Search This Blog

Wednesday, April 7, 2010

Anattalakhana sutta (အနတၱလကၡဏသုတ္ အဂၤလိပ္)

Anattalakhana sutta

(A) On the full moon day of Waso, at Isipatana, Migadawon forest near Varanasi, Buddha taught the Dhammacakka Pavattana to five ascetics; Kondanna, Vappa, Boddiya, Mahanam and Assaji. ( five ascetics = the group of five were the monks who had previously followed the Bodhisatta while he was practicing austerities and who later heard the First Discourse and became the Buddha's first disciples.)

(B) In succession by one another after attainment of Sotapatti Phala on consecutive days, (on the 5th of waning Waso month) Buddha taught them the Anatta Lakkhana sutta for the attainment of Arahatta Phala. O, Good persons, let's recite this Anatta Lakkhana sutta now.

The introduction of Anattalakkha Sutta:

At one time, Buddha was staying in Isipatana, the Deer park, near the township of Varanasi. There the the Bhagava addressed the group of five Bhikkhus 'O! Bhikkhus, and the Bhikkhus answered, " Bhante" , then the Bhagava spoke thus: -

"Matter, Bhikkhus, is neither the self nor a living entity" If matter, Bhikkhus, were the self, then matter would not tend to sickness, and one could say of matter, "Thus let matter happen to me this way (in favorable condition), let matter not to happen to me this way (in unfavorable condition)". But, Bhikkhus in as much as matter is not the self, which is why matter tends to sickness. And one cannot say of matter, "Thus let matter be thus for me, let matter not be thus for me."

"Feeling, Bhikkhus, is neither the self nor a living entity" If feeling, Bhikkhus, were the self, then feeling would not tend to sickness, and one could say of feeling, "Thus let feeling happen to me this way (in favorable condition), let feeling not to happen to me this way (in unfavorable condition)". But, Bhikkhus in as much as feeling is not the self, which is why feeling tends to sickness. And one cannot say of feeling, "Thus let feeling be thus for me, let feeling not be thus for me."

"Perception, Bhikkhus, is neither the self nor a living entity" If perception, Bhikkhus, were the self, then perception would not tend to sickness, and one could say of perception, "Thus let perception happen to me this way (in favorable condition), let perception not to happen to me this way (in unfavorable condition)". But, Bhikkhus in as much as perception is not the self, which is why perception tends to sickness. And one cannot say of perception, "Thus let perception be thus for me, let perception not be thus for me."

"Mental formation, Bhikkhus, is neither the self nor a living entity" If mental formation, Bhikkhus, were the self, then mental formation would not tend to sickness, and one could say of mental formation, "Thus let mental formation happen to me this way (in favorable condition), let mental formation not to happen to me this way (in unfavorable condition)". But, Bhikkhus in as much as mental formation is not the self, which is why mental formation tends to sickness. And one cannot say of mental formation, "Thus let mental formation be thus for me, let mental formation not be thus for me."

"Consciousness, Bhikkhus, is neither the self nor a living entity" If consciousness, Bhikkhus, were the self, then consciousness would not tend to sickness, and one could say of consciousness, "Thus let consciousness happen to me this way (in favorable condition), let consciousness not to happen to me this way (in unfavorable condition)". But, Bhikkhus in as much as consciousness is not the self, which is why consciousness tends to sickness. And one cannot say of consciousness, "Thus let consciousness be thus for me, let consciousness not be thus for me."

What do you think of this, Bhikkhus? Is matter permanent or impermanent? Impermanent, Bhante. And Bhikkhus, what is impermanent, is that suffering or happiness? Suffering, Bhante. Then, Bhikkhus what is impermanent, suffering, and subject to change, is it fitting to regard it thus, "This is mine, this is I, this is the self for me?" Not fitting, Bhante.

Is feeling permanent or impermanent? Impermanent, Bhante. And Bhikkhus, what is impermanent, is that suffering or happiness? Suffering, Bhante. Then, Bhikkhus what is impermanent, suffering, and subject to change, is it fitting to regard it thus, "This is mine, this is I, this is the self for me?" Not fitting, Bhante.

