလံု၊ ေဂါၾတဘုဟု ၄-ၾကိမ္ (တိကၡပညာပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ေသာ္ ဥပစာ၊ အႏုလံု၊ ေဂါၾတဘုဟု ၃-ၾကိမ္) ျဖစ္၍ ခ်ဳပ္၏။ ထုိ႔ေနာက္ ရူပါ၀စရ ပထမစ်ာန္ ကုသိုလ္စိတ္သည္ အပၸနာေဇာအျဖစ္ ၁-ၾကိမ္ျဖစ္၍ ခ်ဳပ္၏။ ထုိ႔ေနာက္ ဘ၀င္မ်ားစြာက်ျပီး စ်ာန္မွထ၏။
(၂) အထက္ပါအတုိင္း ရူပါ၀စရ ဒုတိယစ်ာန္ကုသိုလ္စိတ္ အပၸနာ ၁-၀ီထိ
(၃) အထက္ပါအတုိင္း ရူပါ၀စရ တတိယစ်ာန္ကုသိုလ္စိတ္ အပၸနာ ၁-၀ီထိ
(၄) အထက္ပါအတုိင္း ရူပါ၀စရ စတုတၳစ်ာန္ကုသိုလ္စိတ္ အပၸနာ ၁-၀ီထိ
(၅) အထက္ပါအတုိင္း ရူပါ၀စရ ပဥၥမစ်ာန္ကုသိုလ္စိတ္ အပၸနာ ၁-၀ီထိ
ဤ ပဥၥမစ်ာန္စိတ္သည္ ဥေပကၡာသဟဂုတ္စိတ္ျဖစ္သျဖင့္ လုိက္ဖက္ညီရန္ အထက္ပါဆုိရုိးတြင္ `မဟာကုသိုလ္ ဉာဏသမၸယုတ္ ေသာမနႆစိတ္ ၂-ပါး´ အစား `မဟာကုသိုလ္ဉာဏ္သမၸယုတ္ ဥေပကၡာစိတ္ ၂-ပါး´ ဟူ၍ ေျပာင္းယူရမည္။ `ပ-ဥ-ႏု-ေဂါ´သည္ ဥပစာရသမာဓိေဇာ ျဖစ္၏။
မဟာကုသိုလ္ဉာဏသမၸယုတ္စိတ္က ဤေဇာကိစၥကို ေဆာင္ရြက္၏။
ပ = ပရိကမ္=အပၸနာေဇာျဖစ္ရန္ ျပဳျပင္စီရင္တတ္ေသာစိတ္၊
ဥ=ဥပစာ=အပၸနာေဇာ၏အနီး၌ ျဖစ္ေသာစိတ္၊
ႏု=အႏုလံု= ေအာက္ပရိက္ေဇာအား လည္းေကာင္း၊ အထက္အပၸနာေဇာအား လည္းေကာင္း ေလ်ာ္စြာျဖစ္ေစေသာစိတ္၊
ေဂါ=ေဂါၾတဘု=ကာမအႏြယ္ကိုျဖတ္၍ မဟဂၢဳတ္အႏြယ္ကိုျဖစ္ေစေသာစိတ္၊
(၄) အထက္ပါအတုိင္း ရူပါ၀စရ စတုတၳစ်ာန္ကုသိုလ္စိတ္ အပၸနာ ၁-၀ီထိ
(၅) အထက္ပါအတုိင္း ရူပါ၀စရ ပဥၥမစ်ာန္ကုသိုလ္စိတ္ အပၸနာ ၁-၀ီထိ
ဤ ပဥၥမစ်ာန္စိတ္သည္ ဥေပကၡာသဟဂုတ္စိတ္ျဖစ္သျဖင့္ လုိက္ဖက္ညီရန္ အထက္ပါဆုိရုိးတြင္ `မဟာကုသိုလ္ ဉာဏသမၸယုတ္ ေသာမနႆစိတ္ ၂-ပါး´ အစား `မဟာကုသိုလ္ဉာဏ္သမၸယုတ္ ဥေပကၡာစိတ္ ၂-ပါး´ ဟူ၍ ေျပာင္းယူရမည္။ `ပ-ဥ-ႏု-ေဂါ´သည္ ဥပစာရသမာဓိေဇာ ျဖစ္၏။
မဟာကုသိုလ္ဉာဏသမၸယုတ္စိတ္က ဤေဇာကိစၥကို ေဆာင္ရြက္၏။
ပ = ပရိကမ္=အပၸနာေဇာျဖစ္ရန္ ျပဳျပင္စီရင္တတ္ေသာစိတ္၊
ဥ=ဥပစာ=အပၸနာေဇာ၏အနီး၌ ျဖစ္ေသာစိတ္၊
ႏု=အႏုလံု= ေအာက္ပရိက္ေဇာအား လည္းေကာင္း၊ အထက္အပၸနာေဇာအား လည္းေကာင္း ေလ်ာ္စြာျဖစ္ေစေသာစိတ္၊
ေဂါ=ေဂါၾတဘု=ကာမအႏြယ္ကိုျဖတ္၍ မဟဂၢဳတ္အႏြယ္ကိုျဖစ္ေစေသာစိတ္၊
အရူပါ၀စရ အပၸနာ၀ီထိ ၄-ပါး
(မႏၵပညာ) န-ဒ-`မ-ပ-ဥ-ႏု-ေဂါ-စ်ာန္´-ဘြင္-ဘြင္-(တိကၡပညာ) န-ဒ-`မ-ဥ-ႏု-ေဂါ-စ်ာန္´-ဘြင္-ဘြင္-
(၁) ကသိုဏ္းနိမိတ္ကိုခြာ၍ ရအပ္ေသာ ေကာင္းကင္ပညတ္ အာရုံသည္ မေနာဒြါရ၌ ထင္လာသည္ရွိေသာ္ ဘ၀ဂၤစလန၊ ဘ၀ဂၤုပေစၧဒဟူ၍ ဘ၀င္ ၂-ၾကိမ္လူပ္၍ ျပတ္ျပီးလွ်င္ ထုိထင္လာေသာ အာရုံကို အာရုံျပဳ၍ မေနာဒြါရာ၀ဇၨန္းစိတ္ ျဖစ္၏။ ထုိ႔ေနာက္ မဟာကုသိုလ္ ဉာဏသမၸယုတ္ ဥေပကၡာစိတ္ ၂-ပါးတြင္ တစ္ပါးပါးသည္ မႏၵပညာ ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ေသာ္ ပရိကမ္၊ ဥပမာ၊ အႏုလံု၊ ေဂါၾတဘုဟု ၄-ၾကိမ္၊ (တိကၡပညာ ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ေသာ္ ဥပစာ၊ အႏုလံု၊ ေဂါၾတဘုဟု ၄-ၾကိမ္၊ (တိကၡပညာ ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ေသာ္ ဥပစာ၊ အႏုလံု၊ ေဂါၾတဘုဟု ၃-ၾကိမ္) ျဖစ္၍ ခ်ဳပ္၏။ ထုိ႔ေနာက္ အာကာသာနဥၥာယတန ကုသိုလ္စိတ္သည္ အပၸနာေဇာအျဖစ္ ၁-ၾကိမ္ျဖစ္၍ ခ်ဳပ္၏။ ထု႔ိေနာက္ ဘ၀င္မ်ားစြာက်ျပီး စ်ာန္မွထ၏။
(၂) အာကာသာနဥၥာယတနစိတ္သည္ မေနာဒြါရ၌ ထင္လာသည္ရွိေသာ္….. ၀ိညာဏဥၥာယတန ကုသိုလ္စိတ္သည္ အပၸနာေဇာအျဖစ္…..
(၃) အာကာသာနဥၥာယတနစိတ္၏ မရွိျခင္းဟူေသာ နတၳိေဘာပညတ္သည္ မေနာဒြါရ၌ ထင္လာသည္ရွိေသာ္….. အာကိဥၥညာယတန ကုသိုလ္စိတ္သည္ အပၸနာေဇာအျဖစ္…..
(၄) အာကိဥၥညာယတန ကုသိုလ္စိတ္သည္ မေနာဒြါရ၌ ထင္လာသည္ရွိေသာ္….. ေန၀သညာ နာသညာယတန ကုသိုလ္စိတ္သည္ အပၸနာေဇာအျဖစ္…..
