ေၾကာက္မက္ဖြယ္ မီး (၁၁) မ်ဳိး

ေၾကာက္မက္ဖြယ္ မီး (၁၁) မ်ဳိး


•ရာဂ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ

•ဇာတိ၊ ဇရာ၊ မရဏ

•ေသာက၊ ပရိေဒဝ၊ ဒုကၡ၊ ေဒါမနႆ၊ ဥပါယာသ

အထက္ပါမီး (၁၁) ပါးသည္ ပကတိမီးအစစ္မဟုတ္ေသာ္လည္း မီးကဲ့သို႔ေလာင္ေစတတ္ေသာေၾကာင့္ လည္းေကာင္း၊ ပကတိမီိးသည္ မိမိ၏ ျဖစ္ပြားမွီေနရာ ထင္းကိုေလာင္ကြ်မ္းဖ်က္စီးသကဲ့သို႔ ရာဂစေသာ (၁၁) ပါးေသာ တရားတို႔သည္ မိမိ၏ ျဖစ္ပြားရာ သတၱဝါတို႔ကို ေလာင္ကြ်မ္း ဖ်က္ဆီီးတတ္ေသာေၾကာင့္္လည္ေကာင္း၊ ပကတိမီးႏွင့္တူ၍ မီးဟုေခၚသည္။

ပကတိမီးထက္ျပင္း

ပကတိမီိးကိုေရျဖင့္ျငိမ္းသတ္ႏုိင္၏၊ ရာဂစေသာ (၁၁) ပါးေသာမီးကို ျမစ္ၾကီးငါးသြယ္ ျမစ္ငယ္ငါးရာ သမုဒၵရာေလးစင္းမွ ေရေတြႏွင့္ ပက္ျဖန္းေသာ္လည္း ျငိမ္းႏႈိင္ဖြယ္ရာမရွိ၊ ၄င္းေရထဲမွာ ဆင္း၍စိမ္ေနေသာ္လည္း မျငိမ္းႏိုင္။

ရာဂစေသာ (၁၁) ပါးေသာမီးေလာင္၍ ေသသျဖင့္ အဝီစိငရဲသို႔ ေရာက္ခဲ့ရာ ထိုအဝီစိမီိးကလည္း ရာဂစေသာ (၁၁) မီးကို ျပာက်သြားေအာင္ မတတ္ႏိုင္ေပ။

သာဓက-(၁)

သီဟိုကြ်န္း၌ ဘိကၡဴူနီမငယ္တစ္ပါးသည္ စိတၱပဗၺတေက်ာင္းတြင္ ဥပုသ္ျပဳဖို႕ရန္ ေရာက္လာေသာအခါ သိမ္တံခါးဝ၌ ထုလုပ္ထားေသာ လုလင္ပ်ဳိ ရုပ္လံုးရုပ္ၾကြကို ေတြ႔ျမင္လိုက္ရာ တပ္မက္ခ်စ္ခင္ေသာရာဂစိတ္ျဖစ္္၍ ရာဂမီး အသည္းႏွလံုးကို ေလာင္ကြ်မ္းကာ မတ္တတ္ရပ္လ်က္ ေသသြားခဲ့ရသည္။

သာဓက -(၂)

သီဟိုကြ်န္း ရြာတစ္ရြာတြင္ ရဟႏၱာဆရာေတာ္ၾကီးတစ္ပါး ေက်ာင္းထိုင္၍ စာသင္သားတပည္႔မ်ားကို စာသင္ေပးယင္း ဒကာ၊ ဒကာမ်ားအား တရားျပသကာ ပရိယတ္၊ ပဋိပတ္ သာသနာ့ တာဝန္နွစ္ရပ္လံုးကို ထမ္္းေဆာင္ကာ သာသနာျပဳ၍ ခ်မ္းသာစြာ သီတင္းသံုးေန၏။

မိုးဦးက်၍ ဝါဆိုခါနီးအခိ်န္တြင္ ရုပ္ေခ်ာေခ်ာ ရဟန္းပ်ဳိေလးတစ္ပါး ဆရာေတာ္ၾကီး၏ ေက်ာင္းတြင္ စာသင္ၾကား၍ ေနလိုပါေၾကာင္း လာေရာက္ေလ်ာက္ထားေလသည္။ ဆရာေတာ္ၾကီးသည္ ထိုရဟန္းကေလးအား ဆင္ျခင္၍ ၾကည့္လိုက္ရာ အသက္အႏၱရာယ္ ထိခိုက္မည္ကို ျမင္သျဖင့္ ေနခြင့္မျပဳေပ၊ သို႔ရာတြြင္ ထိုရဟန္းပ်ဳိမွ ေနခြင့္ရလိုေၾကာင္း အၾကိမ္ၾကိမ္အဖန္ဖန္ ထပ္မံ၍ ေလ်ာက္ထားေလသည္။ ဆရာေတာ္ၾကီးမွ ထိုရဟန္ေတာ္ေလးအား ဝန္ခံကတိတစ္ခုကို လိုက္နာရန္ မိန္႔ၾကားေလသည္။ထိုကတိမွာ - ထိုေက်ာင္း၌ စာသင္၍ေနထိုင္စဥ္ ရြာတြင္းသို႔ မည္သည္႔အခါမွ် မဝင္ရ ဟူ၍ျဖစ္သည္။

ရဟန္းပ်ဳိသည္လည္း ဝန္ခံကတိစကားကို ေလးစားစြာလိုက္နာလ်က္ စာေပတတ္ေျမာက္ေအာင္သင္ၾကားေလသည္။ စာသင္၍ ျပီးဆံုးေသာအခါ ထိုရဟန္းပ်ဳိကေလးသည္ ထိုေက်ာင္းမွထြက္ခြာခြင့္ေပးရန္ ဆရာေတာ္ၾကီးအား ေလ်ာက္ထား၍ေက်ာင္းတိုက္မွ ထြက္ခြာလာခဲ့ရာ ရြာတြင္းသို႔ ဆြမ္းခံၾကြလိုေသာ မိမိ၏ဆႏၵအတိုင္း ဆြမ္းခံၾကြဝင္ေလ၏၊ စိတ္ထဲမွလည္းရြာတြင္းသို႔ ဆြမ္းခံၾကြသျဖင့္ ဘာျဖစ္လာလိမ့္မည္လဲဟု ေတြးေနမိသည္။ တစ္အိမ္ေက်ာ္ျဖတ္ တစ္အိမ္ရပ္ရင္း အစဥ္အတိုင္းဆြမ္းခံၾကြလာရာ တစ္ေနရာအေရာက္တြင္ “ဘုန္းဘုန္းဘုရား ရပ္ေတာ္မူပါအံုးဘုရား”…ဟု အသံခ်ဳိခ်ဳိေလးတစ္သံ ရဟန္းပ်ဳိေလး၏ နားထဲသို႔တိုးဝင္လာ၏။ သြားေနေသာေျခလွမ္းမ်ားလည္း အလိုလိုရပ္တန္႔သြား၏။

ခဏအၾကာတြင္ ႏႊဲ ႕ေႏွာင္းသြယ္ေပ်ာင္းေသာ ကိုယ္ဟန္အေနအထားျဖင့္ အဝါေရာင္ ဝမ္းဆက္၊ အဝါေရာင္တံဘက္ ဆင္ျမန္းထားေသာ ေရႊဝါမယ္ကေလးတစ္ဦးသည္ ရဟန္းပ်ဳိကေလးအား ဆြမ္းေလာင္းရန္ ခ်ဥ္းကပ္လာ၏။ ထိုေရႊဝါမယ္ကေလးသည္ ဆြမ္းေလာင္ရင္း ရဟန္းပ်ဳိကေလးအား စိုက္္ၾကည့္ေန၏။ ရဟန္းပ်ဳိကလည္း ထိုေရႊဝါမယ္ကေလးအား စိုက္ၾကည့္ျပန္၏။ ႏွစ္ဦးသား အၾကည့္ခ်င္းဆံုကာ မခုန္စဖူး ရင္ခုန္ေနၾက၏။ ခဏၾကာမွ အသိတရားျဖင့္ ထိန္းခ်ဳပ္ကာ မ်က္နွာလႊဲ၍ ခြဲခြါခဲ့ၾက၏။

ထိုႏွစ္ဦးတို႔၏ ႏွလံုးသားထဲတြင္ တစ္ဦး၏ ရုပ္ပံုလႊာကို တစ္ဦးက အလိုအေလွ်ာက္သိမ္းဆည္းထားျပီးျဖစ္ေနၾက၏။ ရဟန္းပ်ဳိကေလးကား စာေပသမားပီပီ စြဲလန္းစိတ္ကို စာေပျဖင့္အစားထိုးကာ ေျဖသိမ့္ႏႈိင္ေပမယ့္၊ ေရႊဝါမယ္ကေလးကေတာ့ အစားထိုးစရာ မရွိ၍ ဆြမ္းေလာင္းျပီးသည္နွင့္အိမ္ခန္းထဲဝင္ကာ မ်က္ရည္ကိုအေဖာ္ျပဳယင္းလြမ္းေဆြးေန၏။ သမီး၏အရိပ္အကဲကို အလြန္နားလည္ေသာ သူမ၏ မိခင္ၾကီးသည္ အခန္းထဲသိို႔ဝင္လာကာ သူမအားေခ်ာ့၍ ေမးေလ၏။

အေၾကာင္းစံုကိုသိရေသာအခါ သူမ၏ဖခင္အား တိုက္တြန္းကာ ရဟန္းပ်ဳိေလးအား ေလွ်ာက္ထားေစ၏။ ရဟန္းပ်ဳိေလးသည္ သာမန္ေတြးကာ ခပ္ေပါ့ေပါ့ပင္ လူမထြက္လိုပါေၾကာင္းႏွင့္ သကၤန္းဝတ္ႏွင့္ တစ္သက္လံုးေနသြားရန္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ထားေၾကာင္း အခိုင္အမာ ေျပာဆို၏။ အရွင္ဘုရားကိုမွမရလွ်င္ တပည့္ေတာ္၏ သမီးေလးသည္ ဆံုးပါးသြားႏိႈင္ေၾကာင္းျဖင့္ အၾကိမ္ၾကိမ္အဖန္ဖန္ ေလွ်ာက္ထားေတာင္းပန္၏။ ရဟန္းပ်ဳိေလးကလည္း အခိုင္အမာ ျငင္းဆို၏။

ဤသို႔ျဖင့္ ကာလအတန္ၾကာေသာအခ်ိန္တြင္ ရဟန္းပ်ဳိေလးသည္ ခရီးသြားဦးဇင္းအိုၾကီးတစ္ပါးႏွင့္ ေက်ာင္းတိုက္တစ္ခုတြင္ဆံုေတြ႔ၾကေလ၏။ ဦးဇင္းအိုၾကီးသည္ ရဟန္းပ်ဳိအား အဝါေရာင္ပိတ္စအပိုင္းတစ္ခုကို ေပးအပ္ကာ ေရစစ္ခ်ဳပ္ေပးရန္ ေတာင္းပန္၏။ ရဟန္းပ်ဳိက ေရစစ္ခ်ဳပ္ေပးယင္း အဝါေရာင္ပိတ္စကို စိတ္္ဝင္စားသျဖင့္ ေမးမိ၏။ ဤမည္ေသာရြာက အမ်ဳိးသမီးငယ္တစ္ဦးသည္ ရဟန္းပ်ဳိေလးတစ္ပါးကို စြဲလန္းကာ ေသဆံုးသြားရာမွ လွဴဒါန္းလိုက္ေသာ ပိတ္စျဖစ္ေၾကာင္းေၾကြကဲြစရာဇာတ္လမ္းကို ေျပာျပေလ၏။ အေၾကာင္းစံုသိရေသာအခါ ထိုေနရာမွခ်က္ခ်င္းထသြားကာ ေရႊဝါမယ္ကေလးေသဆံုးရာ သုႆာန္ေျမပံုတြင္ငိုေၾကြးယင္း ႏွလံုးကြဲ၍ ေသဆံုးသြားေလ၏ ။

ဤသာဓက (၂) မွာ ရာဂမီးေလာင္၍ ပ်က္စီးဆံုးရႈံးၾကျခင္းျဖစ္သည္။

ပကတိမီးသည္ ျပင္ပပစၥည္းမ်ားကို ေလာင္ကြ်မ္းရာတြင္ ျပင္းထန္သေလာက္ တပ္မက္စိတ္ ရာဂမီးသည္ နည္းလွ်င္နည္းသေလာက္ မ်ားလွ်င္မ်ားသေလာက္ ကိုယ္တြင္းမွာ ေလာင္ကြ်မ္း၍ ဒုကၡေရာက္ရ၏။ ေလာင္အားျပင္ထန္ပါက မခံမရပ္ႏႈိင္ေအာင္ျဖစ္လ်က္ အခုဘဝမွာပင္ ေသဆံုးပ်က္စီးျခင္းသို႔ေရာက္ရ၏။

ပဒိုင္းသီးကိုကိုင္လွ်င္ ကိုင္သူကိုစူးရွေစ၏၊ နမ္းလွ်င္နမ္းသူကိုမူူးသြားေစ၏၊ စားလွ်င္စားသူကိုရူးသြပ္ေစ၏။

တပ္မက္မႈ ရာဂ ကိေလသာသည္လည္း စိတ္ကူၾကံစည္မိသည္ႏွင့္ ႏွလံုးသားတြင္းသို႔စူးဝင္ ထိုးဆြ ေလာက္ကိုက္ခံရသည့္ေခြးနာလို မေနသာမထိိုင္သာရွိ၏၊ အလြန္စိတ္ဝင္စား၍ စိတ္ကူးမိလွ်င္ကား မိုးမျမင္ေလမျမင္ ေတြေဝလိုက္စား အလြန္မိုက္မွားတတ္၏။ ရာဂအလိုဆိုး၏ ေစခို္င္းသည့္အတိုင္း လံုးလံုးလ်ားလ်ား လိုက္စားသြားမိပါက သြပ္သြပ္ခါေအာင္ ရူးႏွမ္း၍ အမွန္တရားကိုလံုးဝနားလည္မႈလြဲကာ လူမွုန္းမသိျဖစ္တတ္၏။

ေဒါသမီး

လမင္း၏က်က္သေရကို မၾကည့္လိုတဲ့အတြက္ မစင္ကိုပါးစပ္နဲ႔ငံုကာ အေပၚသို႔ေမာ္၍ ေထြးေသာသူသည္ လမင္းကိုမထိ မိမိမ်က္ႏွာကိုသာ ရစရာမရွိေအာင္ မစင္ထိသကဲ့သို႔ ေဒါသသည္ ေဒါသျဖစ္သူကိုယ္တိုင္ကို မီးေလာင္သကဲ့သို႔ေလာင္ကြ်မ္းဖ်က္ဆီးသည္။

ေဒါသျဖစ္ေၾကာင္းတရား (၉) ပါး

(က) မိမိကို အေၾကာင္းျပဳ၍ (၃) ပါး—–

၁။ ဤသူသည္ ငါ၏အက်ဳိးစီးပြားကိုပ်က္စီးေအာင္ ျပဳလုပ္ဖူးသည္၊

၂။ ဤသူသည္ ငါ၏အက်ဳိးစီးပြားကိုပ်က္စီးေအာင္ယခုလည္း ျပဳလုပ္ေနဆဲျဖစ္သည္၊

၃။ ဤသူသည္ ငါ၏အက်ဳိးစီးပြားကို ပ်က္စီးေအာင္ေနာင္အခါလည္း ျပဳလုပ္ေနလိမ့္မည္။

(ခ) မိမိ၏ ခ်စ္ရသူကိုအေၾကာင္းျပဳ၍ (၃) ပါး —-

၁။ ဤသူသည္ငါ့ခ်စ္သူ၏ အက်ဳိးစီးပြားကိုပ်က္စီးေအာင္ ျပဳလုပ္ဖူးသည္၊

၂။ ဤသူသည္ ငါ့ခ်စ္သူ၏ အက်ဳိးစီးပြားကိုပ်က္စီးေအာင္ယခုလည္း ျပဳလုပ္ေနဆဲျဖစ္သည္၊

၃။ ဤသူသည္ ငါ့ခ်စ္သည္၏ အက်ဳိးစီးပြားကို ပ်က္စီးေအာင္ေနာင္လည္း ျပဳလုပ္ေနလိမ့္မည္။

(ဂ) မိမိ၏ ရန္သူကိုအေၾကာင္းျပဳ၍ (၃) ပါး —-

၁။ ဤသူသည္ငါ့ရန္သူ၏ အက်ဳိးစီးပြားကို တိုးတက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ဖူးသည္၊

၂။ ဤသူသည္ငါ့ရန္သူ၏ အက်ဳိးစီးပြားကို တိုးတက္းေအာင္ယခုလည္း ေဆာင္ရြက္ေနဆဲျဖစ္သည္၊

၃။ ဤသူသည္ငါ့ရန္သူ၏ အက်ဳိးစီးပြားကို တိုးတက္ေအာင္ ေနာင္လည္းေဆာင္ရြက္ေနလိမ့္မည္။

မိမိအလိုမက်၍ စိတ္မဆိုးသင့္သည္ကို စိတ္ဆိုးမႈ (ဥပမာ-ခလုတ္တိုက္မိ၍၊ မိုးၾကီး၍၊ ေနပူ၍၊ ေဒါသျဖစ္ကာ ဆဲဆိုမႈ) ကိုပါထည့္၍ ေဒါသျဖစ္စရာအေၾကာင္း (၁၀) မ်ဳိးရွိသည္။

သာဓက–

ေသရိိဝါဏိဇၨဇာတ္၌ ေဒဝဒတ္အေလာင္း ရြဲကုန္သည္သည္ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ရြဲကုန္သည္ကို စိတ္ဆိုး၍ ေဒါသမီးေလာင္ကြ်မ္းကာ ေသပြဲဝင္ခဲ့ရသည္။