Is perception permanent or impermanent? Impermanent, Bhante. And Bhikkhus, what is impermanent, is that suffering or happiness? Suffering, Bhante. Then, Bhikkhus what is impermanent, suffering, and subject to change, is it fitting to regard it thus, "This is mine, this is I, this is the self for me?" Not fitting, Bhante.

Is mental formation permanent or impermanent? Impermanent, Bhante. And Bhikkhus, what is impermanent, is that suffering or happiness? Suffering, Bhante. Then, Bhikkhus what is impermanent, suffering, and subject to change, is it fitting to regard it thus, "This is mine, this is I, this is the self for me?" Not fitting, Bhante.

Is consciousness permanent or impermanent? Impermanent, Bhante. And Bhikkhus, what is impermanent, is that suffering or happiness? Suffering, Bhante. Then, Bhikkhus what is impermanent, suffering, and subject to change, is it fitting to regard it thus, "This is mine, this is I, this is the self for me?" Not fitting, Bhante.

Therefore, Bhikkhus, being impermanent, suffering and subject to change, whatever matter there is, be it past, future or present, inward or outward, gross or subtle, low or lofty, far or near, matter of all kinds should be regarded by right wisdom, " This is not mine, this I am not, this is not the self for me."

Therefore, Bhikkhus, being impermanent, suffering and subject to change, whatever feeling there is, be it past, future or present, inward or outward, gross or subtle, low or lofty, far or near, feeling of all kinds should be regarded by right wisdom, " This is not mine, this I am not, this is not the self for me."

Therefore, Bhikkhus, being impermanent, suffering and subject to change, whatever perception there is, be it past, future or present, inward or outward, gross or subtle, low or lofty, far or near, perception of all kinds should be regarded by right wisdom, " This is not mine, this I am not, this is not the self for me."
Therefore, Bhikkhus, being impermanent, suffering and subject to change, whatever mental formation there is, be it past, future or present, inward or outward, gross or subtle, low or lofty, far or near, mental formation of all kinds should be regarded by right wisdom, " This is not mine, this I am not, this is not the self for me."
Therefore, Bhikkhus, being impermanent, suffering and subject to change, whatever consciousness there is, be it past, future or present, inward or outward, gross or subtle, low or lofty, far or near, consciousness of all kinds should be regarded by right wisdom, " This is not mine, this I am not, this is not the self for me."

So seen, Bhikkhus, the well taught noble disciple is disgusted with matter, disgusted with feeling, disgusted with perception, disgusted with mental formation, disgusted with consciousness. So being disgusted, he is dispassionate. Through dispassion, he is free from craving. When he is freed, he knows that it is freedom. Further he knows that birth is ended. The Holy life has been lived. What was to be done has been done. Nothing further has to be done for this noble path.
This is what the Buddha had said and the group of five Bhikkhus was delighted and rejoiced at what the Buddha had explained. After this explanation was done, the minds of five Bhikkhus were freed from Asava; ( four Asava: desire, craving, wrong belief, ignorance).

Here ends the Anattalakhana sutta.

အနတၱလကၡဏသုတ္ ျမန္မာျပန္

အနတၱလကၡဏသုတ္ ျမန္မာျပန္

- အနတၱလကၡဏသုတ္ အမႊန္း -

(က) ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဝါဆိုလျပည့္ေန႔တြင္ ဗာရဏသီျပည္၏အနီး ဣသိပတနေခၚ မိဂဒါဝုန္ေတာ၌ ပဥၥဝဂၢီအမည္ရွိကုန္ေသာ ေကာ႑ည၊ ဝပၸ၊ ဘဒၵိယ၊ မဟာနာမ္၊ အႆဇိ ရဟန္းငါးဦးတို႔အား ဓမၼစၾကာေဒသနာေတာ္ကို ေဟာေတာ္မူ၍ –