စ်ာန္၀င္စားေသာ သမာပဇၥန၀ီထိ
(မႏၵပညာ) န-ဒ-`မ-ပ-ဥ-ႏု-ေဂါ-စ်ာန္-စ်ာန္-စ်ာန္ မ်ားစြာ´ -ဘြင္-(တိကၡပညာ) န-ဒ`မ-ဥ-ႏု-ေဂါ-စ်ာန္-စ်ာန္-စ်ာန္ မ်ားစြာ´ -ဘြင္-
(ရူပါ၀စရ စ်ာန္၀င္စားရန္) ကသိုဏ္းနိမိတ္အာရုံသည္ မေနာဒြါရ၌ ထင္လာသည္ရွိေသာ္ ဘ၀ဂၤစလန၊ ဘ၀ဂၤုပေစၧဒဟူ၍ ဘ၀င္ ၂-ၾကိမ္လူပ္၍ ျပတ္ျပီးလွ်င္ ကသိုဏ္းနိမိတ္ကို အာရုံျပဳ၍ မေနာဒြါရာ၀ဇၨန္းစိတ္ ျဖစ္၏။ ထုိ႔ေနာက္ မဟာကုသိုလ္ ဉာဏသမၸယုတ္ ေသာမနႆစိတ္( ပဥၥမစ်ာန္၀င္စားရန္ ဥေပကၡာစိတ္ယူ) ၂-ပါးတြင္ တစ္ပါးပါးသည္ မႏၵပညာပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ေသာ္ ပရိကမ္၊ ဥပစာ၊ အႏုလံု၊ ေဂါၾတဘုဟု ၄-ၾကိမ္၊ (တိကၡပညာပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ေသာ္ ဥပစာ၊ အႏုလံု၊ ေဂါၾတဘုဟု ၃-ၾကိမ္)ျဖစ္၍ ခ်ဳပ္၏။ ထို႔ေနာက္ ရူပါ၀စရ ကုသိုလ္ပထမစ်ာန္(သို႔မဟုတ္ ဒု-တ-စ-ပဥၥမစ်ာန္)စိတ္သည္ သပၸနာေဇာအျဖစ္ အၾကိမ္မ်ားစြာ ျဖစ္၍ ခ်ဳပ္၏။ ထုိ႔ေနာက္ ဘ၀င္က်ျပီး စ်ာန္မွထ၏။
(အရူပါ၀စရ စ်ာန္၀င္စားရန္)
ကသိုဏ္းနိမိတ္ကိုခြာ၍ ရအပ္ေသာ ေကာင္းကင္ပညတ္အာရုံ (အထက္အရူပစ်ာန္အတြက္
သက္ဆုိင္ရာ အာရုံသည္) မေနာဒြါရ၌ ထင္လာသည္ရွိေသာ္ ဘ၀ဂၤစလန၊ ဘ၀ဂၤုပေစၧဒဟူ၍
ဘ၀င္ ၂-ၾကိမ္လူပ္၍ ျပတ္ျပီးလွ်င္ ထိုထင္လာေသာ အာရုံကို အာရုံျပဳ၍
မေနာဒြါရာ၀ဇၨန္းစိတ္ ျဖစ္၏။ ထုိ႔ေနာက္ မဟာကုသိုလ္ ဉာဏသမၸယုတ္ ဥေပကၡာစိတ္
၂-ပါးတြင္ တစ္ပါးပါးသည္ မႏၵပညာပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ေသာ္ ပရိကမ္၊ ဥပစာ၊ အႏုလံု၊
ေဂါၾတဘုဟု ၄-ၾကိမ္၊ (တိကၡပညာပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ေသာ္ ဥပစာ၊ အႏုလံု၊ ေဂါၾတဘုဟု
၃-ၾကိမ္) ျဖစ္၍ ခ်ဳပ္၏။ ထုိ႔ေနာက္ အာကာသာနဥၥာယတနကုသိုလ္စိတ္
(အထက္စ်ာန္၀င္စားေသာ္ သက္ဆုိင္ရာစိတ္)သည္ အပၸနာေဇာအျဖစ္ အၾကိမ္မ်ားစြာျဖစ္၍
ခ်ဳပ္၏။ ထုိ႔ေနာက္ ဘ၀င္က်ျပီး စ်ာန္မွထ၏။
(၁) ဣဒၶိ၀ိဓအဘိညာဥ္ = ကိုယ္ခြဲတစ္ရာ၊ တစ္ေထာင္စသည္ျဖင့္ ဖန္ဆင္းႏုိင္ေသာ အဘိဉာဏ္အထူး၊
(၂) ဒိဗၺစကၡဳအဘိညာဥ္ = နတ္မ်က္စိကဲ့သို႔ ေ၀းလံေသာအရပ္ သို႔မဟုတ္ ဖံုးကြယ္ထားသည့္ေနရာ၌ရွိေသာ အဆင္းသဏၭာန္ကို ျမင္ႏုိင္သည့္ အသိဉာဏ္၊
အဘိညာအပၸနာ၀ီထိ
ရူပါ၀စရကုသိုလ္ ပဥၥမစ်ာန္ အပၸနာ၀ီထိကို အေျခခံ၍ ေလာကီအဘိညာဥ္ ၅-ပါးကိုရေအာင္ ေလ့က်င့္ႏုိင္၏။(၁) ဣဒၶိ၀ိဓအဘိညာဥ္ = ကိုယ္ခြဲတစ္ရာ၊ တစ္ေထာင္စသည္ျဖင့္ ဖန္ဆင္းႏုိင္ေသာ အဘိဉာဏ္အထူး၊
(၂) ဒိဗၺစကၡဳအဘိညာဥ္ = နတ္မ်က္စိကဲ့သို႔ ေ၀းလံေသာအရပ္ သို႔မဟုတ္ ဖံုးကြယ္ထားသည့္ေနရာ၌ရွိေသာ အဆင္းသဏၭာန္ကို ျမင္ႏုိင္သည့္ အသိဉာဏ္၊
(၃) ဒိဗၺေသာတအဘိညာဥ္ = နတ္နားကဲ့သို႔ ေ၀းရပ္မွ အသံတုိ႔ကို ၾကားႏုိင္သည့္ အသိဉာဏ္အထူး၊
(၄) ပရစိတၱ၀ိဇာနနအဘိညာဥ္ = သူတစ္ပါးတုိ႔၏ စိတ္အၾကံကို သိႏုိင္ေသာ အသိဉာဏ္အထူး၊
(၅) ပုေဗၺနိ၀ါသာႏုႆတိအဘိညာဥ္ = ေရွးအခါက ျပဳခဲ့ဖူးေသာ ဘ၀မ်ားစြာကို အဖန္ဖန္ ေအာက္ေမ့ႏုိင္သည့္ အသိဉာဏ္အထူး၊
၀ီထိပံု။ ။ န-ဒ-`မ-ပ-ဥ-ႏု-ေဂါ-ဘိ´-ဘြင္-
ကိုယ္ခြဲတစ္ေထာင္ ဖန္ဆင္းလုိေသာ ဣဒၶိမာပုဂၢိဳလ္သည္ ပထ၀ီကသိုဏ္းကိုအာရုံျပဳ၍ ရူပါ၀စရကုသိုလ္ ပဥၥမစ်ာန္ အပၸနာကို ခဏမွ်က်ေစျပီး ဘ၀င္က်ေစလ်က္ စ်ာန္မွထ၏။
ထျပီးလွ်င္ ဘ၀င္ကို ျပတ္ေစ၏။ `ငါ၏ကိုယ္သည္ထပ္တူ ကိုယ္ခြဲတစ္ေထာင္ျဖစ္ေစသတည္း´ဟု အဓိ႒ာန္လုိက္၊ ေစလုိက္၏။ ထုိ႔ေနာက္ ထုိျဖစ္လတၱံေသာ နိမၼိတရုပ္ တစ္ေထာင္ကို အာရုံျပဳ၍ မေနာဒြါရာ၀ဇၨန္းျဖစ္၏။
၎ေနာက္ မဟာကုသိုလ္ ဉာဏ္သမၸယုတ္ ဥေပကၡာေဇာသည္ ပရိကမ္၊ ဥပစာ၊ အႏုလံု၊ ေဂါၾတဘုဟု ၄-ၾကိမ္ျဖစ္၍ ခ်ဳပ္ျပီးလွ်င္ ထုိနိမၼိတရုပ္ ၁၀၀၀ကို အာရုံျပဳလ်က္ ရူပါ၀စရကုသိုလ္ ပဥၥမစ်ာန္စိတ္သည္ အဘိညာဥ္ကိစၥတပ္ကာ ၁-ၾကိမ္ျဖစ္၍ ခ်ဳပ္၏။ ထုိ႔ေနာက္ ဘ၀င္က်၍ စ်ာန္မွ ထ၏။ ထုိအဓိ႒ာန္ အဘိညာဥ္ေဇာက်သည္ႏွင့္ တစ္ျပိဳင္နက္ နိမၼိတရုပ္ ၁၀၀၀ ျဖစ္၏။
ၾကြင္းသည့္ အဘိညာအပၸနာ၀ီထိတုိ႔လည္း အလားတူျဖစ္ၾက၏။ ဒိဗၺေသာတ၊ ပရစိတၱ၀ိဇာနႏွင့္ ပုေဗၺနိ၀ါသာႏုႆတိ အဘိညာဥ္တုိ႔ကို အလုိရွိေသာ္ ၾသဒါတကသိုဏ္းကို အာရုံျပဳ၍ ပဥၥမစ်ာန္၀င္စားရ၏။ ဒိဗၺစကၡဳ အဘိညာဥ္ကို အလုိရွိေသာ္ ေတေဇာကသိုဏ္းကို အာရုံျပဳ၍ ပဥၥမစ်ာန္ ၀င္စားရ၏။ ထုိ႔ေနာက္စ်ာန္မွထ၍ အလုိရွိသည္ကို ဓိ႒ာန္လုိက္၊ ေစလုိက္၏။ ထုိအခါ အလိုရွိေသာ အရာကို အာရုံျပဳလ်က္ ဥပစာရ သမာဓိေဇာ ၄-ၾကိမ္ႏွင့္ ရူပါ၀စရပဥၥမစ်ာန္ အဘိညာဥ္ေဇာ ၁-ၾကိမ္က်၏။ အဘိညာဥ္ေဇာက်သည္ႏွင့္ တစ္ျပိဳင္နက္ အလိုရွိေသာအရာကို ျမင္၏။
(၄) ပရစိတၱ၀ိဇာနနအဘိညာဥ္ = သူတစ္ပါးတုိ႔၏ စိတ္အၾကံကို သိႏုိင္ေသာ အသိဉာဏ္အထူး၊
(၅) ပုေဗၺနိ၀ါသာႏုႆတိအဘိညာဥ္ = ေရွးအခါက ျပဳခဲ့ဖူးေသာ ဘ၀မ်ားစြာကို အဖန္ဖန္ ေအာက္ေမ့ႏုိင္သည့္ အသိဉာဏ္အထူး၊
၀ီထိပံု။ ။ န-ဒ-`မ-ပ-ဥ-ႏု-ေဂါ-ဘိ´-ဘြင္-
ကိုယ္ခြဲတစ္ေထာင္ ဖန္ဆင္းလုိေသာ ဣဒၶိမာပုဂၢိဳလ္သည္ ပထ၀ီကသိုဏ္းကိုအာရုံျပဳ၍ ရူပါ၀စရကုသိုလ္ ပဥၥမစ်ာန္ အပၸနာကို ခဏမွ်က်ေစျပီး ဘ၀င္က်ေစလ်က္ စ်ာန္မွထ၏။