နတ္ေဒါသမီး – -

နတ္ျပည္၌ မေနာပေဒါသိကနတ္မ်ားသည္ ေဒါသျဖစ္လွ်င္ ေဒါသမီးေလာင္ကြ်မ္းကာ ေသဆံုးၾကယင္း ဗိမာန္ပါကြယ္ေပ်ာက္ၾကသည္။

ေမာဟမီး

နတ္ျပည္၌ ေမာဟဖိစီး အေပ်ာ္ၾကီးၾကေသာ နတ္မ်ားလည္းရွိသည္။ ထိုနတ္မ်ားသည္ စားခ်ိန္ေသာက္ခ်ိန္ သတိမထား ေပ်ာ္ပါးးမႈမ်ားကာ ေမ့ေလ်ာ့ၾကသျဖင့္ “ ေမာဟ မီး” ေလာင္ကြ်မ္း၍ ေသၾကရသည္။

ဇာတိမီး

ဘဝစျဖစ္သည္ႏွင့္ ဇာတိမီး စ၍ေလာင္ေတာ့သည္။္ လူ႔ဘဝတြင္ အေမ့ဝမ္းဗိုက္ထဲ၌ ကိုးလ ဆယ္လ ေနခဲ့ရျခင္းသည္ ဇာတိမီးေလာင္ခံရသည္ကို ညြန္ျပေနျခင္းျဖစ္သည္။

ဇရာမီး

အရြယ္ၾကီးရင့္၍ ဆံပင္ျဖဴ၊ သြားက်ိဳး၊ ခါးကုန္း၊ အေရတြန္႔ျပီး ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ျဖစ္္ကာ ေမ်ာက္အိုႏွင့္တူရျခင္းသည္ ရင့္ေရာ္၍ ဇရာမီးေလာင္ကြ်မ္းျခင္းတည္း။

မရဏမီး

အိပ္ရာထဲလဲေနျပီးလွ်င္ မိမိကိုယ္တိုင္ ေစာင္းျခင္း လွဲျခင္း မျပဳႏုိင္ေလာက္ေအာင္ အားအင္မ်ားကုန္ခန္္္းသျဖင့္ သတိမရတစ္ခ်က္ ရတစ္ခ်က္ႏွင့္ အိပ္ရာဖ်ာကပ္ ဒုကၡျဖစ္လ်က္၊ ထြက္သက္ဝင္သက္ျပတ္စဲကာ သားသမီးကိုစြန္႔ မိဘေဆြမ်ဳိးကိုစြန္႔ တစ္သက္လံုးရွာေဖြစုေဆာင္းလာခဲ့ေသာ ဓနေငြေၾကးကို စြန္႔၍ ေသဆံုးရျခင္းသည္ မရဏမီးေလာင္ခံရျခင္းသေဘာတည္း။

ေသာကမီး

ေသခါနီးကာလ သားသမီးေဆြမ်ဳိး ဓနေငြးေၾကးမ်ားကို အျပီးစြန႔္ရမည္ျဖစ္၍ အထီးက်န္တစ္ေကာင္ၾကြက္ ေသဆံုးရမည့္ေဘးကို ေတြးေၾကာက္ကာ ၾကီးစြာေသာ စိုးရိမ္မႈ ႏွလံုးအိမ္္အတြင္း၌ တအံုးေႏြးေႏြး အတြင္းပူေဆြးျခင္းေသာကမီး။

ပရိေဒဝမီး

မ်က္ရည္က်၍ ငိုေၾကြးရျခင္း။

ဒုကၡမီး

ကိုယ္ဆင္းရဲရျခင္း ။

ေဒါမနႆမီး

စိတ္ဆင္းရဲရျခင္း။

ဥပါယာသမီး

ပူေဆြးရသျဖင့္ အသည္းႏွလံုး ပြင့္ကြဲမတတ္ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ႏွလံုးသားအတြင္း ေလာင္ကြ်မ္းရျခင္းသေဘာတည္း။

သာဓက—

ငါးရာ့ငါးဆယ္ဇာတ္ေတာ္တြင္ ဘုးရားအေလာင္းေတာ္၏ မိခင္ဘီလူးမသည္ လင္နွင့္သားက မိမိကို စြန္႔ခြာကာ ထြက္သြားသည္ကို ျမစ္ေခ်ာင္းတစ္ဖက္ကမ္းမွ ျမင္ရ၍ ေသာကစေသာ မီးေလာင္ကြ်မ္းကာ ေသခဲ့ရသည္။

ဓမၼပါလဇာတ္ေတာ္၌လည္း ဘုရားအေလာင္းေတာ္၏ မိခင္စႏၵာေဒဝီမိဖုရားၾကီးသည္ သားေတာ္ကေလး ဘုရားအေလာင္းေတာ္ ေသသည္ကိုျမင္သျဖင့္ ဝါးရုံေတာကိုမီးေလာင္သကဲ့သို႔ ေသာကစေသာမီးေလာင္ကာ ေသခဲ့ရသည္။

ဘူရိဒတ္ဇာတ္ေတာ္လာ နတ္မိဘုရားေလးဦးတို႔ေမးၾကေသာ ပုစၦာ(၁၆) ခ်က္

နတ္ျပည္ကိုအစိုးရေသာ နတ္တို႔၏ အရွင္သိၾကားမင္းသည္ နတ္မိဖုရားေလးေယာက္ေမးေသာ ေမးခြန္း(၁၆) ခ်က္ကို သူႏွင့္တကြ နတ္ျပည္ရွိနတ္မ်ားအားလံုး မေျဖဆိုႏုိင္သျဖင့္ ႏွလံုးမသာယာ ျဖစ္ကာ ေျဖဆိုႏုိင္မည့္သူကို ရွာေဖြေနခဲ့သည္။ တစ္ေန႔တြင္ အေလာင္းေတာ္ ဘူရိဒတ္နဂါးမင္းသည္ သူ၏ခမည္းေတာ္ ဓတရ႒နဂါးမင္းႏွင့္အတူ ဆည္းကပ္ခစားရန္ သိၾကားမင္းထံသို႔ လာေသာအခါ သိၾကားမင္းက အေလာင္းေတာ္အား ျပႆနာ(၁၆)ခ်က္ကို ေျဖဆိုႏုိင္မလားဟု ေမးေလသည္။ တာဝန္ယူေျဖရွင္းေပးႏိုင္ေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထားသျဖင့္ ဘုရားအေလာင္ေတာ္ကို ရတနာပလႅင္ထက္၌ ေနေစကာ သုဓမၼာနတ္မိဖုရား၏ေမးခြန္းကို ပထမဦးစြာ ေမးေလသည္။

သုဓမၼာနတ္မိဖုရား ေမးခြန္း (၄) ခ်က္



ေမး။ (၁) – ခ်စ္သားဒတၱ မရိတ္ပဲႏွင့္ ျပတ္သည့္အရာကားအဘယ္နည္း။

ေျဖ။ အရဟတၱမဂ္ဥာဏ္သည္ ကိေလသာမ်ားကို တစ္ခုမက်န္ ျဖတ္ေတာက္နႈိင္၍ မရိတ္ပဲႏွင့္ ျပတ္သည္ႏွင့္တူပါသည္။

ေမး။ (၂)- ေဆာက္တူလည္းမဟုတ္ မရုိက္မထုပဲ ကြဲသည့္အရာကား အဘယ္နည္း။

ေျဖ။ အဂတိေလးပါးမလိုက္စားပဲ ဥပေဒတရားနွင့္အညီ တရားဆံုးျဖတ္မႈျဖစ္သည္။

ေမး။ (၃) ေရမဟုတ္ပဲဆူ၍ မီးမဟုတ္ပဲပူသည့္အရာကားအဘယ္နည္း။

ေျဖ။ မီး(၁၁) ျဖစ္သည္။

ေမး။ (၄) မစိုက္မပ်ဳိးရပဲ သီးပြင့္ေသာအရာကား အဘယ္နည္း။

ေျဖ။ ဘုရား၊ ပေစၥကဗုဒၶါ သာဝကတို႔၏ပါရမီကား ျဖည့္က်င့္သျဖင့္ အထြဋ္အထိပ္သို႔ ေရာက္လွ်င္ မဂ္ေရစင္ျဖန္းလိုက္သည္ႏွင့္ သစၥာေလးပါး အသီးအပြင့္ ပြင့္ဖူးရသည္။

သုဇာတာနတ္္မိဖုရား ေမးခြန္း(၄) ခ်က္

ေမး။(၁) ခ်စ္သားဒတၱ – ေလမဟုတ္ပဲ ၾကာဝက္ဆံရနံ႔ကို ဘုံသံုးပါးသို႔ တိုက္ခတ္ေဆာင္ယူႏုိင္သည့္အရာကား အဘယ္နည္း။

ေျဖ။ ဒါန၊ သီလ၊ ဘာဝနာတို႔ျဖစ္သည္။

ေမး။ (၂) လြင္ျပင္မဟုတ္ပဲ အတိုင္းအဆမရွိ က်ယ္ျပန္႔သည့္ ျမိဳ႕ရပ္ရြာကား အဘယ္နည္း။

ေျဖ။ နိဗၺာန္ျဖစ္သည္။ (နိဗၺာန္သည္ ဘုရားအဆူဆူႏွင့္ မေရမတြက္ႏုိင္ေသာ တပည့္သာဝက အသီးသီးတို႔ ဝင္စံၾကြေရာက္ေစကာမူ ျပည့္သြားသည္ဟူ၍မရွိ။)

ေမး။ (၃) ေတာေတာင္၊ ျခံစည္းရုိးတံတိုင္း အကာအရံမရွိပဲ လံုျခဳံသည့္ျမိဳ႕ရြာကား အဘယ္နည္း။

ေျဖ။ သူေတာ္ေကာင္းတရားရွိေသာသူသည္ ေရာက္ရာအရပ္၌ ရန္သူမရွိသျဖင့္ ေအးျငိမ္းခ်မ္းသာစြာေနထိုင္ရသည္။

ေမး။(၄) ေရမဟုတ္ပဲေခ်းေညွာ္ အညစ္အေၾကးတို႔ကို ေဆးႏႈိင္သည္ကား အဘယ္နည္း။

ေျဖ။ မဂ္ေလးပါးျဖစ္္သည္။

သုစိတၱာနတ္မိဖုရား ေမးခြန္း (၄) ခ်က္

ေမး။ ( ၁) ခ်စ္သားဒတၱ ညဥ့္မဟုတ္ပဲ ေမွာင္မိုက္ေနသည့္အရာသည္ အဘယ္နည္း။

ေျဖ။ ေမာဟအုပ္စိုးေနေသာ လူမိုက္ၾကီးကိုဆိုသည္။ (ပကတိအမိုက္ေမွာင္ထက္ ေမာဟအမိုက္အေမွာင္ကပို၍ ေမွာင္သည္။ ေလာကအေမွာင္ေလးမ်ဳိးရွိသည္ လကြယ္ေန႔ျဖစ္ျခင္း၊ သန္းေခါင္ယံအခ်ိန္ျဖစ္ျခင္း၊ ေတာအုပ္ၾကီးအတြင္းျဖစ္ေနျခင္း၊ မိုးသားတိ္မ္တိုက္မ်ားဖံုးအုပ္ေနျခင္း ဤအဂၤါေလးပါးႏွင့္ျပည့္စံုေသာ အမိုက္ေမွာင္သည္ အလြန္သိပ္သည္းလွေသာ အေမွာင္ျဖစ္သည္။ ထိုအဂၤါေလးပါးအေမွာင္ထက္ အေၾကာင္းအက်ဳိး၊ အေကာင္းအဆိုးႏွင့္ သစၥာေလးပါး အမွန္တရားကိုမသိေသာ အဝိဇၨာျဖစ္သည့္ ေမာဟက ပို၍ေမွာင္သည္။ ေလာကအေမွာင္က အပါယ္ကိုမက်ေစႏုိင္၊ ကုသိုလ္အကုသိုလ္ကို ခြဲျခားမသိႏုိင္ေသာ ေမာဟအေမွာင္ေၾကာင့္ အကုသိုလ္ဒုစရိုက္ကို ျပဳရဲသျဖင့္ ငရဲက်၍ ဒုကၡခံရသည္။ ငရဲမွလြတ္လာျပန္ေသာအခါ ျပိတၱာ၊အသူရကာယ္၊ ေခြး၊ ႏြား၊ ၾကက္၊ ဝက္၊ ငွက္၊ တိရိစၦာန္ဘဝ ျဖစ္ရကာ အပါယ္ေလးပါး၌ ဒုကၡမ်ားကို ေျပာင္းလဲခံစားရန္ မိမိကပင္ ေမာဟဖံုးလြမ္းသျဖင့္ အကုသိုလ္ကို ၾကိဳးစား၍ စုေဆာင္းခဲ့ေသာေၾကာင့္ ထိုလူမိုက္ကိုသာ ဆိုးဝါးေသာ အမိုက္တိုက္ဟုဆိုရမည္ျဖစ္သည္။)

ေမး။ (၂) မခ်က္မျပဳတ္ရပဲ ပကတိမီးထက္ပူသည့္အရာသည္ အဘယ္နည္း။

ေျဖ။ ေလာဘရမက္အားၾကီးသျဖင့္ အရာရာတိုင္း၌ စိုးရိမ္အားၾကီးေသာသူျဖစ္သည္။

ေမး။ (၃) မတက္ပဲႏွင့္ျမင့္သည့္အရာကား အဘယ္နည္း။

ေျဖ။ မာနျဖစ္သည္။

ေမး (၄) ေနလမဟုတ္ပဲ ေနေရာင္လေရာင္ထက္ လင္းသည့္အရာသည္ အဘယ္နည္း။

ေျဖ။ ေကာင္းမႈကံႏွင္ျပည့္စံုေသာပညာရွိသည္ နိဗၺာန္အထိ လင္းႏုိင္သည္။

သုနႏၵာနတ္မိဖုရား ေမးခြန္း (၄) ခ်က္

ေမး။ (၁) ခ်စ္သားဒတၱ- က်ား ဘီလူးမဟုတ္္ပဲ အသားအေသြးကိုစားသည့္အရာသည္ အဘယ္နည္း။

ေျဖ။ ဇရာ၊ မရဏ တို႔ျဖစ္သည္။

ေမး။ (၂) မိဘႏွစ္ပါး မစပ္ယွက္ပါပဲ သားသမီးအစဥ္အဆက္ ေပါက္ဖြားလာျခင္းအရာသည္ အဘယ္နည္း။

ေျဖ။ ကုသိုလ္ကံ အကုသိုလ္ကံ ႏွစ္ပါးျဖစ္သည္ ။

ေမး။(၃) ခိုးသူမဟုတ္ပဲ ညဥ့္ ေန႔ နွစ္ပါးကုိ ခိုးယူစားတတ္သည့္အရာကား အဘယ္နည္း။

ေျဖ။ ဇရာ၊ ဗ်ာဓိ၊ မရဏတို႔ျဖစ္သည္။ (ခိုးသူကို လက္နက္အား၊ ပစၥည္းအား၊ စြမ္းရည္အား၊ သတၱိအားနွင့္ တားဆီး၍ရသည္ ဇရာ၊ ဗ်ာဓိ၊ မရဏကိုကား ထိုအရာတို႔ျဖင့္တားဆီး၍မရႏုိင္ပါ။)

ေမး။ (၄) ေလမုန္တိုင္းမဟုတ္ပဲ သစ္ပင္၊ တိုက္တာ၊ အိုးအိမ္ စသည္တို႔ကို ခ်ဳိးဖ်က္တတ္သည္ကား အဘယ္အရာနည္း။

ေျဖ။ ဇရာ၊ ဗ်ာဓိ၊ မရဏတို့ျဖစ္သည္။

ထိုကဲ့သို႔ေျဖၾကားေလေသာအခါ နတ္အေပါင္းတို႔က ေကာင္းခ်ီးႏုေမာ္ သာဓုေခၚၾကျပီးလွ်င္ ရတနာခုနစ္ပါးတို႔ျဖင့္ ပူေဇာ္ၾကေလ၏။

သိၾကားမင္းၾကီးက-ခက္ခဲ နက္နဲ သိမ္ေမြ႔ ႏူးညံ့လွသည့္ ေမးခြန္း(၁၆) ခ်က္ကို ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္း ေျဖဆိုႏုိင္၍ “ေျမၾကီးအထုႏွင့္တူေသာ ပညာရွိ၏” ဟု ေကာင္းခ်ီးေပးျပီးလွ်င္ ဒတၱအား ငယ္နာမည္ေရွ႕မွ “ဘူရိ” ဂုဏ္ပုဒ္ကိုထည့္သြင္းလ်က္ ဘူရိ-ဒတၱ ဘြဲ႕တံဆိပ္ခပ္ႏွိပ္ကာ ခ်ီးေျမွာက္ေလေတာ့သတည္း။

——- သစၥာပါရမီဓမၼရာဇာ မွ ကူးယူ တင္ျပပါသည္။ ———

သတၱဝါခပ္သိမ္း၊ တရားကိန္း၊ ေအးၿငိမ္းခ်မ္းသာရွိပါေစ။

ဗန္ေမာ္ဆရာေတာ္ၾကီး --ပ႒ာန္းအပိုင္း (၁)

ဗန္ေမာ္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး --ပ႒ာန္းအပိုင္း (၁)

ဗန္ေမာ္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး ကံံျမင့္ေက်ာင္းတြင္ေဟာၾကားေသာ အသံဖိုင္အား ေရးသားပူေဇာ္ပါသည္