(ခ) ေန႔ရက္အစဥ္ ေထရ္စဥ္ဝါလိုက္ ေသာတာပတၱိဖိုလ္သို႔ ဆိုက္ေရာက္ေစေတာ္ မူၿပီး၍ ဝါဆိုလျပည္႔ေက်ာ္(၅)ရက္ေျမာက္ေသာေန႔၌ ထိုပဥၥဝဂၢီငါးဦးတို႔၏ အရဟတၱဖိုလ္အက်ဳိးငွာ အနတၱလကၡဏသုတ္ကို ဆက္၍ေဟာေတာ္မူၿပီ ထိုအနတၱလကၡဏသုတ္ကို အို- သူေတာ္ေကာင္းတို႔ အကြၽနု္ပ္တို႔သည္ ရြတ္ဆိုပြားမ်ားၾကပါကုန္စို႔။

- အနတၱလကၡဏသုတ္ နိဒါန္း -

အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဗာရာဏသီျပည္ ဣသိပတန မိဂါဝုန္ေတာ၌ သီတင္းသံုး ေနေတာ္မူ၏။ ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ပဥၥဝဂၢီရဟန္းတို႔ကို ရဟန္းတို႔ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။ အသွ်င္ဘုရားဟု ထိုရဟန္းတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရားအား ျပန္ၾကားေလွ်ာက္ထားၾက ကုန္၏။

- ႐ူပကၡႏၶာ အနတၱျဖစ္ပံု -

ရဟန္းတို႔ ႐ုပ္သည္ အတၱမဟုတ္၊ ရဟန္းတို႔ ႐ုပ္သည္ အတၱျဖစ္ခဲ့ျငားအံ့၊ ဤ႐ုပ္သည္ နာက်င္ျခင္းငွါ မျဖစ္ရာ၊ ငါ၏႐ုပ္သည္ ဤသို႔ျဖစ္ေစ၊ ငါ၏႐ုပ္သည္ ဤသို႔ မျဖစ္ ေစလင့္ဟု ႐ုပ္၌ ေတာင့္တမႈကို ရေကာင္းရာ၏။ ရဟန္းတို႔ ႐ုပ္သည္ အတၱမဟုတ္ေသာေၾကာင့္ နာက်င္ျခင္းငွာ ျဖစ္၏။ ငါ၏႐ုပ္သည္ ဤသို႔ျဖစ္ေစ၊ ငါ၏႐ုပ္သည္ ဤသို႔ မျဖစ္ေစလင့္ဟု ႐ုပ္၌ ေတာင့္တမႈကို ရလည္းမရ။

- ေဝဒနာကၡႏၶာ အနတၱျဖစ္ပံု -

ေဝဒနာသည္ အတၱမဟုတ္၊ ရဟန္းတို႔ ေဝဒနာသည္ အတၱျဖစ္ခဲ့ျငားအံ့၊ ဤေဝဒနာသည္ နာက်င္ျခင္းငွါ မျဖစ္ရာ၊ ငါ၏ေဝဒနာသည္ ဤသို႔ျဖစ္ေစ၊ ငါ၏ ေဝဒနာသည္ ဤသို႔ မျဖစ္ေစလင့္ဟု ေဝဒနာ၌ ေတာင့္တမႈကို ရေကာင္းရာ၏။ ရဟန္းတို႔ ေဝဒနာသည္ အတၱမဟုတ္ေသာေၾကာင့္ နာက်င္ျခင္းငွာ ျဖစ္၏။ ငါ၏ေဝဒနာသည္ ဤသို႔ျဖစ္ေစ၊ ငါ၏ ေဝဒနာသည္ ဤသို႔ မျဖစ္ေစလင့္ဟု ေဝဒနာ၌ ေတာင့္တမႈကို ရလည္းမရ။