ထျပီးလွ်င္ ဘ၀င္ကို ျပတ္ေစ၏။ `ငါ၏ကိုယ္သည္ထပ္တူ ကိုယ္ခြဲတစ္ေထာင္ျဖစ္ေစသတည္း´ဟု အဓိ႒ာန္လုိက္၊ ေစလုိက္၏။ ထုိ႔ေနာက္ ထုိျဖစ္လတၱံေသာ နိမၼိတရုပ္ တစ္ေထာင္ကို အာရုံျပဳ၍ မေနာဒြါရာ၀ဇၨန္းျဖစ္၏။
၎ေနာက္ မဟာကုသိုလ္ ဉာဏ္သမၸယုတ္ ဥေပကၡာေဇာသည္ ပရိကမ္၊ ဥပစာ၊ အႏုလံု၊ ေဂါၾတဘုဟု ၄-ၾကိမ္ျဖစ္၍ ခ်ဳပ္ျပီးလွ်င္ ထုိနိမၼိတရုပ္ ၁၀၀၀ကို အာရုံျပဳလ်က္ ရူပါ၀စရကုသိုလ္ ပဥၥမစ်ာန္စိတ္သည္ အဘိညာဥ္ကိစၥတပ္ကာ ၁-ၾကိမ္ျဖစ္၍ ခ်ဳပ္၏။ ထုိ႔ေနာက္ ဘ၀င္က်၍ စ်ာန္မွ ထ၏။ ထုိအဓိ႒ာန္ အဘိညာဥ္ေဇာက်သည္ႏွင့္ တစ္ျပိဳင္နက္ နိမၼိတရုပ္ ၁၀၀၀ ျဖစ္၏။
ၾကြင္းသည့္ အဘိညာအပၸနာ၀ီထိတုိ႔လည္း အလားတူျဖစ္ၾက၏။ ဒိဗၺေသာတ၊ ပရစိတၱ၀ိဇာနႏွင့္ ပုေဗၺနိ၀ါသာႏုႆတိ အဘိညာဥ္တုိ႔ကို အလုိရွိေသာ္ ၾသဒါတကသိုဏ္းကို အာရုံျပဳ၍ ပဥၥမစ်ာန္၀င္စားရ၏။ ဒိဗၺစကၡဳ အဘိညာဥ္ကို အလုိရွိေသာ္ ေတေဇာကသိုဏ္းကို အာရုံျပဳ၍ ပဥၥမစ်ာန္ ၀င္စားရ၏။ ထုိ႔ေနာက္စ်ာန္မွထ၍ အလုိရွိသည္ကို ဓိ႒ာန္လုိက္၊ ေစလုိက္၏။ ထုိအခါ အလိုရွိေသာ အရာကို အာရုံျပဳလ်က္ ဥပစာရ သမာဓိေဇာ ၄-ၾကိမ္ႏွင့္ ရူပါ၀စရပဥၥမစ်ာန္ အဘိညာဥ္ေဇာ ၁-ၾကိမ္က်၏။ အဘိညာဥ္ေဇာက်သည္ႏွင့္ တစ္ျပိဳင္နက္ အလိုရွိေသာအရာကို ျမင္၏။
မဂၢအပၸမာ၀ီထိ ၄-ပါး
၀ိပႆနာ အားထုတ္ေသာ ေယာဂီသည္ ရုပ္နာမ္တုိ႔၏ မျမဲျခင္းသေဘာ(အနိစၥလကၡဏာ)၊ ရုပ္နာမ္တုိ႔၏ ဆင္းရဲျခင္းသေဘာ(ဒုကၡလကၡဏာ)၊ ရုပ္နာမ္တုိ႔ကို အစိုးမရျခင္းသေဘာ (အနတၱလကၡဏာ)၊ ဤလကၡဏာေရးသံုးပါးတုိ႔တါင္ တစ္ပါးပါးက ထင္ရွားစြာ ထင္ေပၚလာသည့္အခါ မဂၢအပနာ၀ီထိ ျဖစ္၏။ မဂ္ဉာဏ္ ၄-ဆင့္ရွိ၏။
(မႏၵပညာ) န-ဒ`မ-ပ-ဥ-ႏု-ေဂါ-မဂ္-ဖုိလ္-ဖုိလ္´-ဘြင္-
(တိကၡပညာ) န-ဒ-`မ-ဥ-ႏု-ေဂါ-မဂ္-ဖုိလ္-ဖိုလ္-ဖုိလ္´-ဘြင္-
(၁) ပုထုဇဥ္ ေယာဂီ၏ မေနာဒြါရ၌ အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱလကၡဏာေရးသံုးပါး အာရု့ထင္လာသည္ရွိေသာ္ ဘ၀ဂၤစလန၊ ဘ၀ဂၤုပေစၧဒဟု ဘ၀င္ ၂-ၾကိမ္ လူပ္၍ျပတ္ျပီးလွ်င္ ထုိထင္လာေသာအာရုံကို ဆင္ျခင္လ်က္ မေနာဒြါရာ၀ဇၨန္း ျဖစ္၏။ ထုိ႔ေနာက္ မဟာကုသိုလ္ ဉာဏသမၸယုတ္ စိတ္ ၄-ပါးအနက္မွ တစ္ပါးပါးသည္ လကၡဏာေရးသံုးပါးကို အာရုံျပဳလ်က္ ပရိကမ္၊ ဥပစာ၊ အႏုလံုဟု ၃-ၾကိမ္၊ နိဗၺာန္ကို အာရုံျပဳလ်က္ ေဂါၾတဘုဟု ၁-ၾကိမ္ျဖစ္၍ ခ်ဳပ္၏။ ထုိ႔ေနာက္ေသာတာပတၱိမဂ္ေဇာသည္ နိဗၺာန္ကို အာရုံျပဳလ်က္ ၁-ၾကိမ္ျဖစ္၍ ထိုမဂ္၏အျခားမဲ့၌ ေသာတာပတၱိဖုိလ္ေဇာသည္ နိဗၺာန္ကို အာရုံျပဳလ်က္ ၂-ၾကိမ္ျဖစ္၍ ခ်ဳပ္ျပီးလွ်င္ ဘ၀င္က်၍ မဂ္မွထ၏။ (တိကၡပညာပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ေသာ္ ပရိကမ္ကို ခ်န္လွပ္ျပီး ဖုိလ္ေဇာ ၃-ၾကိမ္ ေစာရမည္။)
(၂) ေသာတာပန္ ေယာဂီ၏ မေနာဒြါရ၌ … အထက္ကအတုိင္းဆုိပါ။ `ေဂါၾတဘု´ေနရာ၌ `ေ၀ါဒါန္´ကိုထည့္ပါ။ `ေသာတာပတၱိမဂ္´ေနရာ၌ `သကၠဒါဂါမိမဂ္´ဟု ထည့္ပါ။ `ေသာတာပတၱိဖိုလ္´ ေနရာ၌ `သကဒါဂါမိဖိုလ္´ကို ထည့္ပါ။
ေဂါၾတဘု = ပုထုဇဥ္အႏြယ္ကိုျဖတ္၍ အရိယာအႏြယ္ကို ျဖစ္ေစတတ္ေသာ စိတ္၊
ေ၀ါဒါန္ = ျဖဴေဖြးၾကည္လင္သန္႔ရွင္းေသာ စိတ္၊
(၃) သကဒါဂါမ္ေယာဂီ၏ မေနာဒြါရ၌….. ေ၀ါဒါန္….. အနာဂါမိမဂ္ေဇာ….. အနာဂါမိဖုိလ္ေဇာ…..
(၄) အနာဂါမ္ေယာဂီ၏ မေနာဒြါရ၌….. ေ၀ါဒါန္….. အရဟတၱမဂ္ေဇာ….. အရဟတၱဖုိလ္ေဇာ…..
(မႏၵပညာ) န-ဒ-`မ-ပ-ဥ-ႏု-ေ၀ါ-ဖုိလ္-ဖုိလ္မ်ားစြာ´-ဘြင္-
(တိကၡပညာ) န-ဒ-`မ-ဥ-ႏု-ေ၀ါ-ဖုိလ္-ဖုိလ္မ်ားစြာ´-ဘြင္-
(တိကၡပညာ) န-ဒ-`မ-ဥ-ႏု-ေဂါ-မဂ္-ဖုိလ္-ဖိုလ္-ဖုိလ္´-ဘြင္-
(၁) ပုထုဇဥ္ ေယာဂီ၏ မေနာဒြါရ၌ အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱလကၡဏာေရးသံုးပါး အာရု့ထင္လာသည္ရွိေသာ္ ဘ၀ဂၤစလန၊ ဘ၀ဂၤုပေစၧဒဟု ဘ၀င္ ၂-ၾကိမ္ လူပ္၍ျပတ္ျပီးလွ်င္ ထုိထင္လာေသာအာရုံကို ဆင္ျခင္လ်က္ မေနာဒြါရာ၀ဇၨန္း ျဖစ္၏။ ထုိ႔ေနာက္ မဟာကုသိုလ္ ဉာဏသမၸယုတ္ စိတ္ ၄-ပါးအနက္မွ တစ္ပါးပါးသည္ လကၡဏာေရးသံုးပါးကို အာရုံျပဳလ်က္ ပရိကမ္၊ ဥပစာ၊ အႏုလံုဟု ၃-ၾကိမ္၊ နိဗၺာန္ကို အာရုံျပဳလ်က္ ေဂါၾတဘုဟု ၁-ၾကိမ္ျဖစ္၍ ခ်ဳပ္၏။ ထုိ႔ေနာက္ေသာတာပတၱိမဂ္ေဇာသည္ နိဗၺာန္ကို အာရုံျပဳလ်က္ ၁-ၾကိမ္ျဖစ္၍ ထိုမဂ္၏အျခားမဲ့၌ ေသာတာပတၱိဖုိလ္ေဇာသည္ နိဗၺာန္ကို အာရုံျပဳလ်က္ ၂-ၾကိမ္ျဖစ္၍ ခ်ဳပ္ျပီးလွ်င္ ဘ၀င္က်၍ မဂ္မွထ၏။ (တိကၡပညာပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ေသာ္ ပရိကမ္ကို ခ်န္လွပ္ျပီး ဖုိလ္ေဇာ ၃-ၾကိမ္ ေစာရမည္။)
(၂) ေသာတာပန္ ေယာဂီ၏ မေနာဒြါရ၌ … အထက္ကအတုိင္းဆုိပါ။ `ေဂါၾတဘု´ေနရာ၌ `ေ၀ါဒါန္´ကိုထည့္ပါ။ `ေသာတာပတၱိမဂ္´ေနရာ၌ `သကၠဒါဂါမိမဂ္´ဟု ထည့္ပါ။ `ေသာတာပတၱိဖိုလ္´ ေနရာ၌ `သကဒါဂါမိဖိုလ္´ကို ထည့္ပါ။
ေဂါၾတဘု = ပုထုဇဥ္အႏြယ္ကိုျဖတ္၍ အရိယာအႏြယ္ကို ျဖစ္ေစတတ္ေသာ စိတ္၊
ေ၀ါဒါန္ = ျဖဴေဖြးၾကည္လင္သန္႔ရွင္းေသာ စိတ္၊
(၃) သကဒါဂါမ္ေယာဂီ၏ မေနာဒြါရ၌….. ေ၀ါဒါန္….. အနာဂါမိမဂ္ေဇာ….. အနာဂါမိဖုိလ္ေဇာ…..
(၄) အနာဂါမ္ေယာဂီ၏ မေနာဒြါရ၌….. ေ၀ါဒါန္….. အရဟတၱမဂ္ေဇာ….. အရဟတၱဖုိလ္ေဇာ…..