သာသနာေတာ္ႏွစ္ ၂၅၅၃ ခုႏွစ္၊ ေကာဇာသကၠရာဇ္ ၁၃၇၁ ခုႏွစ္၊ နယုန္လဆန္း ၁၃ ရက္၊ ခရစ္ႏွစ္ ၂၀၀၉ ခု၊ ဇြန္လ ၅ ရက္ ရန္ကုန္တိုင္း စမ္းေခ်ာင္းၿမိဳ႔နယ္ ေအာင္ခ်မ္းသာရပ္ကြက္ သီရိမဂၤလာလမ္း ကံျမင့္ေက်ာင္းတိုက္ဓမၼာရံု ယေန႔ည တရားပြဲအလွဴရွင္ ဖခင္ၾကီး ဦးဘ၊ ခင္ပြန္း ဦးမ်ိဳးသြင္တို႔အား ရည္စူး၍ မိခင္ၾကီး ေဒၚခင္ရီအားအမွဴးထားၿပီး ေဒၚလွညြန္႔ သား ေမာင္ျပည့္ၿဖိဳးသြင္ သမီး မအိအိၿဖိဳးသြင္ မိသားတစ္စုတို႔က ဓမၼပူဇာမတည္အေနအားျဖင့္လွဴဒါန္းပူေဇာ္ၾကပါတယ္။ အမွတ္ ၁၇၁ ငါးထပ္ၾကီးဘုရားလမ္း၊သဇင္လမ္းသြယ္၊ ဗဟန္းၿမိဳ႔၊ ဗဟန္းၿမိဳ႔နယ္ ဘုန္းဘုန္းတို႔ပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္ ပဌာန္းေဒသနာေတာ္ (၁၀)ည ဘုန္းဘုန္းေဟာပါမယ္ (၁၀) ည တညတညကို တစ္နာရီသာသာ အမ်ားဆံုးတစ္နာရီခြဲေပါ့ေလ အဲဒီေလာက္ ဘုန္းဘုန္းေဟာပါမယ္ ေနာက္ေနာက္ညေတြေတာ့ေတာ့ ခုနစ္နာရီထိုးစပါမယ္၊ ဒီေန႔ေတာ့အစေန႔မို႔လို႔ ဒကာၾကီးက ခုနစ္နာရီခြဲမွစၾကပါစို႔ဆိုလို႔ဆိုတဲ့အတိုင္း ဘုန္းဘုန္းက ေက်ာင္းကေန ခုနစ္နာရီမတ္တင္းထြက္ခဲ့ ဒီကို ခုနစ္နာရီခြဲေရာက္ပါတယ္ ေလးဆယ့္ငါးမိနစ္ၾကာတယ္ လမ္းမယ္ေရေတြက ေပါလိုက္တာဗ်ာ--ေနာ္--- လမ္းမယ္ေရေတြကေပါ မိုးေတြကရြာ ဘုန္းဘုန္းကဒီလိုေလးေျပာခဲ့ပါတယ္ အသင္မိုးနတ္သား ေလနတ္သား ေနနတ္သားတို႔ က်ဳပ္ပ႒ာန္းတရားသြားေဟာမလို႔ နည္းနည္းေတာ့ တိတ္ေပးပါအံုးလို႔ အဟဲ့အဟဲ့အဟဲ့ အဲလိုေလးေျပာခဲ့တယ္ ေနာ္--- အင္း တစ္ခါေတာ့ဘုန္းဘုန္းနဲ႔မင္းကြန္းတိပိဋိကဆရာေတာ္ၾကီး ဦးဝိစိတၱ ေဟာဒီနား လွည္းဆိပ္ဆိုတဲ႔ရြာေလးသြားၾကတယ္ မိုးေတြရြာလိုက္တာ--- ေမွာင္မည္းၿပီးေတာ့ တေျဖာင္းေျဖာင္းနဲ႔ရြာ ကားေမာင္းလို႔မရေတာ့ဘူး သစ္ပင္ေလးေအာက္ဝင္ ဆရာေတာ္ၾကီးက ဒီလိုေလးလုပ္တယ္ဗ် အဲလိုလုပ္ၿပီးခဏေလာက္ၾကာေတာ့မိုးတိတ္သြားတယ္ ဆရာေတာ္ၾကီး ဘယ္လိုလုပ္လိုက္တာတုန္းဘုရားဆိုၿပီးေတာ့ ဘုန္းဘုန္းကေမးၾကည့္ေတာ့ သူကမိုးနတ္သားေတြေျပာလိုက္တာတဲ့ အသင္မိုးနတ္သားတို႔ ကၽြႏု္ပ္သာသနာျပဳသြားတာလမ္းမိုးေတြရြာေနတာ ခဏေတာ့ရပ္ေပးပါအံုးလို႔ေျပာလိုက္တာတဲ့ ေအး တိတ္သြားတာေပါ့ေနာ္ အင္းအဲဒီလိုေပါ့ ဘုန္းဘုန္းကလည္းေျပာလိုက္ပါတယ့္ ပ႒ာန္း ၂၄ ပစၥည္း၊ ဘုန္းဘုန္းက ပ႒ာန္းးဝါသနာပါပါတယ္ ပ႒ာန္းဝါသနာပါလို႔ ဆရာသမားေတြဆီ ပ႒ာန္း ခုနစ္ေခါက္တက္ပါတယ္ တစ္ေခါက္တစ္ေခါက္ကို သံုးလ၊ေလးလ အဲလိုၾကာပါတယ္။ တစ္ေခါက္တစ္ေခါက္သံုးလေလးလ စာခ်တန္းၿပီးမွလည္းတက္ေသးတယ္ အဲစာခ်တန္းၿပီးမွ တစ္ခ်ိဳ႔ကေတာ့စာခ်တန္းၿပီးရင္ စာတတ္ၿပီဆိုၿပီးရပ္လိုက္တာ ဘုန္းဘုန္းကမရပ္ဘူး ငါမတတ္ေသးဘူးဆိုၿပီးေတာ့ အဲ ပ႒ာန္းေတြဆက္ၿပီးေတာ့ ဆရာသမားေတြဆီတက္ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးအေခါက္ၾကေတာ့ ပ႒ာန္းသိပၸံလို႔ စစ္ကိုင္းေတာင္ရိုးကဆရာေတာ္ၾကီးဆီတက္ အင္း သေဘာေပါက္သြားတယ္ သေဘာေပါက္သြားေတာ့ဆရာေတာ္ၾကီးဆီေျပာျပ ပ႒ာန္းေတြ မခ်ေသးတဲ့ အပိုင္းေတြဆီပါသေဘာေပါက္တယ္ အဲဒီေတာ့ဆရာေတာ္ၾကီးဘုရား ေဟာဒါဆိုရင္ စာ စာရိုက္တဲ့သူက်သြား ၿပီဘုရာ့ ဘယ္ႏွစ္ေၾကာင္းက်တယ္ဘုရာ့ သိတယ္ဆရာေတာ္က ဆရာေတာ္ၾကီးျပ ေအးကြ ဟုတ္တယ္ကြာ ဟုတ္တယ္ကြနဲ႔ အင္း ေနာက္ဒီဆဌသံဃာယနာတင္တဲ့အခါ ပ႒ာန္းေတြဘာေတြ ဘုန္းဘုန္းတို႔ပဲျပင္ပါတယ္ေနာ္ မစိုးရိမ္ဆရာေတာ္ၾကီးသြားေျပာျပေတာ့လည္း ဆရာေတာ္ၾကီးကဘုန္းဘုန္းေျပာတဲ့အတိုင္း သေဘာက်ပါတယ္။ အဲဒီလိုေျပာတာ ဘုန္းဘုန္းေျပာတာက ပဠာန္းခုနစ္ေခါက္တက္တယ္ ခ်တာကလည္းခ်တာကေတာ့ အေခါက္ေရ ေတာ္ေတာ္မ်ားေနပါျပီေနာ္။ တခါတည္းအေခါက္ေရေတြကိုမ်ား အဲဒီလိုေျပာတာက ၾကြားခ်င္လို႔ေျပာတာ မဟုတ္ပါဘူးေနာ္ ေအး-- အေခါက္ေခါက္အခါခါတက္ေတာ့ ဟို အာေသဝဏၰပစၥေယာလို႔ေခၚတယ္ အာ ဆိုတာ အာ--ပုဏပုဏံ အဖန္ဖန္အထပ္ထပ္ ေသဝဏၰ--မွီဝဲတယ္၊ ဆည္းကပ္တယ္ အဖန္ဖန္အထပ္ထပ္ မွီဝဲဆည္းကပ္တဲ့အလုပ္အကိုင္မ်ိဳးလုပ္ေတာ့ အဲဒါ တျဖည္းျဖည္း တျဖည္းျဖည္း ကၽြမ္းက်င္လာတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္ေနာ္ ဒီ မိန္းကေလးေတြဘာေတြသနပ္ခါးလိမ္းတယ္ဆိုတာ တခါတည္းလိမ္းလို႔ သိပ္မေမႊးဘူးႏွစ္ထပ္၊ သံုးထပ္၊ ေလးထပ္ဒီလိုထပ္လိမ္းရတယ္ အဲဒါဆိုရင္ အာေသဝဏၰပစၥည္းကပ္တယ္တဲ့။ ေအး--ဟုတ္ကဲ့လား ဒီလည္းပဲ အခုတစ္ေခါက္ ဘုန္းဘုန္းခ်လိုက္လို႔ သိပ္သေဘာမေပါက္ေသးလဲ စိတ္မပ်က္ပါနဲ႔ေနာ္ ေအး--စိတ္မပ်က္ပါနဲ႔ ေနာက္တစ္ေခါက္ဘုန္းဘုန္းခ်အုန္းမေပါ့…. ေအး---အဲဒီလို အေခါက္ေခါက္အဖန္ဖန္ အျပန္ျပန္ အထပ္ထပ္ အာေသဝဏၰပစၥည္းတက္လာေတာ့ အက်ိဳးေပးပါတယ္ အဲ ျမတ္စြာဘုရားသခင္ကတရားနာေစခ်င္တဲ့အဆင့္မယ္ ေလးဆင့္ရွိပါတယ္။ ဘယ္ႏွစ္ဆင့္ရွိတုန္း ‘ေလးဆင့္ပါဘုရာ့’ ေလးဆင့္ ပထမၾကေတာ့ တစ္နံပါတ္အဆင့္က တရားနာ၊ တစ္နံပတ္ကဘာတဲ့တုန္း ‘တရားနာပါဘုရာ့’ သူမ်ားရြတ္တာ သူမ်ားေဟာတာေျပာတာေတြ လိုက္နားေထာင္တာေပါ့ အဲဒါတစ္နံပါတ္ အဆင့္ပဲေနာ္ ႏွစ္နံပါတ္အဆင့္ၾကေတာ့ မိမိပါးစပ္နဲ႔ရြတ္ဖတ္ရတယ္၊ သဝစသာပတိစိသာ လို႔ေခၚတယ္ခုဏတုန္းက ေသာေတနသုနာတိ ပထမဆံုးအဆင့္ကနား ဒုတိယအဆင့္ကပါးစပ္ေနာ္ ဝစသာပတိစိသ ကိုယ့္ပါးစပ္နဲ႔ ကိုယ္ရြတ္ရတယ္ ကိုယ့္ပါးစပ္နဲ႔ကိုယ္ရြတ္ ဥပမာအားျဖင့္ ဘုန္းဘုန္းက ပ႒ာန္းေလးပစၥယုတ္ေဒသ ရြတ္ျပပါမယ္ ေဟတုပစၥေယာ၊ အာရမၼဏပစၥေယာ၊ အဓိပတိပစၥေယာ၊ အနႏၱရပစၥေယာ၊ သမႏၱရပစၥေယာ၊ သဟဇာတပစၥေယာ၊ အညမညပစၥေယာ၊ နိတၱယပစၥေယာ၊ ဥပနိတၱယပစၥေယာ၊ ပုေရဇာတပစၥေယာ၊ ပစၦာဇာတပစၥေယာ၊ အာေသဝဏၰပစၥေယာ၊ ကမၼပစၥေယာ၊ ဝိပါကပစၥေယာ၊ အာဟာရပစၥေယာ၊ ဣၿႏၵိယပစၥေယာ၊ စ်ာနပစၥေယာ၊ မဂၢပစၥေယာ၊ သံပၸယုတၱပစၥေယာ၊ ဝိပၸယုတၱပစၥေယာ၊ အတၱိပစၥေယာ၊ နတၱိပစၥေယာ၊ ဝိဂတပစၥေယာ၊ အဝိဂတပစၥေယာတိ ၾကားတယ္မဟုတ္လား ‘ၾကားပါတယ္ဘုရာ့’ အဲဒါပထမအဆင့္ပဲ၊ ပထမအဆင့္ဆိုတာ သူမ်ားရြတ္တာဖတ္တာကိုနားေထာင္တာေနာ္ ေအး----ၿပီးေတာ့ ဒုတိယအဆင့္ကေတာ့ မိမိကိုယ္တိုင္ကိုယ့္ပါးစပ္နဲ႔ကိုယ္ရြတ္ရတယ္ ကဲဒုတိယအဆင့္ ရြတ္ၾကစမ္းပါအံုး စာအုပ္ၾကည့္ရြတ္တာေပါ့ မရတဲ့ပုဂၢိဳလ္က၊ ရတဲ့ပုဂၢိဳလ္ကေတာ့ရြတ္လိုက္ေပါ့ေနာ္ ကဲျဖည္းျဖည္းရြတ္ၾကစမ္းပါအံုး ‘ေဟတုပစၥေယာ၊ အာရမၼဏပစၥေယာ၊ အဓိပတိပစၥေယာ၊ အနႏၱရပစၥေယာ၊ သမႏၱရပစၥေယာ၊ သဟဇာတပစၥေယာ၊ အညမညပစၥေယာ၊ နိတၱယပစၥေယာ၊ ဥပနိတၱယပစၥေယာ၊ ပုေရဇာတပစၥေယာ၊ ပစၦာဇာတပစၥေယာ၊ အာေသဝဏၰပစၥေယာ၊ ကမၼပစၥေယာ၊ ဝိပါကပစၥေယာ၊ အာဟာရပစၥေယာ၊ ဣၿႏၵိယပစၥေယာ၊ စ်ာနပစၥေယာ၊ မဂၢပစၥေယာ၊ သံပၸယုတၱပစၥေယာ၊ ဝိပၸယုတၱပစၥေယာ၊ အတၱိပစၥေယာ၊ နတၱိပစၥေယာ၊ ဝိဂတပစၥေယာ၊ အဝိဂတပစၥေယာတိ’ ေအးဒါဆိုရင္ႏွစ္ဆင့္ေအာင္ၿပီေပါ့ ပထမအဆင့္က သူမ်ားရြတ္တာဖတ္တာကိုနားေထာင္ နားကိစၥေပါ့ေနာ္ ဒုတိယအဆင့္ကပါးစပ္ ကိုယ့္ပါးစပ္နဲ႔ကိုယ္ရြတ္ဖတ္ရတယ္ အဲဒုတိယအဆင့္ေအာင္ေတာ့ တတိယအဆင့္ၾကေတာ့ စိတ္နဲ႔ၾကံစည္ရတယ္တဲ့ မနသာႏုပစၡိတ မနသာ=စိတ္ျဖင့္ အႏုပစၡိတ=အဖန္ဖန္စဥ္းစားဆင္ျခင္ရတယ္ ဒါကပစၥည္းတရား ဒါကပစၥယုပၸဳန္တရား ဒါကပစၥယသတၱိစသည္ျဖင့္ အဲဒီလိုစိတ္နဲ႔ၾကံတဲ့အဆင့္က တတိယအဆင့္ ဟုတ္ကဲ့လား၊ ပထမအဆင့္ကနားနဲ႔နားဆထာင္တဲ့အဆင့္၊ ဒုတိယအဆင့္က မိမိပါးစပ္နဲ႔ရြတ္ဖတ္တဲ့အဆင့္၊ တတိယအဆင့္ကစိတ္နဲ႔ၾကံစည္တဲ့အဆင့္၊ စတုထၱအတင့္ၾကေတာ့ အနိစၥ၊ဒုကၡ၊အနတၱရႈတဲ့အဆင့္တဲ့။ စတုတၳအဆင့္ကဘာတုန္း ‘အနိစၥ၊ဒုကၡ၊အနတၱရႈတဲ့အဆင့္ပါဘုရာ့’ ေအး---အဲဒီအဆင့္ေလးဆင့္ရၿပီဆိုလို႔ရွိရင္ေတာ့ ဒီပုဂၢဳိလ္ဟာနိဗၺာန္လမ္းဘက္ သြားၿပီ နိဗၺာန္လမ္းေပၚေရာက္ၿပီသူကေနာ္--- တျဖည္းျဖည္းအဲဒါေလွ်ာက္ဖို႔ပဲလိုတယ္ ဆရာေတာ္ကေတာ့ နိဗၺာန္လမ္းေပၚတင္ေပးၿပီးၿပီအဲဒါဆိုရင္ေနာ္ ဥာဏ္စဥ္အေနအားျဖင့္ ဥာဏ္စဥ္အေနအားျဖင့္လည္း ေလးဆင့္ရသြားပါမယ္ ေန႔တိုင္းဘုန္းဘုန္းကဥာဏ္စဥ္ ေလးဆင့္ေလးဆင့္ေဟာသြားပါမယ္ေနာ္ တစ္နံပါတ္အဆင့္အေနနဲ႔ နာမရူပ ပဋိေစတဥာဏ္စဥ္ နာမ္တရား၊ရုပ္တရားခြဲျခားတဲ့ဥာဏ္စဥ္ဟုတ္လား တစ္နံပါတ္ကဘာအဆင့္တဲ့တုန္း ‘နာမရူပ ပဋိေစတဥာဏ္စဥ္ပါဘုရာ့’ ေအး-- နာမရူပ ပဋိေစတဥာဏ္စဥ္ ဒီဟာနာမ္တရား ဒီဟာရုပ္တရားလို႔ နာမ္ရုပ္တရားခြဲျခားတဲ့အဆင့္။ တစ္နံပါတ္ကေနာ္ ႏွစ္နံပါတ္ၾကေတာ့ ပစၥယပဋိဂဟဥာဏ္တဲ့ ဘာတဲ့ ‘ပစၥယပဋိဂဟဥာဏ္စဥ္ပါဘုရာ့’ ပစၥယဆိုတာအေၾကာင္းတရား ပဋိဂဟဆိုတာသိမ္းဆည္းတာ ဒါကအေၾကာင္းတရား။ အေၾကာင္းတရားဆိုသၿဖင့္ အက်ိဳးတရားပါ ပါတယ္ေပ့ါေနာ္။ ဒါက အေၾကာင္းတရား ဒါကအက်ိဳးတရား၊ အေၾကာင္းတရားေၾကာင့္အက်ိဳးတရားေတြျဖစ္ပ်က္ေနပါလားလို႔ အေၾကာင္းအက်ိဳးဆင္ျခင္တဲ့ဥာဏ္ကို ပစၥယပဋိဂဟဥာဏ္ ဟုတ္လား။ ဥာဏ္စဥ္ႏွစ္ခုရွိသြားၿပီေနာ္ နံပါတ္တစ္ နံပါတ္ဥာဏ္ကဘာတဲ့ ‘နာမရူပ ပဋိေစတဥာဏ္ပါဘုရာ့’ နာမရူပ ပဋိေစတဥာဏ္၊ ႏွစ္နံပါတ္က ပစၥယပဋိဂဟဥာဏ္ ၊ သံုးနံပါတ္က သမၼာသႏၷဥာဏ္ ေအး သံုးနံပါတ္က ဘာတဲ့တုန္း ‘သမၼာသႏၷဥာဏ္ပါဘုရာ့’ သံုးနံပါတ္က သမၼာသႏၷသံုးသပ္ဆင္ျခင္တာ သံဆိုတာေကာင္းမြန္တာ မသႏၷဆိုတာ သံုးသပ္ဆင္ျခင္တာ ဥပမာအားျဖင့္ ဘုန္းဘုန္းက ယပ္ေတာင္ေလးဒီလိုေလးဆိုသံုးသပ္ဆင္ျခင္တာေပါ့ သပ္ၾကည့္တာေပါ့၊ ကိုင္ၾကည့္တာေပါ့၊ အဲဒီလိုပဲဒီရွိသမွ် သတၱေလာက၊ သခႍါရေလာက၊ ၾသကာသေလာက ရွိတဲ့တရားေတြ ေပါ့ ေၾသာ္ ဒါေတြပါလားလို႔ နာမ္တရား၊ရုပ္တရားေတြ သံုးသပ္ဆင္ျခင္တဲ့ဥာဏ္ကို သမၼာသႏၷဥာဏ္ ဟုတ္ကဲ့လား ေအး သမၼာသႏၷဥာဏ္ရၿပီးတဲ့ေနာက္ အျဖစ္အပ်က္ေတြျမင္တဲ့ ဥဒၵယဘယဥာဏ္ သမၼာသႏၷဥာဏ္ရၿပီးတဲ့ေနာက္ဘာဥာဏ္ရမွာတဲ့တုန္း ‘ဥဒၵယဘယဥာဏ္ပါဘုရာ့’ ဥဒၵယဘယဥာဏ္ ဥ ဆိုတာအျဖစ္ ဝရဆိုတာ ‘ဝ’ကို ‘ဘ’ ေရးၿပီးေတာ့ ဥဒၵယဘယဥာဏ္ အမွန္က ဝရ ျဖစ္ရမွာ အျဖစ္အပ်က္ကိုရႈဆင္ျခင္တဲ့ ဥာဏ္ကို ဥဒၵယဘယဥာဏ္လို႔ေခၚတယ္ ေနာ္၊ ေန႔တိုင္းေန႔တိုင္း ဘုန္းဘုန္းဆယ္ညေဟာမယ့္ ဒီဥာဏ္စဥ္ေလးဥာဏ္ပါေအာင္ေဟာပါမယ္ ေနာ္။ ေအး နာမရူပ ပဋိေစတဥာဏ္၊ ပစၥယပဋိဂဟဥာဏ္ ဒီဥာဏ္စဥ္ႏွစ္ပါးကိုရရင္ ဘုန္းဘုန္းတို႔ အပါယ္တံခါးပိတ္တဲ့ စူဠေသာတာပန္ျဖစ္တယ္။ ဒီဘက္က သမၼာသႏၷဥာဏ္၊ ဥဒၵယဘယဥာဏ္စဥ္ႏွစ္ပါးရလာၿပီဆိုရင္ေတာ့ နိဗၺာန္ဘက္သြားၿပီ၊ အေႏွးနဲ႔ အျမန္ ဒီပုဂၢိဳလ္ဟာနိဗၺာန္ရေတာ့မွာ သူကေနာ္ ေအး နိဗၺာန္ကိုအေႏွးနဲ႔အျမန္ ဧကံနေရာက္မယ္ ဧကံေရာက္ေအာင္ ဘုန္းဘုန္းကလည္း လမ္းေၾကာင္းေပၚတင္ေပးလိုက္မွာပါေနာ္ ေအး ဒီေန႔ ဒီစာအုပ္ေလးေတြရၿပီးၾကၿပီေနာ္ အဲဒီမယ္စာမ်က္ႏွာနံပါတ္တစ္မယ္ေလ ေတြ႔တယ္မဟုတ္လား ေအးပ႒ာန္းပါဠိေတာ္ဆိုၿပီး ပစၥယုတ္ေဒသပါဠိ ပစၥယုတ္ေဒယပစၥယဥေဒၵသ ပစၥယကပစၥည္း ဥေဒၵသက အက်ဥ္း ပစၥည္းကအက်ဥ္းအားျဖင့္ (၂၄) ပါးေပ့ါေနာ္ ပစၥည္းအက်ဥ္း ပါဠိကေတာ့ ပါဠိေတာ္ေပါ့ေနာ္ ၿပီးေတာ့ဟိုဘက္စာမ်က္ႏွာႏွစ္နံပါတ္ၾကေတာ့ ဘာေတြ႔တုန္း၊ ပစၥယနိေဒၵသပါဠိ နိေဒၵသဆိုတာ အက်ယ္ေပါ့ေနာ္ ခုဏ ပစၥယဥေဒၵသဆိုတာ အက်ဥ္း၊ အက်ဥ္းအားျဖင့္ (၂၄)ပါး အက်ယ္ၾကေတာ့ အဲဒါကိုတစ္ခုတစ္ခုကို ျမတ္စြာဘုရားကခ်ဲ႔ေဟာတာေပါ့ ေဟတုပစၥေယာကို က်ယ္ခ်ဲ႔လိုက္မယ္ေနာ္ ေဟတုပစၥေယာတိ ေဟတူ ေဟတု သမၸယုတၱကာနံဓမၼာနံ၊ တံသမု႒ာနာနဥၥ ရူပါနံ ေဟတုပစၥေယန ပစၥေယာ၊ ေဟတုပစၥေယာတိဆိုတာကေတာ့ သူကအဲဒီတရားေလး ေဟတုပစၥည္းေလးကို အက်ယ္ခ်ဲ႔ၿပီး အက်ယ္ခ်ဲ့မယ္လို႔ တည္လိုက္မယ့္ပုဒ္ေပါ့ ၿပီးေတာ့မွ ေဟတူ ေဟတူဆိုတာကတၱား သဒၵါလိုေျပာေတာ့ ကတၱား၊ၿပီးေတာ့ေဟတုသမၸယုတၱကာနံဓမၼာနံ၊ တံသမု႒ာနာနဥၥ ရူပါနံ ဒါက်ေတာ့ သမၺဓံလို႔ေခၚတယ္ အား ေဟတူဟိတ္ေျခာက္ပါးပစၥည္းတရားတို႔သည္ ေဟတုသမၸယုတၱကာနံ ဟိတ္ႏွင့္ယွဥ္ကုန္ေသာ ဓမၼာနံစ စိတ္ေစတသိတ္ေျခာက္ပါးတို႔သည္လည္းေကာင္း တံသမု႒ာနာနံ ထိုစိတ္ေစသတိတ္ တရားတို႔ေၾကာင့္ျဖစ္ေပၚလာကုန္ေသာ စိတၱဇရုပ္ ပဋိသေႏၶ ကမၸဇရုပ္တို႔အားလည္းေကာင္း ေဟတုပစၥေယန ေဟတုသတၱိျဖင့္ ပစၥေယာေက်းဇူးျပဳတတ္သည္ ေဟာတိျဖစ္၏။ အဲဒီမယ္ကတၱားတံမရန္ကရိုဏ္းလို႔ သဒၵါလိုေျပာရင္သံုးခုေပါ့ အဲ ေဟတုဆိုတာ ဟိတ္တရားတို႔သည္ ဟိတ္ေျခာက္ပါးတရားတို႔သည္ ကတၱား၊ ေဟတုသမၸယုတၱကာနံဓမၼာနံ တံသမု႒ာနာနဥၥရူပါနံ ဒါကသမၺဒါ ေဟတု ဟိတ္ႏွင့္ယွဥ္ကုန္ေသာစိတ္ေစသတိတ္ သဟိတ္ေဇကသတၱိေဟာသတိ ေစသတိတ္ေတြတို႔အားလည္းေကာင္း တံသမု႒ာနာနဥၥရူပါနံ ထိုစိတ္ေစသတိတ္တို႔ေၾကာင့္ျဖစ္ေပၚလာကုန္ေသာ စိတၱဇရုပ္ ပဋိသေႏၶကမၺဇရုပ္တို႔အားလည္းေကာင္း ေဟတုပစၥေယနေဟတုသတိၱျဖင့္ ဝါအျမစ္ဟူေသာအေၾကာင္းသတိၱျဖင့္ ပစၥေယာေက်းဇူးျပဳတတ္သည္ ေဟာတိျဖစ္၏။ ဘုန္းဘုန္းကတစ္ေခါက္ရြတ္ျပပါအံုးမယ္။ ေဟတုပစၥေယာတိ ေဟတူ ေဟတု သမၸယုတၱကာနံဓမၼာနံ၊ တံသမု႒ာနာနဥၥ ရူပါနံ ေဟတုပစၥေယန ပစၥေယာ၊ ကဲအာလံုးတစ္ေခါက္ေလာက္ေတာ့ဖတ္ပါအံုး။ ‘ေဟတုပစၥေယာတိ ေဟတူ ေဟတု သမၸယုတၱကာနံဓမၼာနံ၊ တံသမု႒ာနာနဥၥ ရူပါနံ ေဟတုပစၥေယန ပစၥေယာ၊’ ကဲတစ္ေခါက္ေလာက္ေတာ့ဖတ္ပါအံုး ‘ေဟတုပစၥေယာတိ ေဟတူ ေဟတု သမၸယုတၱကာနံဓမၼာနံ၊ တံသမု႒ာနာနဥၥ ရူပါနံ ေဟတုပစၥေယန ပစၥေယာ၊’ ေအးေဟတူဆိုတာဟိတ္ေျခာက္ပါးတရားတို႔သည္ ဟိတ္ဆိုတာဒီေနရာမွာေတာ့ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ အကုသိုလ္ဟိတ္သံုးပါး အေလာဘ၊ အေဒါသ၊ အေမာဟ ကုသိုလ္ဟိတ္ အဗ်ာကတဟိတ္ သံုးပါး ဟိတ္ဘယ္ႏွစ္ပါးရွိတုန္း ‘ဟိတ္ေျခာက္ပါးရွိပါတယ္ဘုရား’ ဟိတ္ေျခာက္ပါး ေရးလိုက္စမ္းပါအံုး ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ အကုသိုလ္ဟိတ္သံုးပါး အေလာဘ၊ အေဒါသ၊ အေမာဟ ကုသိုလ္ဟိတ္သံုးပါး။ ေအး ေပါင္းလိုက္ေတာ့ေျခာက္ပါးေပါ့ေနာ္ ေအး ေလာဘဟိတ္က ေလာဘမူစိတ္ေစသတိတ္ေလာဘစိတ္ေတြကို ေက်းဇူးျပဳတယ္၊ ေဒါသဟိတ္က ေဒါသမူစိတ္ေစသတိတ္ေဒါသစိတ္ေတြကို ေက်းဇူးျပဳ၊ ေမာဟဟိတ္ကလည္းပဲ ေမာသမူစိတ္ ေစသတိတ္ေမာဟစိတ္ေတြကို ေက်းဇူးျပဳတယ္တဲ့ အကုသိုလ္ဟိတ္သံုးပါး ဟိတ္ဆိုတာဘာလည္း ဘုရားဆိုေတာ့ မူလေ႒န အ႒ကထာဆရာက မူလ အျမစ္လို႔ဆိုပါတယ္ ေဟတု ဟိတ္ဆိုတာဘာတဲ့တုန္း အျမစ္ သစ္ပင္မ်ားအျမစ္ရွိတယ္မဟုတ္လား သစ္ပင္မ်ား အျမစ္ရွိတဲ့သစ္ပင္ အျမစ္တစ္ေခ်ာင္းရွိတဲ့သစ္ပင္ အျမစ္ႏွစ္ေခ်ာင္းရွိတဲ့သစ္ပင္ အျမစ္သံုးေခ်ာင္းရွိတဲ့သစ္ပင္ ဒီလိုရွိတယ္ ေပါ့ေနာ္။ လူေတြရဲ့သြားေတြကလည္းဒီလိုပဲ သြားက အျမစ္တစ္ေခ်ာင္းရွိတဲ့သြား၊ အျမစ္ႏွစ္ေခ်ာင္း ရွိတဲ့သြား၊ အျမစ္သံုးေခ်ာင္းရွိတဲ့သြား သြားသံုးမ်ိဳးရွိတယ္ေပါ့ေနာ္ ေအး ၿပီးလည္းပဲ ေလာဘမူစိတ္၊ ေလာဘစိတ္ျဖစ္တယ္ ဆိုလို႔ရွိရင္ ေလာဘဆိုတဲ့ အျမစ္တစ္ေခ်ာင္း၊ ေမာဟဆိုတဲ့အျမစ္တစ္ေခ်ာင္း၊ ဆိုတဲ့ အျမစ္ႏွစ္ေခ်ာင္းပါတယ္ အဲဒီလိုအျမစ္ႏွစ္ေခ်ာင္းပါလို႔သူ႔ကို ဒြိေဟတုကဟိတ္တဲ့ဟုတ္လား။ ဒြိ ႏွစ္ေပါ့ ေဟတုဆိုတာအျမစ္ ဒြိေဟတု ကအျမစ္ႏွစ္ေခ်ာင္း က ေလးကပါရွိေသာ အဲ အျမစ္ႏွစ္ေခ်ာင္း ပါရွိေသာဟိတ္ဒြိေဟတုက ဒြိေဟတုကဟိတ္ဆိုတာဘယ္လိုေခၚတာတုန္း ‘အျမစ္ႏွစ္ေခ်ာင္းပါရွိေသာဟိတ္ပါဘုရား’ အျမစ္ႏွစ္ေခ်ာင္းပါလို႔ ဒြိေဟတုကဟိတ္ ဥပမာအားျဖင့္ သူမ်ားပစၥည္း တစ္ခ်ိဳ႔ခိုးတယ္မဟုတ္လား သူမ်ားပစၥည္းခိုးတယ္၊ ပစၥည္းေလးေတြလိုခ်င္တယ္ဆို ေလာဘစိတ္ျဖစ္ အဲလိုေလာဘစိတ္ျဖစ္လိုက္လို႔ရွိရင္ ေလာဘမူစိတ္ျဖစ္လိုက္လို႔ရွိရင္ ေလာဘ၊ေမာဟ ေမာဟကလည္းပါလို႔ ေနာ္ ေလာဘနဲ႔ေမာဟ အျမစ္ႏွစ္ေခ်ာင္းက အျမစ္တြယ္လိုက္ၿပီးေတာ့ ေလာဘမူစိတ္ေစတသိတ္ စိတၱဇရုပ္ေတြေပၚလာတယ္ မေပၚဘူးလား ‘ေပၚပါတယ္ဘုရား’ ေအး အဲဒီေလာဘနဲ႔ေမာဟ အဲဒီေဟတုပစၥည္း အေၾကာင္းျပဳလိုက္ေတာ့ သူစိတ္ေစတသိတ္ေတြ စိတၱဇရုပ္ေတြ ခိုးတဲ့စိတ္ေတြ ေစတသိတ္ေတြ သူမ်ားပစၥည္းေတြထမ္း သယ္သြားတာ ဟုတ္တယ္မသုတ္လား ေအးအဲဒီစိတ္ေတြ အဲဒီလိုခိုးၾကတယ္ ဓါးျပတိုက္ၾကတယ္ေပါ့ အဲဒါေတြကေဟတုပစၥည္းရဲ့ပစၥယုပၸန္တဲ့ေနာ္ ေအးေဟတုပစၥည္းရဲ့ပစၥယုပၸန္ ေဒါသစိတ္ျဖစ္တဲ့ အခါလည္းဒီလိုရွိတယ္မဟုတ္လား တခါမယ္ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ရန္ျဖစ္ၾက၊ ရိုက္ၾကႏွက္ၾက၊ ဆဲၾကဆိုၾက တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ဓါးနဲ႔ဒီဘက္စစ္တိုက္ၾကရင္လည္း ဟိုဘက္စစ္သားေတြနဲ႔ ဒီဘက္ကစစ္သားေတြ တိုက္ၾကဗံုးၾကဲၾက အဲဒါေတြက ေဒါသမူစိတ္ေတြေဒါသေတြ ဟုတ္ကဲ့လား။ ေဒါသနဲ႔ေမာဟကေဟတုပစၥည္း တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ရိုက္ၾကႏွက္ၾက ဆဲၾကဆိုၾကတာေတြကစိတၱဇရုပ္ေတြ အဲဒါေဟတုပစၥည္း ရဲ့ပစၥယုပၸန္ သေဘာေပါက္တယ္မဟုတ္လား ေအး အဲဒီေတာ့ ေလာဘမူစိတ္မယ္ေလာဘ၊ေမာဟ ဟိတ္ႏွစ္ခုရွိသလို ေဒါသမူစိတ္က်ေတာ့လည္း ေဒါသဟိတ္၊ေမာဟဟိတ္ ဟိတ္ဘယ္ႏွခုရွိတုန္း ႏွစ္ခုရွိတယ္ အဲဒါေၾကာင့္သူ႔လည္း ဒြိေဟတုကစိတ္ ‘ဒြိ’ ကႏွစ္ ‘ေဟတု’ ကအျမစ္ အျမစ္ႏွစ္ေခ်ာင္း ‘က’ ေလးကပါရွိေသာ အျမစ္ႏွစ္ေခ်ာင္းပါရွိေသာစိတ္ အဲဒါမယ္ ေဒါသနဲ႔ေမာဟက က်န္တဲ့ပစၥည္း ေဒါသ၊ေမာဟအေၾကာင္းျပဳၿပီးဆဲၾကဆိုၾကတဲ့ အသံေတြ၊ ရိုက္ၾကႏွက္ၾကတဲ့ကာယကံေတြ ဆဲၾက၊ဆိုၾကတဲ့ဝစီကံေတြ ဒါေတြကစိတၱဇရုပ္ေတြက ေဟတုပစၥည္းပစၥယုပၸန္ သေဘာေပါက္တယ္ မဟုတ္လား ေအးအဲဒီလိုေဟတုပစၥည္းေဟတုပစၥယုပၸန္ အဲဒီေလာဘ၊ေဒါသ၊ ေမာဟေတြမွာ အျမစ္ဆိုတဲ့သေဘာမ်ိဳး သူကအျမစ္ရွိတဲ့သစ္ပင္နဲ႔ အျမစ္မရွိတဲ့သစ္ပင္ဆို ဘယ္သစ္ပင္ကစြဲတုန္း ‘အျမစ္ရွိတဲ့သစ္ပင္ကစြဲပါတယ္ဘုရား’ ေအးအဲဒီလိုပဲဒီစိတ္ေတြထဲမယ္ အဟိတ္စိတ္၊ အ ဟိတ္စိတ္ဆိုတဲ့ထဲမယ္ အဟိတ္စိတ္(၁၈)ပါး၊ အ ဟိတ္စိတ္ဆိုတာ အ ဆိုတာ မရွိ ေဟတုဆိုတာအျမစ္ အျမစ္မရွိေသာစိတ္ အျမစ္မရွိတဲ့စိတ္ ဘယ္ႏွစ္ခုရွိတုန္း (၁၈)ပါး အဲဒီ တရားေတြနဲ႔ အဲဒီအဟိတ္စိတ္ေတြက်ေတာ့ေဟတုပစၥည္းမရဘူး သူက သူ႔အျမစ္မွမပါဘဲကိုး သူကေနာ္ ေလာဘဟိတ္၊ေဒါသဟိတ္၊ေတမာဟဟိတ္ ဆိုတဲ့ အကုသိုလ္ဟိတ္လည္းမပါဘူး သူက အေလာဘ၊အေဒါသ၊အေမာဟ ဆိုတဲ့ကုသိုလ္ဟိတ္လည္း မပါဘူး အဲဒီလိုအျမစ္မပါတဲ့အတြက္ စကၡဳဝိဥာဏ္အစရွိတဲ့ စိတ္ေတြကို အ ဟိတ္စိတ္၊ အ ေဟတုက စိတ္ အျမစ္မပါတဲ့စိတ္၊ ေဟတုပစၥည္းေက်းဇူးအျပဳမခံရတဲ့စိတ္ တဲ့ဟုတ္လား ဒါေလာဘ၊ေဒါသ၊ေမာဟက အကုသိုလ္ျဖစ္သလို အေလာဘ၊အေဒါသ၊အေမာဟ က်ေတာ့ ဘာျဖစ္မတုန္း ကုသိုလ္ဟိတ္ ဥပမာအားျဖင့္ ဘုန္းဘုန္းကမနက္တိုင္း စာေလးေတြ၊ ခိုေလးေတြ၊ ဇရက္ေတြ၊ ခ်ိဳးေလးေတြ ဘုန္းဘုန္း ဆန္ေလးပက္လိုက္တယ္ဆို အကုန္လာၾကတာဗ်သူတို႔က ေနာ္ အကုန္လာၾကတယ္ အဲဒါနဲ႔ေကၽြးလိုက္တယ္ဆိုရင္ ဒါ အ ေလာဘေပါ့ေနာ္ ဟုတ္ကဲ့လား။ ေလာဘတိုတာကမေပးႏိုင္ဘူး ႏွေျမာေနတာ သူကေနာ္ ေအး အေလာဘဆိုေတာ့ေပးႏိုင္တယ္ မဟုတ္လား ေပးႏိုင္တယ္၊လွဴႏိုင္တယ္ တို႔ဒကာ၊ဒကာမေတြ ျမန္မာျပည္ကတို႔ ဒကာ၊ဒကာမေတြ ေတာ္လြန္းလို႔ ဆြမ္းေတြဘာေတြ ေလာင္းၾကတယ္ေပါ့ဗ်၊ ဆြမ္းေတြေလာင္းၾကလို႔ ဘုန္းၾကီးေတြရွိတာ ႏိုင္ငံျခားဆို ဆြမ္းမေလာင္းဘူး ဆြမ္းေလာင္းတဲ့ကိုယ္ေတာ္ဖမ္း၊ ဘယ့္ႏွယ္ေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ လူပဲ လက္ေတြ၊ေျခေတြ ရွိရဲ့သားနဲ႔ သူမ်ားဆီေတာင္းစားတယ္ဆိုၿပီးေတာ့ ဖမ္းပစ္တာ၊ ေထာင္ခ်ပစ္လိုက္တာေနာ္ ျမန္မာျပည္မွာဆို ျမန္မာႏိုင္ငံမွာရွိတဲ့ ဒကာ၊ဒကာမေတြကေတာ့ ေၾသာ္ ကိုယ္ေတာ္ေလးေတြ စာအံေနၾက၊တရားအားထုတ္ေနၾက ခ်က္ဖို႔၊ျပဳတ္ဖို႔အခ်ိန္မရွိဘူး ဆြမ္းေလာင္း မယ္ေဟ့ ဆိုၿပီးေတာ့ ေလာင္းလိုက္ေတာ့ အ ေလာဘ ေစတသိတ္ျဖစ္တယ္မဟုတ္လား၊ ‘မွန္လွပါဘုရား’ အဲဒီ အေလာဘေစတသိတ္က ေဟတုပစၥည္း ဆြမ္းေလာင္းတယ္ဆိုေတာ့ ဆြမ္းေတြ၊ ဟင္းေတြဒီ့ျပင္လည္းပဲစားစရာေလးေတြေလာင္းလွဴလိုက္ေတာ့ ဒါေတြကေဟတုပစၥည္းရဲ့ပစၥယုပၸန္ ေနာ္ ေအး အေလာဘလွဴတယ္ ကုသိုလ္ဒါနျပဳတယ္ အေလာဘက လွဴတယ္ ကုသိုလ္ဒါနပစၥည္း ဒီအေဒါသက်ေတာ့ ေဒါသဆိုတာကတစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ရိုက္ၾကႏွက္ၾကတာကိုး အဲ အေဒါသက်ေတာ့ေမတၱာ အေဒါသက်ေတာ့ဘာတဲ့တုန္း ‘ေမတၱာပါဘုရား’ ေအး တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္အေပၚေမတၱာထားလိုက္တာ ခ်စ္ခင္တဲ့သေဘာေတြထားလိုက္တာ အဲဒီလိုခ်စ္ခင္တဲ့သေဘာေတြထားလိုက္ေတာ့ အေဒါသေစတသိတ္က ကုသိုလ္ေဟတုပစၥည္း က်န္းမာၾကပါေစ၊ခ်မ္းသာၾကပါေစ စတဲ့အသံေတြ ထြက္လာေနာ္ အဲဒီလိုအသံေတြကေဟတုပစၥည္းရဲ့ပစၥယုပၸန္ သေဘာေပါက္တယ္မဟုတ္လား ‘သေဘာေပါက္ပါတယ္ဘုရား’ ေအး အေလာဘ၊အေဒါသ၊အေမာဟ အေမာဟက်ေတာ့ ပညာဦးစီးၿပီ ခုလိုတရားသေဘာေတြဆင္ျခင္တယ္၊ အနိစၥ၊ဒုကၡ၊အနတၱ သတၱဝါေတြ ရုပ္တရားနာမ္တရားအားလံုး ျဖစ္ၿပီးပ်က္တယ္ အနိစၥ၊ ျဖစ္လို႔ပ်က္လို႔ကိုမဆံုးႏိုင္လို႔ဒုကၡ၊ ကိုယ့္အလိုလိုက္ကဲ့လား ‘မလိုက္ပါဘူးဘုရား’မလိုက္ဘူး သူ႔အေၾကာင္း အားေလ်ာ္စြာ ျဖစ္ပ်က္သြားလို႔ အနတၱ အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱ လို႔ရႈလိုက္ေတာ့ အေမာဟျဖစ္ အေမာဟကေဟတုပစၥည္း ဟုတ္တယ္မဟုတ္လား။ အနိစၥ၊ဒုကၡ၊အနတၱ လို႔ ဥာဏ္ေတြ ထင္ေတာ့ ထင္လာတဲ့အဲဒီ ဝိပႆနာ ဥာဏ္က ေဟတုပစၥည္းရဲ႕ပစၥယုပၸန္ သေဘာေပါက္တယ္ေနာ္။ ေအး..အဲ့ေတာေဟတုပစၥည္းဆိုတာ မေကာင္းတဲ့ အကုသိုလ္ဘက္က ေလာဘ၊ေဒါသ၊ေမာဟ အျမစ္ ၃ ေခ်ာင္း ဟုတ္လား။ ေကာင္းတဲ့ ကုသိုလ္ဘက္က ဘယ္သူတုန္း အေလာဘ၊အေဒါသ၊အေမာဟ အျမစ္ ၃ ေခ်ာင္း ဟုတ္ကလား။ေအး… ေအးအဲဒီ ေဟတုပစၥည္း ေဟတုပစၥည္းရဲ႕ ပစၥယုပၸန္ေဟတု ဆိုတာ အျမစ္ ေခၚတယ္။ အျမစ္ ၆ ေခ်ာင္း အကုသိုလ္ဘက္က အျမစ္ ၃ ေခ်ာင္း ၊ကုသိုလ္ဘက္က အျမစ္ ၃ ေခ်ာင္း အကုသိုလ္ဘက္က အျမစ္ ၃ ေခ်ာင္း သေဘာေပါက္တယ္ေနာ္ ေအးတစ္ေခါက္ဆိုလိုက္စမ္းပါအံုး။