- သညာကၡႏၶာ အနတၱျဖစ္ပံု -

သညာသည္ အတၱမဟုတ္၊ ရဟန္းတို႔ သညာသည္ အတၱျဖစ္ခဲ့ျငားအံ့၊ ဤသညာသည္ နာက်င္ျခင္းငွါ မျဖစ္ရာ၊ ငါ၏သညာသည္ ဤသို႔ျဖစ္ေစ၊ ငါ၏ သညာသည္ ဤသို႔ မျဖစ္ေစလင့္ဟု သညာ၌ ေတာင့္တမႈကို ရေကာင္းရာ၏။ ရဟန္းတို႔ သညာသည္ အတၱမဟုတ္ေသာေၾကာင့္ နာက်င္ျခင္းငွာျဖစ္၏။ ငါ၏သညာသည္ ဤသို႔ျဖစ္ေစ၊ ငါ၏ သညာသည္ ဤသို႔ မျဖစ္ေစလင့္ဟု သညာ၌ ေတာင့္တမႈကို ရလည္းမရ။

- သခၤါရကၡႏၶာ အနတၱျဖစ္ပံု -

သခၤါရတို႔သည္ အတၱမဟုတ္၊ ရဟန္းတို႔ သခၤါရတို႔သည္ အတၱျဖစ္ခဲ့ျငားအံ့၊ ဤသခၤါရတို႔သည္ နာက်င္ျခင္းငွါ မျဖစ္ရာ၊ ငါ၏သခၤါရတို႔သည္ ဤသို႔ျဖစ္ေစကုန္သတည္း၊ ငါ၏သခၤါရတို႔သည္ ဤသို႔မျဖစ္ေစကုန္ သတည္းဟု သခၤါရတို႔၌ ေတာင့္တမႈကို ရေကာင္းရာ၏။ ရဟန္းတို႔သခၤါရတို႔သည္ အတၱမဟုတ္ေသာေၾကာင့္ နာက်င္ျခင္းငွာ ျဖစ္ကုန္၏။ ငါ၏သခၤါရတို႔သည္ ဤသို႔ျဖစ္ေစကုန္သတည္း၊ ငါ၏သခၤါရတို႔သည္ ဤသို႔ မျဖစ္ေစကုန္ သတည္းဟု သခၤါရတို႔၌ ေတာင့္တမႈကို ရလည္းမရ။


- ဝိညာဏကၡႏၶာ အနတၱျဖစ္ပံု -

ဝိညာဏ္သည္ အတၱမဟုတ္၊ ရဟန္းတို႔ ဝိညာဏ္သည္ အတၱျဖစ္ခဲ့ျငားအံ့၊ ဤဝိညာဏ္သည္ နာက်င္ျခင္းငွါ မျဖစ္ရာ၊ ငါ၏ဝိညာဏ္သည္ ဤသို႔ျဖစ္ေစ၊ ငါ၏ ဝိညာဏ္သည္ ဤသို႔ မျဖစ္ေစလင့္ဟု ဝိညာဏ္၌ ေတာင့္တမႈကို ရေကာင္းရာ၏။ ရဟန္းတို႔ ဝိညာဏ္သည္ အတၱမဟုတ္ေသာေၾကာင့္ နာက်င္ျခင္းငွာျဖစ္၏။ ငါ၏ဝိညာဏ္သည္ ဤသို႔ ျဖစ္ေစ၊ ငါ၏ဝိညာဏ္သည္ ဤသို႔မျဖစ္ေစလင့္ဟု ဝိညာဏ္၌ ေတာင့္တမႈကို ရလည္း မရ။

- ႐ူပကၡႏၶာ၌ လကၡဏာေရးသံုးပါး -

ရဟန္းတို႔ ထိုအရာကို အဘယ္သို႔ မွတ္ထင္ကုန္သနည္း၊ ႐ုပ္သည္ ျမဲသေလာ မျမဲသေလာ။ မျမဲပါ အသွ်င္ဘုရား။ မျမဲေသာ႐ုပ္သည္ ဆင္းရဲေလာ ခ်မ္းသာေလာ။ ဆင္းရဲပါ အသွ်င္ဘုရား။ မျမဲေသာ ဆင္းရဲေသာ ေဖာက္ျပန္ျခင္းသေဘာရွိေသာ ႐ုပ္ကို ဤ႐ုပ္သည္ ငါ့ဥစၥာျဖစ္၏၊ ဤ႐ုပ္သည္ ငါျဖစ္၏၊ ဤ႐ုပ္သည္ ငါ၏ကိုယ္ အတၱတည္းဟု ႐ႈျခင္းငွာ သင့္ေလ်ာ္ပါမည္ေလာ။ မသင့္ေလ်ာ္ပါ အသွ်င္ဘုရား။