ဖလသမာပတၱိ၀ီထိ ၄-ပါး
မဂ္ဆုိက္ျပီးေသာ အရိယာပုဂၢိဳလ္သည္ မဂ္၏ အက်ိဳးျဖစ္ေသာ ဖလသမာပတ္ကို ၀င္စားႏုိင္၏။(မႏၵပညာ) န-ဒ-`မ-ပ-ဥ-ႏု-ေ၀ါ-ဖုိလ္-ဖုိလ္မ်ားစြာ´-ဘြင္-
(တိကၡပညာ) န-ဒ-`မ-ဥ-ႏု-ေ၀ါ-ဖုိလ္-ဖုိလ္မ်ားစြာ´-ဘြင္-
(၁)
ေသာတာပန္ပုဂၢိဳလ္၏ မေနာဒြါရ၌ အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱ လကၡဏာေရးသံုးပါး
အာရုံထင္လာသည္ရွိေသာ္ ဘ၀ဂၤစလန၊ ဘ၀ဂၤုပေစၧဒဟု ဘ၀င္ ၂-ၾကိမ္လူပ္၍
ျပတ္ျပီးလွ်င္ ထုိထင္လာေသာအာရုံကို ဆင္ျခင္လ်က္ မေနာဒြါရာ၀ဇၨန္းျဖစ္၏။
ထုိ႔ေနာက္ မဟာကုသိုလ္ ဉာဏသမၸယုတ္စိတ္ ၄-ပါးအနက္မွ တစ္ပါးပါးသည္
လကၡဏာေရးသံုးပါးကို အာရုံျပဳလ်က္ ပရိကမ္၊ ဥပစာ၊ အႏုလံုဟု ၃-ၾကိမ္၊
နိဗၺာန္ကို အာရုံျပဳလ်က္ ေ၀ါဒါန္ဟု ၁-ၾကိမ္ျဖစ္၍ ခ်ဳပ္၏။
ထုိ႔ေနာက္ ေသာတာပတၱိဖိုလ္ေဇာသည္ နိဗၺာန္ကို အာရုံျပဳလ်က္ အၾကိမ္မ်ားစြာ ပုဂၢိဳလ္အလိုရွိသေလာက္ျဖစ္၍ ခ်ဳပ္ျပီးလွ်င္ ဘ၀င္က်၍ သမာပတ္မွထ၏။
(၂) သကဒါဂါမ္ပုဂၢိဳလ္၏ မေနာဒြါရ၌….. သကဒါဂါမိဖိုလ္ေဇာ…..
(၃) အနာဂါမ္ပုဂၢိဳလ္၏ မေနာဒြါရ၌….. အနာဂါမိဖိုလ္ေဇာ…..
(၄) ရဟႏၱာပုဂၢိဳလ္၏ မေနာဒြါရ၌….. မဟာၾကိယာဉာဏသမၸယုတ္စိတ္ ၄-ပါးအနက္မွ တစ္ပါးပါး….. အရဟတၱဖုိလ္ေဇာ…..
ေရွးဦးစြာ ရူပါ၀စရ ပထမစ်ာန္မွ ပဥၥမစ်ာန္အထိ အဆင့္ဆင့္ ၀င္စားျပီးလွ်င္ စ်ာန္တစ္ခုစီမွထတုိင္း ထုိစ်ာန္ကို လကၡဏာေရးသံုးပါးတင္၏။
ထုိ႔ေနာက္ ေသာတာပတၱိဖိုလ္ေဇာသည္ နိဗၺာန္ကို အာရုံျပဳလ်က္ အၾကိမ္မ်ားစြာ ပုဂၢိဳလ္အလိုရွိသေလာက္ျဖစ္၍ ခ်ဳပ္ျပီးလွ်င္ ဘ၀င္က်၍ သမာပတ္မွထ၏။
(၂) သကဒါဂါမ္ပုဂၢိဳလ္၏ မေနာဒြါရ၌….. သကဒါဂါမိဖိုလ္ေဇာ…..
(၃) အနာဂါမ္ပုဂၢိဳလ္၏ မေနာဒြါရ၌….. အနာဂါမိဖိုလ္ေဇာ…..
(၄) ရဟႏၱာပုဂၢိဳလ္၏ မေနာဒြါရ၌….. မဟာၾကိယာဉာဏသမၸယုတ္စိတ္ ၄-ပါးအနက္မွ တစ္ပါးပါး….. အရဟတၱဖုိလ္ေဇာ…..
နိေရာဓသမာပတၱိ၀ီထိ
စ်ာန္သမာပတ္ ၈-ပါး သို႔မဟုတ္ ၉-ပါးကို ရျပီးေသာ အနာဂါမ္ႏွင့္ ရဟႏၱာတုိ႔သာ နိေရာဓသမာပတ္ကို ၀င္စားႏုိင္ၾက၏။ေရွးဦးစြာ ရူပါ၀စရ ပထမစ်ာန္မွ ပဥၥမစ်ာန္အထိ အဆင့္ဆင့္ ၀င္စားျပီးလွ်င္ စ်ာန္တစ္ခုစီမွထတုိင္း ထုိစ်ာန္ကို လကၡဏာေရးသံုးပါးတင္၏။
ထုိ႔ေနာက္ အရူပေအာက္စ်ာန္ ၃-ပါးတုိ႔ကို အဆင့္ဆင့္၀င္စားျပီးေနာက္ ထုိစ်ာန္တစ္ခုစီမွ ထေသာအခါ ထုိစ်ာန္ကို လကၡဏာေရး သံုးပါးတင္၏။
ထုိ႔ေနာက္ ပုဗၺကိစၥ ၄-ပါးကို ျပဳ၏။ ၎ေနာက္ ေန၀သညာ နာသညာယတနစ်ာန္ကို ၀င္စား၍ အပၸနာေဇာ ၂-ၾကိမ္သာျဖစ္ျပီး စိတ္အစဥ္ျပတ္စဲေလ၏။ ထုိအခါစိတ္၊ ေစတသိက္၊ စိတၱဇရုပ္တုိ႔၏ ခ်ဳပ္ျငိမ္းျခင္း နိေရာဓသို႔ေရာက္၍ မိမိအလုိရွိသေလာက္ (၇)ရက္အထိ ေနႏုိင္၏။ သမာပတ္မွ ထသည့္အခါ အနာဂါမ္ျဖစ္လွ်င္ အနာဂါမိဖုိလ္ေဇာ ၁-ၾကိမ္ ရဟႏၱာျဖစ္လွ်င္ အရဟတၱဖုိလ္ေဇာ ၁-ၾကိမ္ျဖစ္၍ ခ်ဳပ္ျပီးေနာက္ ဘ၀င္က်၍ နိေရာဓသမာပတ္မွ ထ၏။
ေခြးေကာင္ပုပ္၊ မစင္စသည့္ အနိ႒ာရုံကို ျမင္ရျခင္းသည္ အကုသိုလ္ကံေၾကာင့္ ျမင္ရျခင္း ျဖစ္၏။ သို႔အတြက္ ထုိအခါ၌ အကုသလ၀ိပါက္ျဖစ္ၾကေသာ စကၡဳ၀ိညာဏ္၊ သမၸဋိစၧိဳန္း၊ သႏၱီရဏႏွင့္ တဒါရုံုတုိ႔ကို ၀ီထိ၌ ခ်ေပးရမည္။
ထုိ႔ေနာက္ ပုဗၺကိစၥ ၄-ပါးကို ျပဳ၏။ ၎ေနာက္ ေန၀သညာ နာသညာယတနစ်ာန္ကို ၀င္စား၍ အပၸနာေဇာ ၂-ၾကိမ္သာျဖစ္ျပီး စိတ္အစဥ္ျပတ္စဲေလ၏။ ထုိအခါစိတ္၊ ေစတသိက္၊ စိတၱဇရုပ္တုိ႔၏ ခ်ဳပ္ျငိမ္းျခင္း နိေရာဓသို႔ေရာက္၍ မိမိအလုိရွိသေလာက္ (၇)ရက္အထိ ေနႏုိင္၏။ သမာပတ္မွ ထသည့္အခါ အနာဂါမ္ျဖစ္လွ်င္ အနာဂါမိဖုိလ္ေဇာ ၁-ၾကိမ္ ရဟႏၱာျဖစ္လွ်င္ အရဟတၱဖုိလ္ေဇာ ၁-ၾကိမ္ျဖစ္၍ ခ်ဳပ္ျပီးေနာက္ ဘ၀င္က်၍ နိေရာဓသမာပတ္မွ ထ၏။
၀ိပါကနိယာမ
၀ိပါက္တုိ႔သည္ အက်ိဳးတရားမ်ိဳးျဖစ္၍ ေၾကးမံုမွန္ျပင္၌ ထင္ေသာ မ်က္ႏွာရိပ္ကဲ့သို႔ ကံ၏ အစြမ္းသတၱိအားေလ်ာ္စြာ ျဖစ္ေပၚၾကရ၏။ေခြးေကာင္ပုပ္၊ မစင္စသည့္ အနိ႒ာရုံကို ျမင္ရျခင္းသည္ အကုသိုလ္ကံေၾကာင့္ ျမင္ရျခင္း ျဖစ္၏။ သို႔အတြက္ ထုိအခါ၌ အကုသလ၀ိပါက္ျဖစ္ၾကေသာ စကၡဳ၀ိညာဏ္၊ သမၸဋိစၧိဳန္း၊ သႏၱီရဏႏွင့္ တဒါရုံုတုိ႔ကို ၀ီထိ၌ ခ်ေပးရမည္။
သာမညေကာင္းေသာ
ဣ႒မဇၥ်တၱာရုံထင္ခဲ့လွ်င္ ကုသလ၀ိပါက္ ပဥၥ၀ိညာဏ္၊ သမၸဋိစၧိဳန္း၊
ဥေပကၡာသႏီၱရဏ၊ ဥေပကၡာတဒါရုံတုိ႔ ျဖစ္ေပၚၾက၏။ အလြန္ေကာင္းေသာ
အတိဣ႒ာရုံထင္ခဲ့လွ်င္ ေသာမနႆသႏၱီရဏ၊ ေသာမနႆတဒါရုံတုိ႔ ျဖစ္ေပၚၾက၏။
ကုသိုလ္၊ အကုသုိလ္ေဇာတုိ႔မွာ ၀ိပါက္ကဲ့သို႔ အာရုံအားေလ်ာ္စြာ ပံုေသကားက် ျဖစ္ေပၚၾကျခင္း မရွိေခ်။ သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္စြာ ႏွလံုးသြင္းႏုိင္လွ်င္ ကုသိုလ္ေဇာ ျဖစ္၏။ သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္စြာ ႏွလံုးမသြင္းႏုိင္လွ်င္ အကုသိုလ္ေဇာျဖစ္၏။