“ေဟတုပစၥေယာတိ ေဟတူ ေဟတု သမၸယုတၱကာနံဓမၼာနံ၊ တံသမု႒ာနာနဥၥ ရူပါနံ ေဟတုပစၥေယန ပစၥေယာ”

ေအး ေဟတု ပစၥည္း ေဟတုဆိုတာ အျမစ္ေခၚတယ္။ အျမစ္ ၆ ေခ်ာင္း အကုသိုလ္ဘက္ က အျမစ္ ၃ ေခ်ာင္း ကုသိုလ္ဘက္က အျမစ္ ၃ ေခ်ာင္း ။အကုသိုလ္ ဘက္က အျမစ္ ၃ ေခ်ာင္းဆိုတာ ေျပာလိုက္စမ္းပါ အံုး။ ေလာဘ၊ေဒါသ၊ေမာဟ ေအး အဲဒါေတြက အကုသိုလ္ဘက္က အျမစ္ ၃ ေခ်ာင္း ေနာ္ ျပီးေတာ့ ကုသိုလ္ဘက္က အျမစ္ ၃ ေခ်ာင္းဆိုတာကေတာ့ အေလာဘ၊အေဒါသ၊အေမာဟ ေအး ကုသိုလ္ဘက္က အျမစ္ ၃ ေခ်ာင္း ။ အဲဒီေတာ့ ေလာဘ၊ေဒါသ၊ေမာဟ၊အေလာဘအေဒါသ၊အေမာဟေတြက ေစတသိတ္ နာမ္တရား ဘာတရားတဲ့တုန္း (ေစတသိတ္ နာမ္တရားပါ)။ ေအး..နာမ္တရားဆိုေတာ့ သူတို႔က နာမ္တရား ေလာဘ၊ေဒါသ၊ေမာဟ ေတြကို အေၾကာင္းျပဳျပီးေတာ့ သူမ်ားရိုက္တယ္၊ ႏွပ္တယ္၊ ခိုးတယ္၊ သူမ်ားသားမယားျပစ္မွားတယ္။ အဲတာေတြက ရုပ္တရားေတြ သူကေနာ္။ရုပ္တရားေတြ ဆိုေတာ့ နာမရူပ ပဋိေစၦဒဥာဏ္ နာမ္ရုပ္ ကြဲမသြားဘူးလား။ ေအး..သူမ်ားပစၥည္းခိုးတယ္ ဆိုတာေလာဘကေန ေက်းဇူးျပဳလိုက္လို႔ ေလာဘေဟတု ပစၥည္း နဲ႔ ေက်းဇူးျပဳလို႔ ခိုးတာကိုး ။ သူမ်ားအသက္ သတ္တယ္ဆိုရင္လဲဘဲ ေဒါသကေန ေက်းဇူးျပဳလိုက္လို႔ ေဒါသေဟတု ပစၥည္းနဲ႔ ေက်းဇူးျပဳလို႔ သတ္တာကိုး ေနာ္။ ေလာဘ၊ေဒါသ။ေမာဟ တို႔က အေၾကာင္းတရား သူ႔ေၾကာင့့္ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ပစၥယုပၸန္ ေစသတိတ္၊စိတၱဇ ရုပ္ေတြက သူတို႔က ဘာတုန္း အက်ဳိးတရား။ အေၾကာင္းတရား၊ အက်ဳိးတရား ပိုင္းျခားလိုက္လို႔ရိွရင္ ပစၥယပရိဂၢဟဥာဏ္ တဲ့ ဟုတ္ကလား။ ဥာဏ္စဥ္ ႏွစ္ပါးမရ ေပဘူးလား။ ေအး… နာမရူပ ပဋိေစၦဒဥာဏ္္ ေလာဘ၊ေဒါသ၊ေမာဟ၊အေလာဘ၊အေဒါသ၊အေမာဟ တို႔က နာမ္တရား ဟုတ္ကလား။ သူနဲ႔ ယွဥ္ဘက္ျဖစ္တဲ့ စိတ္ေစသတိတ္နဲ႔ သူ႔ေၾကာင့္ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ စိတၱဇရုပ္ေတြက ရုပ္တရား နာမရူပ ပဋိေစၦဒဥာဏ္ ေနာ္။ ေလာဘ၊ေဒါသ၊ေမာဟ၊အေလာဘ၊အေဒါသ၊အေမာဟ ဒီေစသတိတ္ အျမစ္ ၆ခု က အေၾကာင္းတရား သူတို႔ နဲ႔ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ စိတၱဇရုပ္ေတြက အက်ဳိးတရား။ အေၾကာင္ေၾကာင့္ အက်ဳိးျဖစ္တယ္ လို႔သိလိုက္တာေတာ့ ပစၥယပရိဂၢဟဥာဏ္။ ဥာဏ္စဥ္ (၂) ရၿပီေနာ္။ေအး…အဲ့ေတာ့ နာမရူပ ပဋိေစၦဒဥာဏ္၊ဒါက နာမ္ တရား ဒါကရုပ္တရား ဒီဟာက အေၾကာင္းတရား ဒီဟာက အက်ဳိးတရား လို႔ အဲဒီလို သံုးသပ္ဆင္ျခင္လိုက္လို႔ ရိွရင္ သမၼသတၱဥာဏ္ လို႔ေခၚတယ္။ ေအး..သမၼသတၱ ဆိုတာ သံုးသပ္ဆင္ျခင္တယ္ ။ ဘုန္းဘုန္းက ယပ္ေတာင္ေလး ဒီလိုေလး ကိုင္ၾကည့္လိုက္တယ္မဟုတ္လား။ ေအး..ဒီလိုဘဲ ဒီတရားက ေဟတုပစၥည္း ေလာဘ၊ေဒါသ၊ေမာဟ၊အေလာဘ၊အေဒါသ၊အေမာဟ ဒီအေၾကာင္းတရား အျမစ္တရား ၆ ခု က အေၾကာင္းတရားေတြလို႔ေခၚတယ္ နာမ္တရားေတြေခၚတယ္ သူနဲ႔ ယွဥ္မယ့္ စိတ္ေစတသိတ္ေတြ ေၾကာင့္ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ရုပ္တရားေတြက အက်ဳိးတရား ။ဒီလို႔ ဆင္ျခင္လိုက္ေတာ့ သမၼသတၱဥာဏ္ လို႔ေခၚတယ္။ဘာဥာဏ္လို႔ ေခၚတုန္း (သမၼသတၱဥာဏ္ပါဘုရား) ေအး…သမၼသတၱဥာဏ္လို႔ေခၚတယ္။ အဲဒီအေၾကာင္းတရားေရာ အက်ဳိးတရားေကာ ခဏေလးျဖစ္ပ်က္လို႔ အနိစၥ၊ ခဏေလးျဖစ္ပ်က္သြားတာ အၾကာႀကီးတည္ရဲ႔လား (မတည္ပါဘူး ဘုရား) ေအး..အၾကာႀကီးမတည္ဘူး ခဏေလး ေနာ္။ ရုပ္ျမင္သံၾကားေတြ Television ေတြၾကည့္ၾကတယ္ မဟုတ္လား…အဲဒီေပၚမယ္ ေပၚေပၚလာတဲ့ရုပ္ပံုေလးေတြက အၾကာႀကီးတည္ရဲ႕လား (မတည္ပါဘူး ဘုရား) ခဏေလးေပ်ာက္ေပ်ာက္သြားတာ အဲဒီလို႔ ့ဘဲ ဒီခႏၶာကိုယ္ထဲမယ္ ရိွတဲ့ ရုပ္တရား၊နာမ္တရားေတြက ခဏေလး ေပၚလာလိုက္ ေပ်ာက္သြားလိုက္ ေပၚလာတိုက္ ေပ်ာက္သြားလိုက္ အဲဒီလိုုုုျဖစ္တဲ့ အနိစၥ၊သေဘာေပါက္တယ္ေနာ္။ ေအး..အဲဒီလို အနိစၥလို႔ ျမင္လိုက္ရင္ ဒါဥဒယဘယ ဥာဏ္တဲ့။ ခဏျဖစ္ၿပီးပ်က္ပ်က္သြားလို႔ ဘယဥာဏ္။ျဖစ္လိုက္ ပ်က္လိုက္ ျဖစ္လိုက္ ပ်က္လိုက္ျဖစ္လို႔ မိုလို႔ ဥဒယဘယ ။ေအး… ဒီတရားသေဘာေတြက အားလံုး ျဖစ္လိုက္ ပ်က္လိုက္ ျဖစ္လိုက္ပ်က္လိုက္ ျဖစ္ျဖစ္ေနလို႔ ဥဒယဘယ ဒါကိုလိုက္ၿပီး သိတဲ့ ဥာဏ္ကိုေတာ့ ဥာဏ္ေပါ့ ဝိပႆနာ ဥာဏ္ဟုတ္ကလား။ ေအး…အဲဒီ ဝိပႆနာ ဥာဏ္ အနိစၥ၊ဒုကၡ၊အနတၱ လို႔ အျဖစ္အပ်က္ကိုသိတဲ့ ဥာဏ္ေပၚရင္ အဖိုးတန္ၿပီေနာ္။အဲဒီ ဥာဏ္က နိဗၺာန္ဘက္ သူက ပို႔တာ ။ဘယ္မွ မပို႔ဘူး ဘယ္ေရာက္ေအာင္ပို႔တုန္း( နိဗၺာန္ေရာက္ေအာင္ပို႔ပါတယ္ ဘုရား) ေအး..နိဗၺာန္ေရာက္ေအာင္ပို႔တာတဲ့ အဲ့ေတာ့ ေလာဘ၊ေဒါသ၊ေမာဟ၊အေလာဘ၊အေဒါသ၊အေမာဟေတြက နာမ္တရာ။ အေၾကာင္းနာမ္တရား။ ဟုတ္ကလား။ ၿပီးေတာ့ သူနဲ႔ ယွဥ္ စိတ္ေစသတိတ္ ေတြကလဲ နာမ္တရား အက်ဳိးနာမ္တရား ။ၿပီးေတာ့သူတို႔ေၾကာင့္ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ စိတၱဇရုပ္ေတြက ရုပ္တရား နာမရူပ ပဋိေစၦဒဥာဏ္ ျဖစ္ကေရာမဟုတ္လား။ ေအး…အဲဒါကို မၾကာမၾကာျဖစ္ေအာင္ႀကိဳးစားရတယ္ေနာ္။ မၾကာမၾကာျဖစ္ေအာင္ဆိုတာ ဒီလိုေလ့က်င့္ပါ မ်ားလာေတာ့ ေတာ္ၾကာေတာ့ သိသိလာတာ။ ဘယ္သူမဆို အစကေတာ့ဘယ္သိတ္ မသိဘူးေပါ့ေနာ္။အစေတာ့ သိပ္မသိဘူး ေနာက္က်ေတာ့ ဥာဏ္ကဦးစီးလာၿပီဆိုေတာ့ ဟိုက တစ္ခုခုေလးျဖစ္ အနိစၥ၊ဒုကၡ၊အနတၱ ေနာက္ကဥာဏ္ကပ္ ပါလာၿပီေနာ္ ။ေအး..ဒါဆိုရင္ အဖိုးတန္ၿပီ သူက နိဗၺာန္ဘက္ ပို႔တာ။ အဲဒီဥာဏ္က ဥဒယ ဘယဥာဏ္ ဥဒယ ဘယ ဥာဏ္ဆိုတာ ဝိပႆနာ ဥာဏ္ ၁၀ ပါးရိွတဲ့ အနက္ လိုရင္းက ဥဒယဘယ ဥာဏ္ ဘယ္ဥာဏ္ လိုရင္းတုန္း (ဥဒယဘယ ဥာဏ္ပါဘုရား) အျဖစ္အပ်က္သိတဲ့ ဥာဏ္ ဒီဥာဏ္လိုရင္းဘဲ။ နိဗၺာန္လိုခ်င္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္က ဒါေလးေတြ ျမင္ေအာင္ႀကိဳးစားၿပီးရႈရပါမယ္ေနာ္။ ေအး..နိဗၺာန္ကိုျမင္ခ်င္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြ နိဗၺာန္ေရာက္ခ်င္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြ အဲဒီလို ရႈရပါမယ္။ အဲဒီလို ရႈလို႔ရိွရင္ နိဗၺာန္ဘက္ ကို တေန႔ ထက္တေန႔ တရက္ထက္ တရက္ တနာရီထက္ တနာရီ တမိနစ္ထက္ ထမိနစ္ နိဗၺာန္ဘက္ နီးၿပီ ဟုတ္ကလား။ ဒီကေန ေရႊတိဂံုသြားေနတဲ့ သူက တစ္လွမ္းထက္ တစ္လွမ္း ေရႊတိဂံုဘက္နီးတာဘဲ ။ မနီးေပဘူးလား။ မသြားဘဲထိုင္ေနရင္ ရပ္ေနရင္ဘယ္ေရာက္မလဲ။ ေအး..အဲဒါေၾကာင့္ ဝိပႆနာ ဥာဏ္ဆိုတာက ေနစဥ္ ညစဥ္ရႈရတယ္ ။ ရႈလိုက္မွ သူကနိဗၺာန္ဘက္ နီးနီး သြားတာ ။ ေအး…အဲဒါေၾကာင့္ ဘုန္းဘုန္းဆီညစဥ္ လာၿပီး နာလိုက္လို႔ရိွရင္ တပစၥည္းမယ္ ၄ ဥာဏ္ ၄ ဥာဏ္ တက္လာမွာကိုး။ (မွန္လွပါဘုရား) အဖိုးတန္ရဲ႕မဟုတ္လား။ (တန္ပါတယ္ဘုရား) ဘုန္းဘုန္းတို႔ ငယ္ငယ္တုန္းက ဆရာေတာ္ႀကီးက ေတာ့ေျပာတယ္ ။တစ္ခုခုေျပာၿပီးရင္ မင္းဒါေသခ်ာ မွတ္ထား လူတိုင္းမသိဘူး ဗ် တစ္ေထာင္တန္တယ္ေနာ္။ သူက အဲဒီလိုေျပာတယ္ ။တကယ္ေတာ့ ဒီစာေတြ ၾကေတာ့ ဘယ္တစ္ေထာင္ကမလဲ။ ဟုတ္လား။ အဖိုးအနဂၢ တန္တဲ့စာေတြေနာ္ ။ေအး..ေအး.. အဲေတာ့ ေဟတုပစၥည္းၿပီးသြားၿပီ ထားၾကစို႔။ ထပ္လဲေျပာအံုးမယ္ေပါ့။ တစ္ေခါက္ဆိုလိုက္ စမ္းပါအံုး။