- နာမကၡႏၶာေလးပါး၌ လကၡဏာေရးသံုးပါး -

ေဝဒနာသည္ ျမဲသေလာ မျမဲသေလာ။ မျမဲပါ အသွ်င္ဘုရား။ မျမဲေသာေဝဒနာသည္ ဆင္းရဲေလာ ခ်မ္းသာေလာ။ ဆင္းရဲပါ အသွ်င္ဘုရား။ မျမဲေသာ ဆင္းရဲေသာ ေဖာက္ျပန္ျခင္း သေဘာရွိေသာ ေဝဒနာကို ဤေဝဒနာသည္ ငါ့ဥစၥာျဖစ္၏၊ ဤေဝဒနာသည္ ငါျဖစ္၏၊ ဤေဝဒနာသည္ ငါ၏ကိုယ္အတၱတည္းဟု ႐ႈျခင္းငွာ သင့္ေလ်ာ္ပါမည္ေလာ။ မသင့္ေလ်ာ္ပါ အသွ်င္ဘုရား။

သညာသည္ ျမဲသေလာ မျမဲသေလာ။ မျမဲပါ အသွ်င္ဘုရား။ မျမဲေသာသညာသည္ ဆင္းရဲေလာ ခ်မ္းသာေလာ။ ဆင္းရဲပါ အသွ်င္ဘုရား။ မျမဲေသာ ဆင္းရဲေသာ ေဖာက္ျပန္ ျခင္းသေဘာရွိေသာ သညာကို ဤသညာသည္ ငါ့ဥစၥာျဖစ္၏၊ ဤသညာသည္ ငါျဖစ္၏၊ ဤသညာသည္ ငါ၏ကိုယ္အတၱတည္းဟု ႐ႈျခင္းငွာ သင့္ေလ်ာ္ပါမည္ ေလာ။ မသင့္ေလ်ာ္ပါ အသွ်င္ဘုရား။

သခၤါရတို႔သည္ ျမဲသေလာ မျမဲသေလာ။ မျမဲပါ အသွ်င္ဘုရား။ မျမဲေသာသခၤါရတို႔သည္ ဆင္းရဲေလာ ခ်မ္းသာေလာ။ ဆင္းရဲပါ အသွ်င္ဘုရား။ မျမဲေသာ ဆင္းရဲေသာ ေဖာက္ျပန္ျခင္းသေဘာရွိေသာ သခၤါရတို႔ကို ဤသခၤါရတို႔သည္ ငါ့ဥစၥာျဖစ္၏၊ ဤသခၤါရ တို႔သည္ ငါျဖစ္၏၊ ဤသခၤါရတို႔သည္ ငါ၏ကိုယ္ အတၱတည္းဟု ႐ႈျခင္းငွာ သင့္ေလ်ာ္ပါ မည္ေလာ။ မသင့္ေလ်ာ္ပါ အသွ်င္ဘုရား။

ဝိညာဏ္သည္ ျမဲသေလာ မျမဲသေလာ။ မျမဲပါ အသွ်င္ဘုရား။ မျမဲေသာဝိညာဏ္သည္ ဆင္းရဲေလာ ခ်မ္းသာေလာ။ ဆင္းရဲပါ အသွ်င္ဘုရား။ မျမဲေသာ ဆင္းရဲေသာ ေဖာက္ျပန္ျခင္းသေဘာရွိေသာ ဝိညာဏ္ကို ဤဝိညာဏ္သည္ ငါ့ဥစၥာျဖစ္၏၊ ဤဝိညာဏ္သည္ ငါျဖစ္၏၊ ဤဝိညာဏ္သည္ ငါ၏ကိုယ္အတၱတည္းဟု ႐ႈျခင္းငွာ သင့္ေလ်ာ္ပါမည္ေလာ။ မသင့္ေလ်ာ္ပါ အသွ်င္ဘုရား။