ကာမေဇာတုိ႔သည္ သာမန္အခါ၌ ၇-ၾကိမ္ေစာေလ့ ရွိၾက၏။ ေမြးဖြားခါစ အလြန္အားနည္းေသာ အခါႏွင့္ ေမ့ေျမာေနသည့္အခါတုိ႔တြင္ စိတ္၏မွီရာ ဟဒယ၀တၳဳ၏ အားနည္းမူေၾကာင့္ ၆-ၾကိမ္ သို႔မဟုတ္ ၅-ၾကိမ္သာ ေစာၾက၏။
ေသခါနီးအခါ၌ မရဏာသႏၷေဇာသည္ ၅-ၾကိမ္သာ ေစာၾက၏။ ထုိ၀ီထိကို မရဏာသႏၷ၀ီထိဟု ေခၚ၏။
စ်ာန္အရာ၌ ၀သီေဘာ္ႏုိင္နင္းေသာ ပုဂၢိဳလ္တုိ႔အား စ်ာန္အဂၤါကို အလ်င္အျမန္ဆင္ျခင္သည့္ ပစၥေ၀ကၡနာေဇာတုိ႔သည္ ၄-ၾကိမ္ သို႔မဟုတ္ ၅-ၾကိမ္သာ က်ၾက၏။
အပၸနာေဇာ၏ ေရွ႕အဖုိ႔ ဥပစာရသမာဓိေဇာ ေစာသည့္အခါ ဉာဏ္ပညာႏုေသာ မႏၵပုဂၢိဳလ္တုိ႔အား ပရိကမ္၊ ဥပစာ၊ အႏုလံု၊ ေဂါၾတဘုဟု ၄-ၾကိမ္က်၏။ ဉာဏ္ပညာ ထက္ျမက္ေသာ တိကၡပုဂၢိဳလ္တုိ႔အား ဥပစာ၊ အႏုလံု၊ ေဂါၾတဘုဟု ၃-ၾကိမ္သာက်၏။
အဘိညာဥ္ေဇာတုိ႔သည္ ၁-ၾကိမ္သာက်၏။
နိေရာဓသမာပတ္ ၀င္စားေသာအခါ ေန၀သညာနာသညာယတနေဇာသည္ ၂-ၾကိမ္က်၏။
ကုသိုလ္၊ အကုသုိလ္ေဇာတုိ႔မွာ ၀ိပါက္ကဲ့သို႔ အာရုံအားေလ်ာ္စြာ ပံုေသကားက် ျဖစ္ေပၚၾကျခင္း မရွိေခ်။ သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္စြာ ႏွလံုးသြင္းႏုိင္လွ်င္ ကုသိုလ္ေဇာ ျဖစ္၏။ သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္စြာ ႏွလံုးမသြင္းႏုိင္လွ်င္ အကုသိုလ္ေဇာျဖစ္၏။
ကာမေဇာတုိ႔သည္ သာမန္အခါ၌ ၇-ၾကိမ္ေစာေလ့ ရွိၾက၏။ ေမြးဖြားခါစ အလြန္အားနည္းေသာ အခါႏွင့္ ေမ့ေျမာေနသည့္အခါတုိ႔တြင္ စိတ္၏မွီရာ ဟဒယ၀တၳဳ၏ အားနည္းမူေၾကာင့္ ၆-ၾကိမ္ သို႔မဟုတ္ ၅-ၾကိမ္သာ ေစာၾက၏။
ေသခါနီးအခါ၌ မရဏာသႏၷေဇာသည္ ၅-ၾကိမ္သာ ေစာၾက၏။ ထုိ၀ီထိကို မရဏာသႏၷ၀ီထိဟု ေခၚ၏။
စ်ာန္အရာ၌ ၀သီေဘာ္ႏုိင္နင္းေသာ ပုဂၢိဳလ္တုိ႔အား စ်ာန္အဂၤါကို အလ်င္အျမန္ဆင္ျခင္သည့္ ပစၥေ၀ကၡနာေဇာတုိ႔သည္ ၄-ၾကိမ္ သို႔မဟုတ္ ၅-ၾကိမ္သာ က်ၾက၏။
အပၸနာေဇာ၏ ေရွ႕အဖုိ႔ ဥပစာရသမာဓိေဇာ ေစာသည့္အခါ ဉာဏ္ပညာႏုေသာ မႏၵပုဂၢိဳလ္တုိ႔အား ပရိကမ္၊ ဥပစာ၊ အႏုလံု၊ ေဂါၾတဘုဟု ၄-ၾကိမ္က်၏။ ဉာဏ္ပညာ ထက္ျမက္ေသာ တိကၡပုဂၢိဳလ္တုိ႔အား ဥပစာ၊ အႏုလံု၊ ေဂါၾတဘုဟု ၃-ၾကိမ္သာက်၏။
အပၸနာေဇာအၾကိမ္
မရေသသည့္စ်ာန္ကိုရရန္ အားထုတ္ေနေသာ အာဒိကမၼိက ပုဂၢိဳလ္အား ပထမဦးဆံုျဖစ္ေသာ စ်ာန္အပၸနာေဇာသည္ ၁-ၾကိမ္က်၏။ ရျပီးေသာစ်ာန္ကို ျပန္လည္၀င္စားေသာ သမာပဇၨန အပၸနာတုိ႔သည္ အၾကိမ္မ်ားစြာ က်ၾက၏။အဘိညာဥ္ေဇာတုိ႔သည္ ၁-ၾကိမ္သာက်၏။
နိေရာဓသမာပတ္ ၀င္စားေသာအခါ ေန၀သညာနာသညာယတနေဇာသည္ ၂-ၾကိမ္က်၏။
ေလာကုတၱရာအပၸနာ၌ မဂ္ေဇာတုိ႔သည္ ၁-ၾကိမ္သာ က်ၾက၏။
မဂ္၀ီထိ၌က်ေသာ ဖုိလ္ေဇာတုိ႔သည္ မႏၵပုဂၢိဳလ္အား ၂-ၾကိမ္၊ တိကၡပုဂၢိဳလ္အား ၃-ၾကိမ္ က်၏။
ဖလသမာပတၱိ၀ီထိ၌ ဖုိလ္ေဇာတုိ႔သည္ အၾကိမ္မ်ားစြာ က်ၾက၏။
နိေရာဓသမာပတ္၀င္စားေနေသာ အခုိက္၌ စိတ္ ေစတသိက္ႏွင့္ စိတၱဇရုပ္တုိ႔ ခ်ဳပ္ျငိမ္းေနၾကသျဖင့္ မည္သည့္ေဇာမွ် မေစာေခ်။ နိေရာဓသမာပတ္မွ ထေသာအခါ ဖိုလ္ေဇာတုိ႔သည္ ၁-ၾကိမ္သာ က်၏။
(၁) မဟာၾကိယာ ဥေပကၡာေဇာ ၄-ပါးႏွင့္ ေဒါသမူေဇာ ၂-ပါးတုိ႔၏ ေနာက္၌ ဥေပကၡာမဟာ၀ိပါက္ ၄-ပါးႏွင့္ ဥေပကၡာသႏၱီရဏ ၂-ပါးဟူသည့္ ဥေပကၡာတဒါရုံ ၆-ပါး ျဖစ္ႏုိင္၏။
(၂) မဟာၾကိယာ ေသာမနႆသဟဂုတ္ေဇာ ၄-ပါးႏွင့္ ဟသိတုပၸါဒ္ေဇာတုိ႔၏ ေနာက္၌ ေသာမနႆမဟာ၀ိပါက္ ၄-ပါးႏွင့္ ေသာမနႆသႏၱီရဏ ၁-ပါးဟူသည့္ ေသာမနႆတဒါရုံ ၅-ပါး ျဖစ္ႏုိင္၏။
(၃) ၾကြင္းသည့္ အကုသိုလ္ေဇာ ၁၀-ပါး၊ မဟာကုသိုလ္ ၈-ပါး၊ ေပါင္း ၁၈-ပါးတုိ႔၏ေနာက္၌ ေသာမနႆတဒါရုံ ၅-ပါး ျဖစ္ႏုိင္၏။
မဂ္၀ီထိ၌က်ေသာ ဖုိလ္ေဇာတုိ႔သည္ မႏၵပုဂၢိဳလ္အား ၂-ၾကိမ္၊ တိကၡပုဂၢိဳလ္အား ၃-ၾကိမ္ က်၏။
ဖလသမာပတၱိ၀ီထိ၌ ဖုိလ္ေဇာတုိ႔သည္ အၾကိမ္မ်ားစြာ က်ၾက၏။
နိေရာဓသမာပတ္၀င္စားေနေသာ အခုိက္၌ စိတ္ ေစတသိက္ႏွင့္ စိတၱဇရုပ္တုိ႔ ခ်ဳပ္ျငိမ္းေနၾကသျဖင့္ မည္သည့္ေဇာမွ် မေစာေခ်။ နိေရာဓသမာပတ္မွ ထေသာအခါ ဖိုလ္ေဇာတုိ႔သည္ ၁-ၾကိမ္သာ က်၏။
တဒါရုံစစ္ခန္း
ကာမပုဂၢိဳလ္၊ ကာမေဇာႏွင့္ ကာမအာရုံတုိ႔ ၃-ခ်က္ေပါင္းဆံုမွ တဒါရုံျဖစ္ႏုိင္၏။(၁) မဟာၾကိယာ ဥေပကၡာေဇာ ၄-ပါးႏွင့္ ေဒါသမူေဇာ ၂-ပါးတုိ႔၏ ေနာက္၌ ဥေပကၡာမဟာ၀ိပါက္ ၄-ပါးႏွင့္ ဥေပကၡာသႏၱီရဏ ၂-ပါးဟူသည့္ ဥေပကၡာတဒါရုံ ၆-ပါး ျဖစ္ႏုိင္၏။
(၂) မဟာၾကိယာ ေသာမနႆသဟဂုတ္ေဇာ ၄-ပါးႏွင့္ ဟသိတုပၸါဒ္ေဇာတုိ႔၏ ေနာက္၌ ေသာမနႆမဟာ၀ိပါက္ ၄-ပါးႏွင့္ ေသာမနႆသႏၱီရဏ ၁-ပါးဟူသည့္ ေသာမနႆတဒါရုံ ၅-ပါး ျဖစ္ႏုိင္၏။