“ေဟတုပစၥေယာတိ

ေဟတူ ေဟတုသမၸယုတၱကာနံ ဓမၼာနံ တံသမု႒ာနာနဥၥ ရူပါနံ ေဟတုပစၥေယန ပစၥေယာ”

ေအး..ဒါဆို အဖိုးတန္တယ္ေနာ္.ဒါဆိုေတာ့ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာတဲ့ အတိုင္း

၁ နံပါတ္က နားေထာင္တယ္။ ေထာင္ၿပီးၿပီ။

၂ နံပါတ္က မိမိ ပါးစပ္က ရြတ္ဖတ္တယ္။ဟုတ္လား။ ဒါက ပစၥည္းတရား။

၃ နံပါတ္က စဥ္းစား ဆင္ျခင္တယ္။ ဟုတ္လား။ ဒါက ပစၥည္းတရား။ဒါက ပစၥယုပၸန္တရား

၄နံပါတ္က အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊အနတၱ ရႈတယ္။ ဒီရုပ္တရား၊နာမ္တရား ေတြ ေလာဘ၊ေဒါသ၊ေမာဟ၊အေလာဘ၊အေဒါသ၊အေမာဟ ဒီအျမစ္ ၆ ခုလည္း ျဖစ္ပ်က္တယ္။ သူ႔ေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ စိတ္ေစသတိတ္၊ စိတၱဇ ရုပ္ေတြလဲ ျဖစ္ပ်က္တယ္။ အားလံုးျဖစ္ပ်က္ တယ္အနိစၥလို႔ ရႈလိုက္ေတာ့ ေအး.. ဝိပႆနာ ဥာဏ္မေပၚ ေပဘူးလား။ (ေပၚပါတယ္ဘုရား) ေအး

၁ နံပါတ္က နားေထာင္တယ္

၂ နံပါတ္က ပါးစပ္နဲ႔ ရြတ္တယ္

၃ နံပါတ္က စိတ္နဲ႔ ဆင္ျခင္တယ္

၄ နံပါတ္က အနိစၥ၊ဒုကၡ၊အနတၱ လို႔ ဝိပႆနာ ရႈတယ္

အဲ့ဒီ ေလးခု ပိုင္ၿပီဆို ရင္ ဒီပုဂၢိဳလ္ ကစိတ္ခ်ရၿပီတဲ့။ဟုတ္လား။ ေအး..သူကစူ႒ေသာတပန္ အဆင့္ေက်ာ္သြားၿပီ ဆိုေဆာ့ နိဗၺာန္ လမ္းေပၚေရာက္ေနၿပီ နိဗၺာန္ နဲ႔နီးေနၿပီ တဆင့္ထက္တဆင့္ ၊တစ္နာရီ ထက္ တစ္နာရီ နိဗၺာန္ နီးၿပီ သူကေနာ္။ အဲ့ေတာ့ အားရိွစရာပါေနာ္။ ကဲ ဒုတိယ ပစၥည္းသြားလိုက္ ၾကအံုး စို႔။ ဒုတိယပစၥည္းက ဘာတဲ့တုန္း (အာရမၼဏပစၥည္း) ဘုန္းဘုန္းတစ္ေခါက္ ရြတ္ျပမယ္ ။ နားနဲ႔ ေထာင္တဲ့ ကိစၥၿပီးေအာင္လို႔ေနာ္။

“အာရမၼဏပစၥေယာတိ

ရူပါယတနံ စကၡဳဝိညာဏဓာတုယာ တံသမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ အာရမၼဏပစၥေယန ပစၥေယာ။

သဒၵါယတနံ ေသာတဝိညာဏဓာတုယာ တံသမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ အာရမၼဏပစၥေယန ပစၥေယာ။

ဂႏၶာယတနံ ဃာနဝိညာဏဓာတုယာ တံသမယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ အာရမၼဏပစၥေယန ပစၥေယာ။

ရသာယတနံ ဇိဝွါဝိညာဏဓာတုယာ တံသမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ အာရမၼဏပစၥေယန ပစၥေယာ။

ေဖာ႒ဗၺာယတနံ ကာယဝိညာဏဓာတုယာ တံသမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ အာရမၼဏပစၥေယန ပစၥေယာ။

ရူပါယတနံ သဒၵါယတနံ ဂနၶာယတနံ ရသာယတနံ ေဖာ႒ဗၺာယတနံ မေနာဓာတုယာ တံသမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ အာရမၼဏပစၥေယန ပစၥေယာ။

သေဗၺ ဓမၼာ မေနာဝိညာဏဓာတုယာ တံသမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ အာရမၼဏပစၥေယန ပစၥေယာ။

ယံ ယံ ဓမၼံ အာရဗၻ ေယ ေယ ဓမၼာ ဥပၸဇၨနၲိ စိတၱေစတသိကာ ဓမၼာ၊ ေတ ေတ ဓမၼာ ေတသံ ေတသံ ဓမၼာနံ အာရမၼဏပစၥေယန ပစၥေယာ”

ႏွစ္ပစၥည္းၿပီးသြားေရာ။ ျဖည္းျဖည္းဖတ္လိုက္ၾကပါအံုး။

“အာရမၼဏပစၥေယာတိ

ရူပါယတနံ စကၡဳဝိညာဏဓာတုယာ တံသမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ အာရမၼဏပစၥေယန ပစၥေယာ။

သဒၵါယတနံ ေသာတဝိညာဏဓာတုယာ တံသမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ အာရမၼဏပစၥေယန ပစၥေယာ။

ဂႏၶာယတနံ ဃာနဝိညာဏဓာတုယာ တံသမယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ အာရမၼဏပစၥေယန ပစၥေယာ။

ရသာယတနံ ဇိဝွါဝိညာဏဓာတုယာ တံသမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ အာရမၼဏပစၥေယန ပစၥေယာ။

ေဖာ႒ဗၺာယတနံ ကာယဝိညာဏဓာတုယာ တံသမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ အာရမၼဏပစၥေယန ပစၥေယာ။

ရူပါယတနံ သဒၵါယတနံ ဂနၶာယတနံ ရသာယတနံ ေဖာ႒ဗၺာယတနံ မေနာဓာတုယာ တံသမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ အာရမၼဏပစၥေယန ပစၥေယာ။

သေဗၺ ဓမၼာ မေနာဝိညာဏဓာတုယာ တံသမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ အာရမၼဏပစၥေယန ပစၥေယာ။

ယံ ယံ ဓမၼံ အာရဗၻ ေယ ေယ ဓမၼာ ဥပၸဇၨနၲိ စိတၱေစတသိကာ ဓမၼာ၊ ေတ ေတ ဓမၼာ ေတသံ ေတသံ ဓမၼာနံ အာရမၼဏပစၥေယန ပစၥေယာ”