- ႐ုပ္တရားကို တဏွာ မာန ဒိ႒ိဂါဟတို႔ျဖင့္ မ႐ႈၾကည့္အပ္ပံု -

ရဟန္းတို႔ ထိုသို႔ျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ အတိတ္ အနာဂတ္ ပစၥဳပၸန္လည္းျဖစ္ေသာ၊ အတြင္း အျပင္လည္းျဖစ္ေသာ၊ အၾကမ္း အႏုလည္းျဖစ္ေသာ၊ အယုတ္ အျမတ္လည္း ျဖစ္ေသာ၊ အေဝး အနီးလည္းျဖစ္ေသာ အလံုးစံုေသာ ႐ုပ္ကို ဤ႐ုပ္သည္ ငါ့ဥစၥာမဟုတ္၊ ဤ႐ုပ္သည္ ငါမဟုတ္၊ ဤ႐ုပ္သည္ ငါ၏ကိုယ္အတၱမဟုတ္ဟု ဤသို႔ ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မွန္ကန္ေသာ ပညာျဖင့္ ႐ႈရမည္။

- ေဝဒနာတရားကို တဏွာ မာန ဒိ႒ိဂါဟတို႔ျဖင့္ မ႐ႈၾကည့္အပ္ပံု -

အတိတ္ အနာဂတ္ ပစၥဳပၸန္လည္းျဖစ္ေသာ၊ အတြင္း အျပင္လည္းျဖစ္ေသာ၊ အၾကမ္း အႏုလည္းျဖစ္ေသာ၊ အယုတ္အျမတ္လည္း ျဖစ္ေသာ၊ အေဝးအနီးလည္း ျဖစ္ေသာ အလံုးစံုေသာ ေဝဒနာကို ဤ ေဝဒနာသည္ ငါ့ဥစၥာမဟုတ္၊ ဤေဝဒနာသည္ ငါမဟုတ္၊ ဤ ေဝဒနာသည္ ငါ၏ ကိုယ္အတၱမဟုတ္ဟု ဤသို႔ ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မွန္ကန္ေသာ ပညာျဖင့္ ႐ႈရမည္။

- သညာတရားကို တဏွာ မာန ဒိ႒ိဂါဟတို႔ျဖင့္ မ႐ႈၾကည့္အပ္ပံု -

အတိတ္ အနာဂတ္ ပစၥဳပၸန္လည္းျဖစ္ေသာ၊ အတြင္းအျပင္လည္း ျဖစ္ေသာ၊ အၾကမ္း အႏုလည္းျဖစ္ေသာ၊ အယုတ္အျမတ္လည္း ျဖစ္ေသာ၊ အေဝးအနီးလည္း ျဖစ္ေသာ အလံုးစံုေသာသညာကို ဤသညာသည္ ငါ့ ဥစၥာမဟုတ္၊ ဤသညာသည္ ငါမဟုတ္၊ ဤသညာသည္ ငါ၏ကိုယ္အတၱမဟုတ္ဟု ဤသို႔ ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မွန္ကန္ေသာ ပညာျဖင့္ ႐ႈရမည္။

- သခၤါရတရားကို တဏွာ မာန ဒိ႒ိဂါဟတို႔ျဖင့္ မ႐ႈၾကည့္အပ္ပံု -

အတိတ္ အနာဂတ္ ပစၥဳပၸန္လည္းျဖစ္ေသာ၊ အတြင္းအျပင္လည္း ျဖစ္ေသာ၊ အၾကမ္း အႏုလည္းျဖစ္ေသာ၊ အယုတ္ အျမတ္လည္းျဖစ္ေသာ၊ အေဝး အနီးလည္း ျဖစ္ေသာ အလံုးစံုေသာ သခၤါရတို႔ကို ဤသခၤါရတို႔သည္ ငါ့ဥစၥာမဟုတ္ကုန္၊ ဤသခၤါရတို႔သည္ ငါမဟုတ္ကုန္၊ ဤသခၤါရတို႔သည္ ငါ၏ကိုယ္အတၱမဟုတ္ကုန္ဟု ဤသို႔ ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မွန္ကန္ေသာ ပညာျဖင့္ ႐ႈရမည္။