(၃) ၾကြင္းသည့္ အကုသိုလ္ေဇာ ၁၀-ပါး၊ မဟာကုသိုလ္ ၈-ပါး၊ ေပါင္း ၁၈-ပါးတုိ႔၏ေနာက္၌ ေသာမနႆတဒါရုံ ၅-ပါး ျဖစ္ႏုိင္၏။
အာဂႏၱဳက ဘ၀င္
ေသာမနႆ သဟဂုတ္စိတ္ႏွင့္ ပဋိသေႏၶေနခဲ့ေသာသူသည္ တစ္သက္တာပတ္လံုး ဘ၀င္က်သည့္အခါ၌ ေသာမနႆသဟဂုတ္စိတ္ခ်ည္းသာ ျဖစ္ေနရမည္။ ပဋိသေႏၶစိတ္ႏွင့္ ဘ၀င္စိတ္တို႔သည္ ဘံု၊ စိတ္၊ သမၸယုတၱဓမၼ၊ ေ၀ဒနာ၊ သခၤါရအားျဖင့္ အစဥ္တူညီရ၏။
ထုိသူသည္
ေဒါသေဇာေစာသည့္အခါ ေဒါသေဇာေနာက္၌ ေသာမနႆတဒါရုံႏွင့္ ေသာမနႆဘ၀င္တုိ႔
မျဖစ္ႏုိင္ေခ်။ အေၾကာင္းမွာ ေဒါမနႆေ၀ဒနာႏွင့္ ေသာမနႆေ၀ဒနာတုိ႔သည္ မီးႏွင့္
ေရပမာ ဆန္႔က်င္ဘက္ျဖစ္ၾကသျဖင့္ တစ္ခုကိုတစ္ခု အနႏၱရပစၥည္း
မတပ္ႏုိင္ၾကေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္ ပဋိသေႏၶစိတ္ကို ေထာက္ေသာ္
ေသာမနႆတဒါရုံ၊ ေသာမနႆဘ၀င္သာ က်ရလိမ့္မည္။
ဤသို႔ေသာအခါမ်ိဳးတြင္ ေရွ႕က ေဒါသေဇာႏွင့္လည္း ေလ်ာ္ညီ၊ ေနာက္က ေသာမနႆဘ၀င္ႏွင့္လည္း သင့္ေလ်ာ္သည့္ ဥေပကၡာသဟဂုတ္ သႏၱီရဏစိတ္သည္ သႏၱီရဏကိစၥမတပ္ဘဲ အပိုအာဂႏၱဳက ဘ၀င္ကိစၥတပ္၍ ၁-ၾကိမ္ ျဖစ္၏။ ဤဘ၀င္သည္ ပဋိသေႏၶစိတ္ႏွင့္တူစြာ ရုိးရုိး က်ေနက် အာ၀ါသိက (အိမ္ရွင္) ေသာမနႆဘ၀င္မဟုတ္။ ယခုမွ လတ္တေလာ ျဖစ္လာရသည့္ ဥေပကၡာဘ၀င္ျဖစ္၍ `အာဂႏၱဳကဘ၀င္´ (ဧည့္သည္ဘ၀င္)ဟု အမည္ရ၏။ ဤ၀ီထိကိုလည္း အာဂႏၱဳက၀ီထိဟု ေခၚ၏။
၎အာဂႏၱဳကဘ၀င္သည္ ယခု ေဒါသေဇာက်ေသာ ၀ီထိ၏ အာရုံကို မယူႏုိင္။ ေရွးက အေလ့အလာမ်ားေသာ ကာမအာရုံတစ္ပါးပါးကို အာရုံျပဳ၏။
ရူပျဗဟၼာဘံု၌ ဃာန၀ိညာဏ္ေဒြ၊ ဇီ၀ွာ၀ိညာဏ္ေဒြ၊ ကာယ၀ိညာဏ္ေဒြတည္းဟူေသာ စိတ္ ၆-ပါး၊ မဟာ၀ိပါက္ ၈-ပါး၊ ေဒါသမူ ၂-ပါး၊ အရူပ၀ိပါက္ ၄-ပါး၊ ေပါင္း ၂၀ၾကဥ္ေသာစိတ္ ၉၆-ပါးတုိ႔ ျဖစ္ေပၚႏုိင္ၾက၏။ ၎တုိ႔အနက္ ရူပ၀ိပါက္ ၅-ပါးမွာ ၀ီထိစိတ္မ်ား၌ မပါ၀င္ၾကေခ်။45
ဤသို႔ေသာအခါမ်ိဳးတြင္ ေရွ႕က ေဒါသေဇာႏွင့္လည္း ေလ်ာ္ညီ၊ ေနာက္က ေသာမနႆဘ၀င္ႏွင့္လည္း သင့္ေလ်ာ္သည့္ ဥေပကၡာသဟဂုတ္ သႏၱီရဏစိတ္သည္ သႏၱီရဏကိစၥမတပ္ဘဲ အပိုအာဂႏၱဳက ဘ၀င္ကိစၥတပ္၍ ၁-ၾကိမ္ ျဖစ္၏။ ဤဘ၀င္သည္ ပဋိသေႏၶစိတ္ႏွင့္တူစြာ ရုိးရုိး က်ေနက် အာ၀ါသိက (အိမ္ရွင္) ေသာမနႆဘ၀င္မဟုတ္။ ယခုမွ လတ္တေလာ ျဖစ္လာရသည့္ ဥေပကၡာဘ၀င္ျဖစ္၍ `အာဂႏၱဳကဘ၀င္´ (ဧည့္သည္ဘ၀င္)ဟု အမည္ရ၏။ ဤ၀ီထိကိုလည္း အာဂႏၱဳက၀ီထိဟု ေခၚ၏။
၎အာဂႏၱဳကဘ၀င္သည္ ယခု ေဒါသေဇာက်ေသာ ၀ီထိ၏ အာရုံကို မယူႏုိင္။ ေရွးက အေလ့အလာမ်ားေသာ ကာမအာရုံတစ္ပါးပါးကို အာရုံျပဳ၏။
ဘံု၌စိတ္ရ
ကာမဘံု၌ မဟဂၢဳတ္၀ိပါက္ ၉-ပါးၾကဥ္ေသာစိတ္ ၈၀တုိ႔သည္ ၀ီထိမ်ားတြင္ ပါ၀င္ႏုိင္ၾက၏။ မဟဂၢဳတ္၀ိပါက္ ၉-ပါးတုိ႔သည္ မိမိတုိ႔ဆုိင္ရာ ျဗဟၼာဘံုအသီးသီး၌ ပဋိသေႏၶ၊ ဘ၀င္၊ စုတိကိစၥတပ္ၾက၏။ရူပျဗဟၼာဘံု၌ ဃာန၀ိညာဏ္ေဒြ၊ ဇီ၀ွာ၀ိညာဏ္ေဒြ၊ ကာယ၀ိညာဏ္ေဒြတည္းဟူေသာ စိတ္ ၆-ပါး၊ မဟာ၀ိပါက္ ၈-ပါး၊ ေဒါသမူ ၂-ပါး၊ အရူပ၀ိပါက္ ၄-ပါး၊ ေပါင္း ၂၀ၾကဥ္ေသာစိတ္ ၉၆-ပါးတုိ႔ ျဖစ္ေပၚႏုိင္ၾက၏။ ၎တုိ႔အနက္ ရူပ၀ိပါက္ ၅-ပါးမွာ ၀ီထိစိတ္မ်ား၌ မပါ၀င္ၾကေခ်။45
အရူပျဗဟၼာဘံု၌ကား
ပကိဏ္းပိုင္းတြင္ ေဖာ္ျပခဲ့သည္ႏွင့္အညီ ဟဒယ၀တၳဳကို ရံခါမွီ၍
ရံခါမမွီၾကသည့္စိတ္ ၄၂-ပါးႏွင့္ အရူပ၀ိပါက္ ၄-ပါး၊ ေပါင္းစိတ္ ၄၆-ပါးတုိ႔
ျဖစ္ႏုိင္ၾက၏။
(၁) ဒုဂၢတိအဟိတ္ပုဂၢိဳလ္
(၂) သုဂတိအဟိတ္ပုဂၢိဳလ္
(၃) ဒိြဟိတ္ပုဂၢိဳလ္
(၄) တိဟိတ္ပုဂၢိဳလ္
ပုဂၢလေဘဒ(ပုဂၢိဳလ္အျပား)
ပုထုဇဥ္ ၄-ဦး(၁) ဒုဂၢတိအဟိတ္ပုဂၢိဳလ္
(၂) သုဂတိအဟိတ္ပုဂၢိဳလ္
(၃) ဒိြဟိတ္ပုဂၢိဳလ္
(၄) တိဟိတ္ပုဂၢိဳလ္
မဂၢ႒ာန္ ၄-ဦး
(၅) ေသာတာပတၱိမဂၢ႒ပုဂၢိဳလ္
(၆) သကဒါဂါမိမဂၢ႒ပုဂၢိဳလ္
(၇) အနာဂါမိမဂၢ႒ပုဂၢိဳလ္
(၈) အရဟတၱမဂၢ႒ပုဂၢိဳလ္
ဖလ႒ာန္ ၄-ဦး
(၉) ေသာတာပတၱဖလ႒ပုဂၢိဳလ္
(၁၀) သကဒါဂါမိဖလ႒ပုဂၢိဳလ္
(၁၁) အနာဂါမိဖလ႒ပုဂၢိဳလ္
(၁၂) အရဟတၱဖလ႒ပုဂၢိဳလ္
ပုထုဇဥ္ ၄-ဦးႏွင့္ အရိယာ ၈-ဦးဟူ၍ ပုဂၢိဳလ္ ၁၂-ဦးရွိ၏။ ဒုဂၢတိအဟိတ္ပုဂၢိဳလ္သည္ အပါယ္ဘံုသားျဖစ္၏။ သုဂတိအဟိတ္ပုဂၢိဳလ္မွာ လူ႔ဘံုနွင့္ စတုမဟာရာဇ္ ဘံုတုိ႔၌ ၀မ္းတြင္းပါမ်က္စိကန္းသူ၊ နားပင္းသူ၊ ဆြံ႕အသူ စသည္တုိ႔ျဖစ္ၾက၏။
ဒြိဟိတ္ပုဂၢိဳလ္မွာ ပဋိသေႏၶအားျဖင့္ ဉာဏ္မပါေသာ လူမ်ားႏွင့္ နတ္မ်ား ျဖစ္ၾက၏။ ဒြိဟိတ္ပုဂၢိဳလ္သည္ လက္ရွိဘ၀၌ မည္မွ်ပင္ ၾကိဳးစားအားထုတ္ေစကာမူ စ်ာန္ႏွင့္ မဂ္ဖုိလ္တုိ႔ကို မရႏုိင္ေခ်။
တိဟိတ္ပုဂၢိဳလ္တုိ႔မွာ ပဋိသေႏၶအားျဖင့္ ဉာဏ္ပါေသာ လူနတ္ ျဗဟၼာမ်ားျဖစ္ၾက၏။ လက္ရွိဘ၀၌ ၾကိဳးစားလွ်င္ စ်ာန္မဂ္ဖိုလ္ရႏုိင္သူမ်ားတည္း။