အာရမၼဏ ဆိုတာ ဆြဲကိုင္စရာ သေဘာမ်ဴိးတဲ့ ဆြဲကိုင္စရာဆိုတာ တခ်ဳိ႕အသက္ႀကီးလာၿပီဆိုရင္ အေၾကာေတြ တင္းသြားေတာ့ ေျခေထာက္ေတြက သိပ္မသြားႏိုင္ဘူး။ ဒီဘက္ကို လွမ္းလိုက္မယ္ ဆိုေပမယ့္လို႔ ေျခေထာက္က ကိုယ္လွမ္းတဲ့ မေရာက္ဖူး။ ဟိုဘက္ေရာက္ခ်င္ေရာက္သြားတာေနာ္။ အဲဒါေတာင္ေဝွးေဆာင္ရတယ္။ ေတာင္ေဝွးေလးနဲ႔ ဆိုေတာ့ သက္သာတယ္ မဟုတ္လား။ (မွန္လွပါဘုရား)။ ေအး..ေတာင္ေဝွးေလး တခ်ဳိ႕ၾကေတာ့ အိမ္ထဲမယ္ ကိုယ့္အေဖ၊အေမ ေတြအသက္ႀကီးလာၿပီဆိုေတာ့ သိပ္မသြားႏိုင္ေတာ့ႀကိဳးတန္းေလး လုပ္ထားေပးတယ္။ ႀကိဳးမရိွတဲ့ သူၾကေတာ့ တန္းေလးေတြ၊ ဝါးလံုးတန္းေလးေတြ ။ အဲဒီဝါးလံုးတန္းေလးေတြ၊ ႀကိဳးတန္းေလးေတြ၊ ေတာင္ေဝွးေလးေတြဟာ ဆြဲကိုင္စရာျဖစ္သလို စိတ္ေစသတိတ္ဆိုတဲနာမ္တရားေတြက အာရံုကို ဆြဲကိုင္တယ္။ ဘယ္သူကို ဆြဲကိုင္သလဲ (အာရုံကို ဆြဲကိုင္တယ္ ဘုရား) ေအး..အာရုံကေျခာက္ပါး..ရူပါရုံဆိုတာ အဆင္း ၊သဒၵါရုံ ဆိုတာ အသံ၊ ဂႏၶာရံု ဆိုတာ အနံ၊ ရသာရုံဆုိတာ အရသာ၊ ေဖာသဗၺရုံဆိုတာ အေတြ႕အထိ ၿပီးေတာ့ ဓမၼာရုံ စိတ္ကူးေတြေပါ့ေနာ္။ အာရုံဘယ္ႏွစ္ပါးတုန္း( ၆ ပါးပါဘုရား) ရူပါရုံ၊သဒၵါရုံ၊ဂႏၶာရုံ၊ရသာရုံ၊ေဖာသဗၺရုံ၊ဓမၼရုံ ေအး…အာရုံ ၆ ပါး ရူပါရုံက စကၠဴဝိဥာဏ္စိတ္ ျမင္စိတ္ ကိုေက်းဇူးျပဳတယ္။ ရူပါရံုက ဘယ္သူ႔ကို အက်ဳိးျပဳတုန္း။( ျမင္စိတ္ကို ေက်းဇူးျပဳပါတယ္ ဘုရား) ေအး ျမင္တဲ့ စိတ္ဆိုတာ စကၠဴဝိဥာဥ္စိတ္။ မ်က္စိကို ဒီလိုပိတ္ထားရင္ ျမင္ပါ့မလား။ (ျမင္ပါဘူးဘုရား) ေအး..သူက ဘာရိွမွ ျမင္သလဲဆိိုရင္ ရူပါရံုေလးရိွမွ ျမင္တာ ဟုတ္တယ္မဟုတ္လား။ ေအး..ဒီလိုရူပါရုံအလင္းေရာင္ေလး ရိွမွ ျမင္စိတ္က ျမင္တာကိုး။အဲေတာ့ ရူပါရံုသည္ ျမင္စိတ္အား အာရမၼဏ သတၱိျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳတယ္။ လြယ္တယ္ မဟုတ္္လား။ သဒၵါရုံ အသံေတြ အသံက ဘယ္သူ႔ ေက်းဇူးျပဳသလဲ ဆိုေတာ့ ၾကားစိတ္အား ေသာတ ဝိဥာဏ္အား ေသာတဝိဥာဏ္ ဆိုတာၾကားတဲ့စိတ္ေနာ္။ ေသာတဝိဥာဏ္ ဆိုတာ ဘာတဲ့တုန္း (ၾကားတဲ့စိတ္ပါဘုရား) ေအး..ၾကားတဲ့စိတ္ ေသာတ ဆိုတာနားေပါ့ စိတၱဆိုတာစိတ္ေပါ့ နားေပၚမယ္ သူက ျဖစ္သြားတာ ေနာ္။ စကၠဴဝိဥာဏ္စိတ္ ဆိုတာ စကၠဴက မ်က္စိ။ မ်က္စိ ေပၚမွာ ျဖစ္သြားတဲ့ စိတ္။ဂႏၶရုံ ဆိုတာ အနံေတြ မ်ဳိးစံုရိွတယ္ မဟုတ္လား။ အဲဒီအနံေတြ ဘုန္းဘုန္းတို႔ ျမန္မာျပည္ မွာေတာ့ ရိုးေနတာေပါ့ ၾကက္သားေတြ၊ဝက္သားေတြခ်က္လိုက္ ။ ဆ႒သံဃာရတနာတင္ေတာ့ ဂ်ပန္ေလးေတြ လာၾကတယ္။ သူတို႔က အေယာက္ ၃၀။ ဂ်ပန္ေလးေတြ ၃၀ ကိုယ္ရင္ဝတ္။ရဟန္းခံေနၾက ။ ညေနမ်ား ဆြမ္းစားေက်ာင္းနားေလး ခ်က္ျပဳတ္ေနတဲ့ေနရာ သြားရင္ ဟင္းခ်က္ေဆာ္ေတြ၊ ၾကက္သားခ်က္ေဆာ္ေတြ၊ ဝက္သားခ်က္ေဆာ္ေတြ နံတယ္ဆို သူတို႔က ဟင္း အမေလး “ေကာင္းလိုက္တာ..ေကာင္းလိုက္တာ” အဲဒီ အနံေတြ သူတို႔က သေဘာၾကလြန္းလို႔တဲ့။ ဘုန္းဘုန္းတို႔ကေတာ့ ဟာေညွာ္နံတယ္ေဟ့ သြားၾကစမ္း။ ျမန္ျမန္သြား။ သူတို႔သေတာ့ အဲ့ဒါကိုနင္းရူ ျပစ္တာ။ အဲဒါေျပာလိုရင္းကေတာ့ အနံေတြ ကနံစိတ္ကို ဂႏၶဝိဥာဏ္ စိတ္ကို ေက်းဇူးျပဳတယ္။ ဟုတ္တယ္ မဟုတ္လား။ အဲေတာ့ အရသာေတြ စားတဲ့ အရသာေတြ အခ်ဳိ၊အခ်ဥ္၊အစပ္၊အခါး၊အငံ၊အစိမ့္ ဆိုတဲ့ ရသာ ၆ ပါးေတြက ဒီဇိဝါဝိဥာဏ္ လွ်ာေပၚမယ္ ျဖစ္တဲ့စိတ္က ေက်းဇူးျပဳတယ္။ျဖစ္ေအာင္လုပ္ေပးတယ္။ ကာယဝိဥာဏ္ ကေတာ့ ဒီတကိုယ္လံုးမယ္ ကာယပဒါသ ရုပ္ေတြ ကုေဋ ကုဋာ ရိွတယ္ေနာ္။ အမ်ားႀကီး အဲဒီ ကုေဋကုဋာ ေပၚမယ္ ရိွတဲ့ ကာယပဒါသ ရုပ္ကေလးနဲ႔ ခုန တုန္းက ေဖာ႒ဗၺရုံ ဆိုတဲ့

( ေဖာ႒ဗၺ ဆိုတာ ေတြထိတဲ့ အာရုံေနာ္) ။ အဲ့ဒီ ေတြထိတဲ့ အာရံုနဲ႔ ကာယပသာဒ ထိလိုက္တဲ့ အခါ ဘာစိတ္ေလး ေပၚတုန္းဆိုေတာ့ ထိသိစိတ္ ေပၚတယ္။ ျမင္စိတ္၊ၾကားစိတ္၊နံစိတ္၊ လ်က္စိတ္၊ ထိသိစိတ၊ စိတ္ ကူးစိတ္ ဆိုစမ္းပါ။ (ျမင္စိတ္၊ၾကားစိတ္၊နံစိတ္၊ လ်က္စိတ္၊ ထိသိစိတ္၊စိတ္ကူးစိတ္ ) ေအး.. အဲ့ေတာ့ ရူပါရုံက အဆင္းေတြက အဆင္းေတြ အမ်ဳိးမ်ဳိးေပါ့ ဘယ္သူ႔ ေက်းဇူးျပဳတုန္းဆိုေတာ့ ျမင္စိတ္အား ေက်းဇူးျပဳတယ္။ ျမင္စိိတ္ကေလးျဖစ္ေအာင္ ရူပါရံုေတြက ေက်းဇူးျပဳတယ္။ ရူပါရံုက ပစၥည္းတရား ျမင္စိတ္က ပစၥယုပၸန္တရား ဆိုစမ္းပါအံုး။ (ရူပါရုံက ရုပ္တရား ျမင္စိတ္က နာမ္တရား) အဲဒီေတာ့ နာမရူပ ပဋိေစၦဒဥာဏ္ ရသြားၿပီေနာ္။ ဟုတ္တယ္ မဟုတ္လား။ ေအး..ရူပါရုံက အေၾကာင္းတရား ျမင္စိတ္က အက်ဳိးတရား ရူပါရုံက ပစၥည္းတရား ျမင္စိတ္က ပစၥယုပၸန္ တရား အဲဒီေတာ့ အေၾကာင္းအက်ဳိးျဖစ္တယ္ လို႔သိလာေတာ့ ပစၥယပရိဂၢဟဥာဏ္ရတယ္ေနာ္။ ဆိုစမ္းပါ (ရုပါရုံ က ပစၥည္းတရား ျမင္စိတ္က ပစၥယုပၸန္တရား) ရူပါရုံက အေၾကာင္းတရား ျမင္စိတ္က အက်ဳိးတရား အဲ့ဒီလို အေၾကာင္းေၾကာင့္ အက်ဳိးျဖစ္တာ ျဗဟၼာ၊ ဗိႆႏိုး၊စတဲ့ တန္းခိုးရွင္ ဖန္ဆင္းလို႔ ျဖစ္တာ မဟုတ္ဘူး လို႔သိလိုက္ရင္ ပစၥယပရိဂၢဟဥာဏ္ ရတယ္တဲ့ ဟုတ္လား။ ေအး..ဒီရူပါရုံ အမ်ဳိးမ်ဳိးေပ့ါ အျဖဴ၊အနီ၊ အေၾကာင္၊အၾကား၊ အဲဒီ ရူပါရုံ အမ်ဳိးမ်ဳိးသည္လည္း ျဖစ္ပ်က္သြားတယ္။ ျဖစ္ၿပီးေတာ့ ပ်က္မသြားေပ ဘူးလား။ ေအး..ျမင္စိတ္္ေတြေကာ ျဖစ္ၿပီးပ်က္သြားတာဘဲ မျဖစ္မပ်က္ဘဲနဲ႔ တည္ေနတဲ့ တရားရိွရဲ႕လား။ (မရိွပါဘူးဘုရား) မရိွဘူး။ တေလာကလံုးေလ်ာက္ၾကည့္ ုျမင္စိတ္နဲ႔ ရူပါရုံ နဲ႔ေတြထိ ရူပါရုံ နဲ႔ မ်က္စိ နဲ႔ေတြ ထိျမင္စိတ္ေပၚ ျဖစ္ၿပီးပ်က္ အနိစၥ၊ ျဖစ္လို႔ ပ်က္လို႔ မဆံုးႏိုင္ လို႔ ဒုကၡ၊ ဟုတ္ကလား။ ေအး..မျဖစ္ပါမပ်က္ပါနဲ႔လို႔ တားဆီးလို႔ ရရဲ႕လား၊ (မရပါဘူးဘုရား) မရဘူး၊ အနတၱ ကိုယ္အစိုးမရဘူးေနာ္။ ေအး..အဲဒီေတာ့ၾကေတာ့ သမၼကတၱ ဥာဏ္၊ဥဒယဘယ ဥာဏ္၊ မရေပဘူးလား။ ေအး..အာရမၼဏ ပစၥည္းနဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီးေတာ့ လည္း သမၼသတၱဥာဏ္၊ ဥဒယဘယ ဥာဏ္ရ။ အဲ့ဒီလို အျဖစ္အပ်က္ေတြ ကိုသိၿပီးသြား ၿပီဆိုရင္ ရုပါရုံေတြၾကည့္ၿပီးေတာ့ လည္းဘဲ မဂ္ဖိုလ္ နိဗၺာန္ရပါတယ္ေနာ္။ ေအး..တို႔ TV ေတြၾကည့္ၿပီးေတာ့လည္း မဂ္ဖိုလ္ နိဗၺာန္ရပါတယ္ ေနာ္။ TV ေတြၾကည့္ရင္ TV ေတြမယ္ အရုပ္ကေလးေတြ ျဖစ္ၿပီးပ်က္သြား အသံေလးေတြ ျဖစ္ၿပီး ပ်က္သြားတယ္ မဟုတ္လား။ မျဖစ္ပ်က္တဲ့ တရား တည္ေနတဲ့တရားေတြ႔ဘူးလား။ ေအး..မေတြဘူးပါဘူး။ မရိွဘူး မဟုတ္လား။ ေအး..ဘုန္္းဘုန္းတို႔ ဆ႒သံဃာရတနည တင္ေတာ့ ရရွားျပည္က ေလယဥ္ပ်ံ တစ္စင္းေရာက္လာတယ္ ။ ေလယဥ္ပ်ံ တစ္စင္းဗမာ အစိုးရဆီပို႔ လိုက္တယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔ဆီက ဘုန္းႀကီးဘက္က ၅ ပါး ။ လူဘက္က ၅ ေယာက္ က်ဳပ္တို႔ ရရွားျပည္လာၿပီးေတာ့ သိပၸံပညာေတြ ဘယ္ေလာက္ထြန္းကားတယ္ဆိုတာ လာေလ့လာ လွည့္ပါဆိုၿပီးေတာ့ ၁၀ ေယာက္ဖိတ္လိုက္တယ္။ အဲ့ေတာ့ ျမန္မာအစိုးရက ဒကာေတြဘက္က တရားဝန္ႀကီး ဦးၿခံထြန္းတဲ့ ၾကားဖူးၾကတယ္ မဟုတ္လား။ေအး..တရားဝန္ႀကီး ဦးၿခံထြန္း ေခါင္းေဆာင္ၿပီး ေတာ့ သြားတယ္။ ၿပီးေတာ့ၾကေတာ့ ဘုန္းေတာ္ႀကီးဘက္က ဘုန္းႀကီး ၅ ပါး လူ ၅ ေယာက္ ၁၀ ေယာက္ သီးျခားေလယဥ္ပ်ံ နဲ႔ သြားၾက ဟိုၾကေတာ့ ေမာ္စကို ေရာက္။ သူတို႔ၿမိဳ႕ ေရာက္တဲ့ အခါ အဆင္းကစၿပီးေတာ့ TV ေတြ Video ေတြရိုက္ထားတယ္။ ရိုက္ၿပီးေတာ့ ေနာက္ေဟယေျပာ ပြဲေတြလဲ ရိုက္ထား ၿပီးေတာ့ၾကေတာ့ ထမင္းစားပြဲေတြ၊ မိတ္ဆံုပြဲေတြ လဲ ရိုက္ထားၿပီးေတာ့ သူတို႔ကို ျပန္ျပန္ျပတယ္။ ျပေတာ့ တရားသူႀကီး ဦးၿခံထြန္း ကေျပာတယ္။ ျကမေန ပါနဲ႔ ဗ်ာ ဒါေတြ က်ဳပ္တို႔လုပ္တက္တယ္။ သိတယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔ ထက္ေတာင္ေကာင္းေသးဗ်။ က်ဳပ္တို႔ ဗမာေတြ က အမယ္ရုပ္ရွင္ မင္းသား၊မင္းသမီးေတြ ေခ်ာလွ။ ခင္ဗ်ားတို႔ ထက္လွတယ္ မျပပါနဲ႔ဗ်ာ ။ အဲဒီလိုေျပာတယ္။ နဲနဲေလးေရွ႕ဆက္ပါအံုးမယ္ ဗ်ာလို သိပၸံပညာရွင္ႀကီးေတြက ေျပာသတဲ့ ။ ေနာက္ေဟာဒီလို လက္ညိဳးေလးတစ္ေခ်ာင္း ေထာင္ျပတယ္။ ၾကည့္ေနာ္ ေဟာဒီ လက္ညိဳးေလးကို သူက ဗီြဒီယို ရိုက္ ရိုက္ၿပီးေတာ့ အပံု ၂၀၀၀၊ ၃၀၀၀ ေလာက္ခ်ဲ႕လိုက္ေတာ့ လက္ညိဳးေလးက အႀကီးႀကီး ဒီလိုတုတ္ႀကီးျဖစ္လာတယ္။ ေနာက္ တျဖည္းျဖည္း အပံုႀကီး ၂၀၀၀၊၃၀၀၀ ေလာက္ ထပ္ခ်ဲ႕လိုက္ေတာ့ လက္ညိဳးေလးမရိွေတာ့ဘူး အေျပာက္ကေလးေတြဘဲ ရိွေတာ့တယ္။ ဘာေလးေတြဘဲရိွေတာ့တုန္း (အေျပာက္ကေလးေတြဘဲ ဘုရား) အေျပာက္ကေလးေတြ အစက္ကေလးေတြေနာ္ TV ေတြမယ္ စက္ပ်က္သြားတဲ့ အခါ သာကူေစ့ေလးေတြ လိုျဖစ္ေနတာ ေတြတယ္ မဟုတ္လား။ (မွန္လွပါ) အဲဒါေလးေတြ ၿငိမ္ေနရဲ႕လား။ (မၿငိမ္ပါဘူးဘုရား) မၿငိမ္ဘူး ေျပာက္ေျပာက္ ေျပာက္ေျပာက္ နဲ႔ ျဖစ္ၿပီး ပ်က္ေနၾကတာေနာ္။ ေအး..အဲဒီလိုမယ္ လက္ညိဳးေလးရယ္လို႔ မရိွေတာ့ဘူး။ အေျပာက္ကေလးေတြ ကလပ္စည္းေလးေတြ ဆဲလ္ေလးေတြဘဲျဖစ္ၿပီးေတာ့ တစ္စကၠန္႔မယ္ အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ လႈပ္လႈပ္ လႈပ္လႈပ္ နဲ႔ ျဖစ္ပ်က္သြားတာ။ လက္ခလယ္၊လက္သူၾကြယ္၊လက္သန္း၊လက္မ ကိုရိုက္ျပ၊ ေခါင္းရိုက္ျပ၊ ကိုယ္လံုးႀကီးေတြ ရိုက္ျပ အကုန္လံုး ပံုၾကီးခ်ဲ႕လိုက္ၿပီဆိုရင္ ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ အေျပာက္ေလးေတြ ဘဲက်န္တယ္။ ဘာဘဲရိွတုန္း။( အေျပာက္ကေလးေတြဘာဘဲဘုရား) အေျပာက္ကေလးေတြ အစက္ကေလးေတြ ကလပ္စည္းေလးေတြ ဆဲလ္ေလးေတြဘဲရိွတယ္ ။ အဲဒီ ဆဲလ္ေလးေတြသည္ ျငိမ္ေနရဲ႕လား။ (မၿငိမ္ဘူးဘုရား)။ မၿငိမ္ဘူး အကုန္လံုးျဖစ္ပ်က္။ အဲဒီေတာ့ လူေတြတြင္ ဆိုလားဆိုေတာ့ ေခြးေတြ၊ၾကက္ေတြ၊ငွက္ေတြ ရိုက္ၾကည့္ၿပီးေတာ့ အဲဒီလို ပံုႀကီးခ်ဲ႕လိုက္ေတာ့ ေခြးေတြ၊ၾကက္ေတြငွက္ေတြ ရယ္လို႔မရိွဘူး အစက္အေျပာက္ေလးေတြဘဲ ျဖစ္ပ်က္ေလးေတြဘဲ ရိွတယ္။ အဲဒီေတာ့ သူတို႔ကေျပာတယ္ က်ဳပ္တို႔သတၱဝါေတြအကုန္ သက္ရိွေတြ အကုန္ ရိုက္ၿပီး ၾကည့္ၿပီးၿပီ ျဖစ္ပ်က္ဘဲရိွတယ္။ ေဟာဒီ စာပြဲေတြ၊ကုလားထိုင္ေတြ၊မိုက္ကရို ဖုန္းေတြ ၊ဒီဓါတ္ဘူးေတြ ေရာ အကုန္ရိုက္ျပတယ္။ ပံုႀကီးခ်ဲ႕လိုက္ရင္ အကုန္လံုး အေျပာက္ကေလးေတြဘဲရိွတယ္။ ဟုတ္ကလား။ အဲဒီေတာ့ တစ္ကမာၻလံုး က်ဳပ္တို႔ လွည့္ရိုက္ၿပီးၿပီ တစ္ကမာၻလံုးရိွတဲ့ ရုပ္တရား သိပၸံနည္းအရဆိုရင္ ၁၀၄ မ်ဳိးရိွတယ္။ အဲဒီ ၁၀၄မ်ဳိးအကုန္လံုး ျဖစ္ပ်က္ေတြ အစက္အေျပာက္ေတြဘဲ ရွိတယ္ဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားတို႔ ေဂါတမ ဗုဒၶေဟာတဲ့ သေဗၺသခၤါရာ အနိစၥဆိုတာ မွန္လွဗ်ာ လို႔ေျပာသတဲ့။ ေအး ..အားလံုးေသာ သခၤါရတရားေတြ ရုပ္တရားေတြ ျဖစ္ၿပီးပ်က္ ေနၾကတာ ။ ၿငိမ္ေနတဲ့ တရားရယ္လို႔ တစက္မွ မရိွဘူးတဲ့ ရွိပါ့မလား။ အဲဒါ အနိစၥလို႔ အဲဒါ ေလ့က်င့္ေပးလိုက္ရင္ လူၾကည့္လိုက္ရင္ လူလို႔ မျမင္ေတာ့ဘူး။ ဘာျမင္တုန္း (အစက္အေျပာက္ကေလးေတြ) အဲဒါေတြလဲ့ ျဖစ္ပ်က္ေနတာ အနိစၥ။ သေဗၺသခၤါရာ အနိစၥ၊သေဗၺ သခၤါရာ ဒုကၡ၊ သေဗၺ ဓမၼာ အနတၱ ဆိုစမ္းပါ။ (အနိစၥ။ သေဗၺသခၤါရာ အနိစၥ၊သေဗၺ သခၤါရာ ဒုကၡ၊ သေဗၺ ဓမၼာ အနတၱ) ။ေအး.. အဲတာ အာရမၼဏ ပစၥည္း။ တစ္ေခါက္ဆိုလိုက္စမ္းပါအံုး ကဲ။