- ဝိညာဏ္္တရားကို တဏွာ မာန ဒိ႒ိဂါဟတို႔ျဖင့္ မ႐ႈၾကည့္အပ္ပံု -

အတိတ္ အနာဂတ္ ပစၥဳပၸန္လည္းျဖစ္ေသာ၊ အတြင္းအျပင္လည္း ျဖစ္ေသာ၊ အၾကမ္း အႏုလည္းျဖစ္ေသာ၊ အယုတ္အျမတ္လည္း ျဖစ္ေသာ၊ အေဝးအနီးလည္း ျဖစ္ေသာ အလံုးစံုေသာ ဝိညာဏ္ကို ဤဝိညာဏ္သည္ ငါ့ဥစၥာမဟုတ္၊ ဤဝိညာဏ္သည္ ငါမဟုတ္၊ ဤဝိညာဏ္သည္ ငါ၏ကိုယ္အတၱမဟုတ္ဟု ဤသို႔ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မွန္ကန္ေသာ ပညာျဖင့္ ႐ႈရမည္။

- နိဗၺိႏၵဉာဏ္မွစ၍ မဂ္ကိစၥတစ္ဆယ့္ေျခာက္ခ်က္ျဖစ္ပံု -

ရဟန္းတို႔ ဤသို႔ ႐ႈေသာ အၾကားအျမင္ရွိေသာ အရိယာတပည့္သည္ ႐ုပ္၌လည္း ျငီးေငြ႕၏၊ ေဝဒနာ၌လည္း ျငီးေငြ႕၏၊ သညာ၌လည္း ျငီးေငြ႕၏၊ သခၤါရတို႔၌လည္း ျငီးေငြ႕၏၊ ဝိညာဏ္၌လည္း ျငီးေငြ႕၏၊ ျငီးေငြ႕ေသာ္ စြဲမက္မႈကင္း၏၊ စြဲမက္မႈကင္းျခင္းေၾကာင့္ (ကိေလသာမွ) လြတ္ေျမာက္၏၊ (ကိေလသာမွ) လြတ္ေျမာက္ေသာ္ (ကိေလသာမွ) လြတ္ေျမာက္ျပီဟု အသိဉာဏ္ျဖစ္ေပၚ၏၊ ပဋိသေႏၶ ေနမႈကုန္ျပီ၊ အက်င့္ျမတ္ကို က်င့္သံုးၿပီးၿပီ၊ ျပဳဖြယ္(မဂ္)ကိစၥကို ျပဳၿပီးၿပီ၊ ဤမဂ္ကိစၥအလို႔ငွာ တစ္ပါးေသာျပဳဖြယ္ မရွိေတာ့ၿပီဟု ေဟာေတာ္မူ၏။

- ပဥၥဝဂၢီရဟန္းမ်ား ရဟႏၲာျဖစ္ပံု -


ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤစကားကို မိန္႔ေတာ္မူ၏၊ ပဥၥဝဂၢီရဟန္းတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရား မိန္႔ေတာ္မူေသာ စကားကို ႏွစ္လိုသည္ျဖစ္၍ ဝမ္းေျမာက္စြာ ခံယူကုန္ၿပီ။

ဤဂါထာမဖက္ သက္သက္ေသာ ေဒသနာကို ေဟာေတာ္မူအပ္သည္ရွိေသာ္ ပဥၥဝဂၢီ ရဟန္းတို႔၏ စိတ္တို႔သည္ မစြဲလမ္းမူ၍ အာသေဝါတို႔မွ လြတ္ေျမာက္ကုန္၏။

အနတၱလကၡဏသုတ္ ျမန္မာျပန္ ၿပီးပါၿပီ။