မဂၢ႒ာန္းေခၚ မဂ္ပုဂၢိဳလ္္ ၄-ဦးႏွင့္ ဖလ႒ာန္ေခၚ ဖိုလ္ပုဂၢိဳလ္ ၄-ဦးတုိ႔သည္ တိဟိတ္မ်ား ျဖစ္ၾက၏။ မဂၢ႒ပုဂၢိဳလ္သည္ မဂ္၌တည္္ဆဲ ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္သျဖင့္ မဂ္စိတ္ျဖစ္ခိုက္ စိတၱကၡဏ ၁-ခ်က္အတြင္းသာ မဂၢ႒ာန္ဟု ေခၚရ၏။ မဂ္စိတ္ခ်ဳပ္သြားသည္ႏွင့္ တစ္ျပိဳင္နက္ ဖလ႒ာန္ျဖစ္သြားေလေတာ့၏။
(၅) ေသာတာပတၱိမဂၢ႒ပုဂၢိဳလ္
(၆) သကဒါဂါမိမဂၢ႒ပုဂၢိဳလ္
(၇) အနာဂါမိမဂၢ႒ပုဂၢိဳလ္
(၈) အရဟတၱမဂၢ႒ပုဂၢိဳလ္
ဖလ႒ာန္ ၄-ဦး
(၉) ေသာတာပတၱဖလ႒ပုဂၢိဳလ္
(၁၀) သကဒါဂါမိဖလ႒ပုဂၢိဳလ္
(၁၁) အနာဂါမိဖလ႒ပုဂၢိဳလ္
(၁၂) အရဟတၱဖလ႒ပုဂၢိဳလ္
ပုထုဇဥ္ ၄-ဦးႏွင့္ အရိယာ ၈-ဦးဟူ၍ ပုဂၢိဳလ္ ၁၂-ဦးရွိ၏။ ဒုဂၢတိအဟိတ္ပုဂၢိဳလ္သည္ အပါယ္ဘံုသားျဖစ္၏။ သုဂတိအဟိတ္ပုဂၢိဳလ္မွာ လူ႔ဘံုနွင့္ စတုမဟာရာဇ္ ဘံုတုိ႔၌ ၀မ္းတြင္းပါမ်က္စိကန္းသူ၊ နားပင္းသူ၊ ဆြံ႕အသူ စသည္တုိ႔ျဖစ္ၾက၏။
ဒြိဟိတ္ပုဂၢိဳလ္မွာ ပဋိသေႏၶအားျဖင့္ ဉာဏ္မပါေသာ လူမ်ားႏွင့္ နတ္မ်ား ျဖစ္ၾက၏။ ဒြိဟိတ္ပုဂၢိဳလ္သည္ လက္ရွိဘ၀၌ မည္မွ်ပင္ ၾကိဳးစားအားထုတ္ေစကာမူ စ်ာန္ႏွင့္ မဂ္ဖုိလ္တုိ႔ကို မရႏုိင္ေခ်။
တိဟိတ္ပုဂၢိဳလ္တုိ႔မွာ ပဋိသေႏၶအားျဖင့္ ဉာဏ္ပါေသာ လူနတ္ ျဗဟၼာမ်ားျဖစ္ၾက၏။ လက္ရွိဘ၀၌ ၾကိဳးစားလွ်င္ စ်ာန္မဂ္ဖိုလ္ရႏုိင္သူမ်ားတည္း။
မဂၢ႒ာန္းေခၚ မဂ္ပုဂၢိဳလ္္ ၄-ဦးႏွင့္ ဖလ႒ာန္ေခၚ ဖိုလ္ပုဂၢိဳလ္ ၄-ဦးတုိ႔သည္ တိဟိတ္မ်ား ျဖစ္ၾက၏။ မဂၢ႒ပုဂၢိဳလ္သည္ မဂ္၌တည္္ဆဲ ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္သျဖင့္ မဂ္စိတ္ျဖစ္ခိုက္ စိတၱကၡဏ ၁-ခ်က္အတြင္းသာ မဂၢ႒ာန္ဟု ေခၚရ၏။ မဂ္စိတ္ခ်ဳပ္သြားသည္ႏွင့္ တစ္ျပိဳင္နက္ ဖလ႒ာန္ျဖစ္သြားေလေတာ့၏။
ဂၢိဳလ္စိတ္ရ
ဘံုအသီးသီး၌ ပုဂၢိဳလ္အသီသီးတုိ႔ရႏုိင္ေသာ စိတ္မ်ားမွာ ေအာက္ပါအတုိင္း ျဖစ္ၾက၏။
ပုဂၢိဳလ္ - ဒုဂတိအဟိတ္
ကာမ ၁၁-ဘံု - အကုသိုလ္စိတ္ ၁၂၊ ဟသိၾကဥ္အဟိတ္ ၁၇၊ မဟာကုသိုလ္ ၈၊ ေပါင္း ၃၇
ရူပျဗဟၼာဘံု - မရွိ
အရူပျဗဟၼာဘံု - မရွိ
ပုဂၢိဳလ္ - ဒုဂတိအဟိတ္
ကာမ ၁၁-ဘံု - အကုသိုလ္စိတ္ ၁၂၊ ဟသိၾကဥ္အဟိတ္ ၁၇၊ မဟာကုသိုလ္ ၈၊ ေပါင္း ၃၇
ရူပျဗဟၼာဘံု - မရွိ
အရူပျဗဟၼာဘံု - မရွိ
ပုဂၢိဳလ္ - သုဂတိအဟိတ္ႏွင့္ ဒြိဟိတ္
ကာမ ၁၁-ဘံု - အကုသိုလ္စိတ္ ၁၂၊ ဟသိၾကဥ္အဟိတ္ ၁၇၊ မဟာကုသိုလ္ ၈၊ မဟာ၀ိ-ဉာဏ၀ိ ၄၊ ေပါင္း ၄၁
ရူပျဗဟၼာဘံု - မရွိ
အရူပျဗဟၼာဘံု - မရွိ
ပုဂၢိဳလ္ - တိဟိတ္ပုထုဇဥ္
ကာမ ၁၁-ဘံု - အကုသိုလ္စိတ္ ၁၂၊ ဟသိၾကဥ္အဟိတ္ ၁၇၊ မဟာကုသိုလ္ ၈၊ မဟာ၀ိပါက္ ၈၊ ေပါင္း ၄၅၊ စ်ာန္ရလွ်င္ ရသမွ်စ်ာန္ကုသိုလ္ထပ္ေပါင္းပါ
ရူပျဗဟၼာဘံု - ေဒါသမူေဒြၾကဥ္ေသာအကုသိုလ္စိတ္ ၁၀၊ ဃာနာဒိတၱယ ၆ႏွင့္ ဟသိၾကဥ္အဟိတ္ ၁၁၊ မဟာကုသိုလ္ ၈၊ မဟဂၢဳတ္ကုသိုလ္ ၉၊ ရူပ၀ိပါက္ ၅-ပါးတြင္ ၁-ပါးပါး ၁၊ ေပ ါင္း ၃၉
အရူပျဗဟၼာဘံု - ေဒါသမူေဒြၾကဥ္ေသာအကုသိုလ္စိတ္ ၁၀၊ မေနာဒါြရာ၀ဇၨန္း ၁၊ မဟာကုသိုလ္ ၈၊ အရူပကုသိုလ္ ၄၊ အရူပ၀ိပါက္ ၄၀ပါး၌ ၁-ပါးပါး ၁၊ ေပါင္း ၂၄
ပုဂၢိဳလ္ - ေသာတာပန္
ကာမ ၁၁-ဘံု - ေလာဘမူဒိ႒ိသံေလးပါးႏွင့္ ၀ိစိကိစၧာၾကဥ္အကုသိုလ္ ၇၊ ဟသိၾကဥ္အဟိတ္ ၁၇၊ မဟာကုသိုလ္ ၈၊ မဟာ၀ိပါက္ ၈၊ ေသာတာပတၱိဖိုလ္ ၁၊ ေပါင္း ၄၂၊ စ်ာန္ရလွ်င္ ရသမွ် မဟဂၢဳတ္ကုသိုလ္ထပ္ေပါင္းပါ
ရူပျဗဟၼာဘံု - ေဒါသမူ ၂၊ ေလာဘမူဒိ႒ိသံ ၄ႏွင့္ ၀ိစိကိစၧာစိတ္ၾကဥ္အကုသိုလ္ ၅၊ ဃာနာဒိတၱယ ၆ႏွင့္ ဟသိၾကဥ္အဟိတ္ ၁၁၊ မဟာကုသိုလ္ ၈၊ မဟဂၢဳတ္ကုသိုလ္ ၉၊ ရူပ၀ိပါက္ ၅-ပါး၌ တစ္ပါးပါးေသာတာပတၱိဖုိလ္ ၁၊ ေပါင္း ၃၅
အရူပျဗဟၼာဘံု - ေဒါသမူ ၂၊ ေလာဘမူဒိ႒ိသံ ၄ႏွင့္ ၀ိစိကိစၧာၾကဥ္အကုသိုလ္ ၅၊ မေနာဒြါရာ ၀ဇၨန္း ၁၊ မဟာကုသိုလ္ ၈၊ အရူပကုသိုလ္ ၄၊ အရူပ၀ိပါက္ ၄-ပါး၌ ၁-ပါးပါးေသာတာပတၱိဖိုလ္ ၁၊ ေပါင္း ၂၀
ပုဂၢိဳလ္ - သကဒါဂါမ္
ကာမ ၁၁-ဘံု - ေသာတာပန္အတုိင္း ၄၁၊ ေသာတာပတၱိဖိုလ္အစား သကဒါဂါမိဖိုလ္ ထည့္ပါ
ရူပျဗဟၼာဘံု - ရူပေသာတာပန္အတုိင္း ၃၅၊ ေသာတာပတၱိဖိုလ္အစား သကၠဒါမိဖိုလ္ထည့္ပါ
အရူပျဗဟၼာဘံု - အရုပေသာတာပန္အတုိင္း ၂၀၊ ေသာတာပတၱိဖုိလ္အစား သကဒါဂါမိဖိုလ္ထည့္ပါ
ပုဂၢိဳလ္ - အနာဂါမ္
ကာမ ၁၁-ဘံု - ေလာဘမူဒိ႒ိသံ ၄၊ ၀ိစိ ၁၊ ေဒါသမူ ၂ ၾကဥ္အကု ၅၊ ဟသိၾကဥ္အဟိတ္ ၁၇၊ မဟာကုသိုလ္ ၈၊ မဟာ၀ိပါက္ ၈၊ အနာဂါမိဖိုလ္ ၁၊ ေပါင္း ၃၉၊ စ်ာန္ရလွ်င္ရသမွ် မဟဂၢဳတ္ကုသိုလ္ထပ္ေပါင္းပါ။
ရူပျဗဟၼာဘံု - ရူပေသာတာပန္အတိုင္း ၃၅၊ ေသာတာပတၱိဖုိလ္အစား အနာဂါမိဖုိလ္ထည့္ပါ၊
အရူပျဗဟၼာဘံု - အရူပေသာတာပန္အတုိင္း ၂၀၊ ေသာတာပတၱိဖိုလ္အစား အနာဂါမိဖိုလ္ထည့္ပါ
ပုဂၢိဳလ္ - ရဟႏၱာ
ကာမ ၁၁-ဘံု - အဟိတ္ ၁၈၊ မဟာ၀ိပါက္ ၈၊ မဟာၾကိယာ ၈၊ အရဟတၱဖုိလ္ ၁၊ ေပါင္း ၃၅
ရူပျဗဟၼာဘံု - ဃာနာဒိတၱယၾကဥ္အဟိတ္စိတ္ ၁၂၊ မဟာၾကိယာ ၈၊ မဟဂၢဳတ္ၾကိယာ ၉၊ ရူပ၀ိပါက္ ၅-ပါး၌ ၁-ပါးပါး အရဟတၱဖုိလ္ ၁၊ ေပါင္း ၃၁
အရူပျဗဟၼာဘံု - မေနာဒြါရာ၀ဇၨန္း ၁၊ မဟာၾကိယာ ၈၊ အရူပၾကိယာ ၄၊ အရူပ၀ိပါက္ ၄-ပါး၌ ၁-ပါးပါး အရဟတၱဖုိလ္ ၁၊ ေပါင္း ၁၅
မွတ္ခ်က္။ ။
(၁) ဃာနာဒိတၱယ ၆-ပါးမွာ ဃာနာ၀ိညာဏ္ေဒြ ဇိ၀ွာ၀ိညာဏ္ေဒြႏွင့္ ကာယ၀ိညာဏ္ေဒြတုိ႔ ျဖစ္ၾက၏။
(၂) ရူပ၀ိပါက္ ၅-ပါးႏွင့္ အရူပ၀ိပါက္ ၄-ပါးတုိ႔ကို ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးတည္း၌ အကုန္မရႏုိင္ပါ။ မိမိ ပဋိသေႏၶေနသည့္စိတ္ ၁-ပါးကိုသာ ရႏုိင္၏။
(၃) မဂၢ႒ပုဂၢိဳလ္ ၄-ဦးတုိ႔သည္ မိမိတုိ႔ဆုိင္ရာ မဂ္စိတ္ ၁-ပါးကိုသာ ရ၏။ ပံုစံအျဖစ္ ေသာတာပတၱမဂၢ႒ပုဂၢိဳလ္၌ ေသာတာပတၱမဂ္စိတ္ ၁-ပါးကိုသာ ရ၏။
********* ဝီထိပိုင္းျပီး*******************
ဆရာၾကီးေဒါက္တာမင္းတင္မြန္ ဗုဒၶအဘိဓမၼတရားေတာ္ အႏွစ္ခ်ဳပ္ စာအုပ္မွ ျပန္လည္ထုတ္ႏုတ္ ေဖာ္ျပေပးသည္။
ကာမ ၁၁-ဘံု - အကုသိုလ္စိတ္ ၁၂၊ ဟသိၾကဥ္အဟိတ္ ၁၇၊ မဟာကုသိုလ္ ၈၊ မဟာ၀ိ-ဉာဏ၀ိ ၄၊ ေပါင္း ၄၁
ရူပျဗဟၼာဘံု - မရွိ
အရူပျဗဟၼာဘံု - မရွိ
ပုဂၢိဳလ္ - တိဟိတ္ပုထုဇဥ္
ကာမ ၁၁-ဘံု - အကုသိုလ္စိတ္ ၁၂၊ ဟသိၾကဥ္အဟိတ္ ၁၇၊ မဟာကုသိုလ္ ၈၊ မဟာ၀ိပါက္ ၈၊ ေပါင္း ၄၅၊ စ်ာန္ရလွ်င္ ရသမွ်စ်ာန္ကုသိုလ္ထပ္ေပါင္းပါ
ရူပျဗဟၼာဘံု - ေဒါသမူေဒြၾကဥ္ေသာအကုသိုလ္စိတ္ ၁၀၊ ဃာနာဒိတၱယ ၆ႏွင့္ ဟသိၾကဥ္အဟိတ္ ၁၁၊ မဟာကုသိုလ္ ၈၊ မဟဂၢဳတ္ကုသိုလ္ ၉၊ ရူပ၀ိပါက္ ၅-ပါးတြင္ ၁-ပါးပါး ၁၊ ေပ ါင္း ၃၉
အရူပျဗဟၼာဘံု - ေဒါသမူေဒြၾကဥ္ေသာအကုသိုလ္စိတ္ ၁၀၊ မေနာဒါြရာ၀ဇၨန္း ၁၊ မဟာကုသိုလ္ ၈၊ အရူပကုသိုလ္ ၄၊ အရူပ၀ိပါက္ ၄၀ပါး၌ ၁-ပါးပါး ၁၊ ေပါင္း ၂၄
ပုဂၢိဳလ္ - ေသာတာပန္
ကာမ ၁၁-ဘံု - ေလာဘမူဒိ႒ိသံေလးပါးႏွင့္ ၀ိစိကိစၧာၾကဥ္အကုသိုလ္ ၇၊ ဟသိၾကဥ္အဟိတ္ ၁၇၊ မဟာကုသိုလ္ ၈၊ မဟာ၀ိပါက္ ၈၊ ေသာတာပတၱိဖိုလ္ ၁၊ ေပါင္း ၄၂၊ စ်ာန္ရလွ်င္ ရသမွ် မဟဂၢဳတ္ကုသိုလ္ထပ္ေပါင္းပါ
ရူပျဗဟၼာဘံု - ေဒါသမူ ၂၊ ေလာဘမူဒိ႒ိသံ ၄ႏွင့္ ၀ိစိကိစၧာစိတ္ၾကဥ္အကုသိုလ္ ၅၊ ဃာနာဒိတၱယ ၆ႏွင့္ ဟသိၾကဥ္အဟိတ္ ၁၁၊ မဟာကုသိုလ္ ၈၊ မဟဂၢဳတ္ကုသိုလ္ ၉၊ ရူပ၀ိပါက္ ၅-ပါး၌ တစ္ပါးပါးေသာတာပတၱိဖုိလ္ ၁၊ ေပါင္း ၃၅
အရူပျဗဟၼာဘံု - ေဒါသမူ ၂၊ ေလာဘမူဒိ႒ိသံ ၄ႏွင့္ ၀ိစိကိစၧာၾကဥ္အကုသိုလ္ ၅၊ မေနာဒြါရာ ၀ဇၨန္း ၁၊ မဟာကုသိုလ္ ၈၊ အရူပကုသိုလ္ ၄၊ အရူပ၀ိပါက္ ၄-ပါး၌ ၁-ပါးပါးေသာတာပတၱိဖိုလ္ ၁၊ ေပါင္း ၂၀
ပုဂၢိဳလ္ - သကဒါဂါမ္
ကာမ ၁၁-ဘံု - ေသာတာပန္အတုိင္း ၄၁၊ ေသာတာပတၱိဖိုလ္အစား သကဒါဂါမိဖိုလ္ ထည့္ပါ
ရူပျဗဟၼာဘံု - ရူပေသာတာပန္အတုိင္း ၃၅၊ ေသာတာပတၱိဖိုလ္အစား သကၠဒါမိဖိုလ္ထည့္ပါ
အရူပျဗဟၼာဘံု - အရုပေသာတာပန္အတုိင္း ၂၀၊ ေသာတာပတၱိဖုိလ္အစား သကဒါဂါမိဖိုလ္ထည့္ပါ
ပုဂၢိဳလ္ - အနာဂါမ္
ကာမ ၁၁-ဘံု - ေလာဘမူဒိ႒ိသံ ၄၊ ၀ိစိ ၁၊ ေဒါသမူ ၂ ၾကဥ္အကု ၅၊ ဟသိၾကဥ္အဟိတ္ ၁၇၊ မဟာကုသိုလ္ ၈၊ မဟာ၀ိပါက္ ၈၊ အနာဂါမိဖိုလ္ ၁၊ ေပါင္း ၃၉၊ စ်ာန္ရလွ်င္ရသမွ် မဟဂၢဳတ္ကုသိုလ္ထပ္ေပါင္းပါ။
ရူပျဗဟၼာဘံု - ရူပေသာတာပန္အတိုင္း ၃၅၊ ေသာတာပတၱိဖုိလ္အစား အနာဂါမိဖုိလ္ထည့္ပါ၊
အရူပျဗဟၼာဘံု - အရူပေသာတာပန္အတုိင္း ၂၀၊ ေသာတာပတၱိဖိုလ္အစား အနာဂါမိဖိုလ္ထည့္ပါ
ပုဂၢိဳလ္ - ရဟႏၱာ
ကာမ ၁၁-ဘံု - အဟိတ္ ၁၈၊ မဟာ၀ိပါက္ ၈၊ မဟာၾကိယာ ၈၊ အရဟတၱဖုိလ္ ၁၊ ေပါင္း ၃၅
ရူပျဗဟၼာဘံု - ဃာနာဒိတၱယၾကဥ္အဟိတ္စိတ္ ၁၂၊ မဟာၾကိယာ ၈၊ မဟဂၢဳတ္ၾကိယာ ၉၊ ရူပ၀ိပါက္ ၅-ပါး၌ ၁-ပါးပါး အရဟတၱဖုိလ္ ၁၊ ေပါင္း ၃၁
အရူပျဗဟၼာဘံု - မေနာဒြါရာ၀ဇၨန္း ၁၊ မဟာၾကိယာ ၈၊ အရူပၾကိယာ ၄၊ အရူပ၀ိပါက္ ၄-ပါး၌ ၁-ပါးပါး အရဟတၱဖုိလ္ ၁၊ ေပါင္း ၁၅
မွတ္ခ်က္။ ။
(၁) ဃာနာဒိတၱယ ၆-ပါးမွာ ဃာနာ၀ိညာဏ္ေဒြ ဇိ၀ွာ၀ိညာဏ္ေဒြႏွင့္ ကာယ၀ိညာဏ္ေဒြတုိ႔ ျဖစ္ၾက၏။
(၂) ရူပ၀ိပါက္ ၅-ပါးႏွင့္ အရူပ၀ိပါက္ ၄-ပါးတုိ႔ကို ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးတည္း၌ အကုန္မရႏုိင္ပါ။ မိမိ ပဋိသေႏၶေနသည့္စိတ္ ၁-ပါးကိုသာ ရႏုိင္၏။
(၃) မဂၢ႒ပုဂၢိဳလ္ ၄-ဦးတုိ႔သည္ မိမိတုိ႔ဆုိင္ရာ မဂ္စိတ္ ၁-ပါးကိုသာ ရ၏။ ပံုစံအျဖစ္ ေသာတာပတၱမဂၢ႒ပုဂၢိဳလ္၌ ေသာတာပတၱမဂ္စိတ္ ၁-ပါးကိုသာ ရ၏။
********* ဝီထိပိုင္းျပီး*******************
ဆရာၾကီးေဒါက္တာမင္းတင္မြန္ ဗုဒၶအဘိဓမၼတရားေတာ္ အႏွစ္ခ်ဳပ္ စာအုပ္မွ ျပန္လည္ထုတ္ႏုတ္ ေဖာ္ျပေပးသည္။
No comments:
Post a Comment