“အာရမၼဏပစၥေယာတိ

ရူပါယတနံ စကၡဳဝိညာဏဓာတုယာ တံသမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ အာရမၼဏပစၥေယန ပစၥေယာ။

သဒၵါယတနံ ေသာတဝိညာဏဓာတုယာ တံသမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ အာရမၼဏပစၥေယန ပစၥေယာ။

ဂႏၶာယတနံ ဃာနဝိညာဏဓာတုယာ တံသမယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ အာရမၼဏပစၥေယန ပစၥေယာ။

ရသာယတနံ ဇိဝွါဝိညာဏဓာတုယာ တံသမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ အာရမၼဏပစၥေယန ပစၥေယာ။

ေဖာ႒ဗၺာယတနံ ကာယဝိညာဏဓာတုယာ တံသမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ အာရမၼဏပစၥေယန ပစၥေယာ။

ရူပါယတနံ သဒၵါယတနံ ဂနၶာယတနံ ရသာယတနံ ေဖာ႒ဗၺာယတနံ မေနာဓာတုယာ တံသမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ အာရမၼဏပစၥေယန ပစၥေယာ။

သေဗၺ ဓမၼာ မေနာဝိညာဏဓာတုယာ တံသမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ အာရမၼဏပစၥေယန ပစၥေယာ။

ယံ ယံ ဓမၼံ အာရဗၻ ေယ ေယ ဓမၼာ ဥပၸဇၨနၲိ စိတၱေစတသိကာ ဓမၼာ၊ ေတ ေတ ဓမၼာ ေတသံ ေတသံ ဓမၼာနံ အာရမၼဏပစၥေယန ပစၥေယာ”

ေအး..ရုပါရံုက ျမင္စိတ္အား ေက်းဇူးျပဳတယ္။ သဒၵါရုံက ၾကားစိတ္အား ေက်းဇူးျပဳတယ္။ ဂႏၶာရုံ အနံေတြက နံစိတ္အားေက်းဇူးျပဳတယ္။အရသာေတြက လ်က္စိတ္အားေက်းဇူးျပဳတယ္။ အေတြ႔အထိေတြက ကာယဝိဥာဏ္ ထိသိစိတ္အား ေက်းဇူးျပဳတယ္။ က်န္တဲ့ အာရုံေတြက အားလံုးက စိတ္ကူးစိတ္အား ေက်းဇူးျပဳတယ္။ ေအး..ၾကားထဲမယ္။

ရူပါယရံု၊သဒၵါရုံ၊ ဂနၶာရုံ၊ ရသာရံု၊ေဖာ႒ဗၺာယရုံ အာရုံငါးပါး အဲဒီ အာရုံ ငါးပါးက မေနာဓါတ္အားေက်းဇူးျပဳတယ္။ က်န္တဲ့တရားေတြက ဓမၼရံုလို႔ ေခၚတယ္။ အဲဒီ ဓမၼရုံေတြက စိတ္ကူးစိတ္သန္းေတြကို ေက်းဇူးျပဳတယ္။စိတ္ကူးစိတ္ေတြ ကူးဘူးၾကတယ္ မဟုတ္လား။ (ကူးဖူးပါတယ္ဘုရား) စိတ္ကူးတာေတြ အမ်ဳိးမ်ဳိးေပါ့။ ပိုက္ဆံမေပးရတာ နဲ႔ကူးပစ္ၾကတာေနာ္။ စိတ္ကူးေတြ ဘုန္းဘုန္းတခါေျပာ ေသးတယ္ မဟုတ္လား။ ကိုယ္ရင္းေလးစိတ္ကူးပံုေလ။ ကိုယ္ရင္ေလးကစိတ္ကူးသတဲ့ ။ ကိုယ္ရင္းေလးက သူ႔ဘႀကီး ဘုန္းႀကီးကို ဆြမ္းစား ေတာ့ ရက္ခတ္ေပးေနတာေပါ့ အိုက္လို႔ ရင္ေတြဘာေတြ လည္းမလာေအာင္ရပ္ခပ္ေပးရင္းမတ္တပ္ တို႔ဘုန္းႀကီးဘႀကီးက ေတာ့ တသက္လံုးဘုန္းႀကီးဝတ္လာတာ ငါေတာ့ ဘုန္းႀကီးတသက္လံုးေတာ့ မဝတ္ႏိုင္ဘူး။ ႀကီးရင္လူထြက္မွာဘဲ လူထြက္ေတာ့ အရပ္ထဲရိွတဲ့ ကေလးမေလးတစ္ေယာက္ သူကလံခ်စ္သတဲ့။ အဲဒီကေလးမေလးကို ယူမယ္ေပါ့။ သူက စိတ္ကူးၿပီးေနလိုက္တာ။ ယူလိုက္ၿပီ။သူကစိတ္ကူးၿပီးယူလိုက္ေတာ့ ကေလးမေလးနဲ႔ရေတာ့ သူ႔အေမေတြ အေဖေတြဆီက လယ္တစ္ကြက္ေတာင္းသတဲ့။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို႔ ေပးပါ ဆိုၿပီးလယ္လုပ္ သတဲ့။ လယ္ေတြ လုပ္လိုက္ ေတာ့ ေကာင္းလိုက္တဲ့လယ္ေတြက ရာေက်ာ္လို႔ စပါးေတြကေပါ့ေလး။ စပါးေတြမ်ားရ။ ရလိုက္ေတာ့ သူ႔စိတ္ ထဲမယ္ သေဘာၾကၿပီးေတာ့ တို႔ဆရာေတာ္ႀကီးဆီ သြားကေတာ့မယ္ ဆိုၿပီးေတာ ခ်က္ၿပဳတ္။ သူ႔မိန္းမကိုလည္းခ်က္ခိုင္းတယ္။ၿပီးေတာ့က်ေတာ့ဒီျပင္လည္းဘဲ ငါးေလး၊သားေလး နဲ႔ ေကာင္းတဲ့ ဟင္း ေလးေတြနဲ႔ စီစဥ္တယ္ေပါ့။တႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ ေလာက္ဆိုေတာ့ သားေလးတစ္ေယာက္လည္းရသတဲ့ ။သားေလးကို လွည္းေပၚတင္ ဆြမ္းအုပ္ႀကီးလည္း ဒီလိုအႀကီးႀကီးဘဲ ဆြမ္းေတြ၊ဆြမ္းရံေတြ စားစရာ၊ေသာက္စရာေတြ ထည့္ လွည္းယဥ္ေလးေမာင္းသြား ၾကတာေပါ့။ ေတာဆိုေတာ့ လွည္းယွဥ္ဘဲရိွတာကိုး ကားမွမရိွဘဲ ။အဲေတာ့ ခ်ဴလံုးႀကီးေတြဒီေလာက္ႀကီးေတြ ဂလံု ဂလံုနဲ႔ ေမာင္းခ်သြားတယ္။ ေက်ာင္းလဲေရာက္ေကာ ဆရာေတာ္ႀကီးက မင္းတို႔လာၾကသကိုး လာ လာ လာ ဘာတုန္းဟဲ့ တပည့္ေတာ္ တို႔ ဆြမ္းပို႔လာတာပါဘုရား လို႔ သူက သူ႔ဆရာသမားႀကီးယပ္ခပ္ရင္း မတ္တပ္စဥ္းစားေနတာ ဆရာေတာ္ႀကီးကို သူတို႔ ကေတာ့ၿပီးေတာ့ ဆရာေတာ္ႀကီးကလဲ ဆုေပး ။ေအး..က်န္မာၾကပါေစ။ ခ်မ္းသာၾကပါေစ။ ဘုန္းႀကီးသက္ရွည္ၾကေစ။ ေအး..အိုေအာင္မင္းေအာင္ေပါင္းၾကေစ ေဟ့ ဆိုၿပီးေတာ့ ဆုေပးလိုက္ေတာ့ ဝမ္းသာၿပီး လွည္းေပၚတင္ ဒုန္းဆိုင္းလိုက္တာ ဘဲ(သူက စိတ္ကူးထဲမယ္ေနာ္) ဒုန္းဆိုင္းေမာင္းလိုက္ေတာ့ ကေလးကေခ်ာ္ၿပီး လြတ္ထြက္ၿပီး လွည္းဘီးထဲ ညွပ္သြားေတာ့ ဟယ္နင့္ဒီကေလးမွ ကိုင္မထားဘူးလားဟဲ့ ဆိုၿပီးေတာ့ သူ႔မိန္းမကို နံကန္နဲ႔ ဆင့္ရိုက္လိုက္တာ ဘုန္းႀကီးေခါင္းကို ယပ္ေတာင္နဲ႔ အျပင္မွာ ေထာင္းမီေနတာ ေဟးေဟး ေအး..သူကစိတ္ကူးေနတာကိုး။ သေဗၺ ဓမၼာ မေနာဝိညာဏဓာတုယာ ဆိုတာ အလံုးဆံုးေသာ တရားေတြက အဲဒီစိတ္ကူးစိတ္ကို ေက်းဇူးျပဳတာေပါ့ ၾကားလား။ ေအး..ေအး..ျပန္ေျပာအံုးမယ္။ ရုပါရုံေတြက ဘယ္စိတ္ကို ေက်းဇူးျပဳလဲ ။ျမင္စိတ္အား ေက်းဇူးျပဳတယ္။ အသံေတြ သဒၵါရုံေတြက ၾကားစိတ္အား ေက်းဇူးျပဳတယ္။ အနံေတြက နံစိတ္အား ေက်းဇူးျပဳတယ္။ အရသာေတြက လ်က္စိတ္ကို ေက်းဇုူးျပဳတယ္ ၿပီးေတာ့ ေဖာသဗၺရုံေတြက ထိသိစိတ္ကို ေက်းဇူးျပဳတယ္။ က်န္တဲ့ ဓမၼာရုံေတြက စိတ္ကူးစိတ္ကို ေက်းဇူးျပဳတယ္။ အဲဒီလို ေက်းဇူးျပဳတယ္ ။ခုနတုန္းက စိတ္ကူးစိတ္ဆိုရင္လဲ ကိုယ္ရင္ေလး သ႑န္ေပၚလာတဲ့ ဓမၼရုံ ။ အဲဒီ ဓမၼရုံေတြက ပစၥည္းတရား စိတ္ကူး စိတ္ေစသတိတ္ေတြက ပစၥယုပၸန္ တရား။ စိတ္ကူူး စိတ္ေစသတိတ္ေတြက နာမ္တရား ေပၚလာတဲ့ တရားေတြက ရုပ္တရား၊နာမ္တရား ဟုတ္လား။ အဲဒါေတြက ရုပ္နဲ႔ နာမ္ကြဲ သြားတဲ့ အတြက္ နာမရူပ ပဋိေစၦဒဥာဏ္ ရတယ္မဟုတ္လား။ ရူပါရုံေတြက အေၾကာင္းတရား ျမင္စိတ္က အက်ဳိးတရား အေၾကာင္းအက်ဳိးကြဲသြားေတာ့ ပစၥယပရိဂၢဟဥာဏ္ရတယ္။ ရူပါရုံက ရုပ္တရား ျမင္စိတ္က နာမ္တရား ဒီလိုပိုင္းျခားသိလိုက္ေတာ့ သမၼသတၱဥာဏ္ရတယ္။ အဲဒီရူပါရုံေရာ ျမင္စိတ္ကေလးေရာ ခဏေလးအတြင္းမယ္ ျဖစ္ၿပီးပ်က္သြား လို႔ အနိစၥလို ရူလိုက္ေတာ့ ဥဒယဘယ ဥာဏ္ ရတယ္။ ဥာဏ္စဥ္ေလးခု ရၿပီ မဟုတ္လား။ နာမရူပ ပဋိေစၦဒဥာဏ္၊ ပစၥယပရိဂၢဟဥာဏ္၊သမၼသတၱဥာဏ္၊ ဥဒယဘယ ဥာဏ္ ေအး ပစၥည္းတိုင္း ပစၥည္းတိုင္း အဲဒီ ဥာဏ္စဥ္ေလးခု နဲ႔တက္သြား လိုက္ ဟုတ္ကလား။ အဲဒါ နိဗၺာန္ဘက္ ေရာက္ၿပီ နိဗၺာန္ဘက္ တျဖည္းျဖည္းပို႔ ဟုတ္ကလား။ ေအး..အဖိုးတန္ရဲ႕ မဟုတ္လား (တန္ပါတယ္ဘုရား) အဲဒီလိုဆိုေတာ့ ဘုန္းဘုန္္းတို႔ ငယ္ငယ္က ဆရာေတာ္ႀကီးေတြ က ေျပာတယ္ မင္းဒါ လူတိုင္းမသိဘူးေနာ္ ေသခ်ာမွတ္ တစ္ေထာင္တန္တယ္ ေနာ္။ ဟုတ္္လား။ ဒီက ဘုန္းဘုန္းေျပာ မွာေတာ့ တစ္ေထာင္မက တန္ပါတယ္။ ဟုတ္လားေဟ့။ ေအး..ႀကိဳးစားၿပီးေတာ့ ပ႒ာန္းေတြ ရြတ္ဖတ္ႏိုင္ၾကပါေစဗ်ာ။ နိဗၺာန္ဘက္လည္း နီးၾကပါေစဗ်ာ။ ကဲေတာ္ၾက အံုးဆို႔။

သာဓု….သာဓု…….သာဓု

ဗန္ေမာ္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး ကံံျမင့္ေက်ာင္းတြင္ေဟာၾကားေသာ အသံဖိုင္အား ေရးသားပူေဇာ္ပါသည္

ကိုယ္.ကိုယ္ကိုမဖ်က္ႀကႏွင္. + ၾကီးပြားခ်မ္းသာလိုပါလွ်င္ (ေဝဘူ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး)

ကိုယ္.ကိုယ္ကိုမဖ်က္ႀကႏွင့္

ၿမတ္စြာဘုရားေဟာတဲ. တရားကို သူ.အတိုင္းမထာဘဲ နည္းနည္းေလာက္ ႏုတ္ထားလိုက္
မယ္ဗ်ာ.။ ဒါမွမဟုတ္ နည္းနည္းကေလးအပိုထည္.ထားလိုက္ မယ္ဆိုပါေတာ. အဲဒါဟာ
သာသနာၿပဳတာလား။ဖ်က္တာလား။ဖ်က္တာပါဘုရား။ အဲသလိုဖ်က္ေတာ. သာသနာကပ်က္
သြားမွာတဲ.လား၊ အဲသလိုဖ်က္တဲ.လူမွာ ပ်က္သလား။ ဖ်က္တဲ.လူပဲ ပ်က္မွာပါဘုရား။ ေအး...ဗ်ာ ဘုရားက ဒီလိုပါဆိုရင္ ဒီအတိုင္းသာလုပ္ဗ်ာ.။ ကိုယ္.ကိုယ္ကိုမဖ်က္ႀကႏွင္.

(၁၉၇၃ ဧၿပီလ ၂၀ ရက္ေန. နံနက္၁၀ နာရီ အင္းႀကင္ပင္ရိပ္သာတြင္ေဟာခ်က္မွ)

ၾကီးပြားခ်မ္းသာလိုပါလွ်င္

ဒို. ဘုရားသာသနာက ေနပူေအာင္လုပ္လို.လဲရတယ္၊ မိုးရြာေအာင္ လုပ္လိုလဲရတယ္၊ လူ
လာေအာင္ လုပ္လို.လဲၿဖစ္တယ္၊ လူမလာေအာင္ လုပ္လို.လဲၿဖစ္တယ္၊ သစ္ပင္ရွိရင္ ဆြမ္းရွိတယ္။
မင္းတို.ဘုုရားႀကည္.ညိဳတာက မတည္.တဲ.သူငယ္ခ်င္း အိမ္အလည္လာ သေလာက္မွ မႀကည္
ညိဳလို. မင္းတို.မွာ ဘာအက်ိဳးထူးမွ မခံစားရဘူး။

မတည္.တဲ.သူငယ္ခ်င္းလာရင္ ကိုယ္ကမေခၚခ်င္ေတာင္မွ စားခ်ိန္က်ရင္ ဟိုေကာင္ ေကြ်းလိုက္ဆိုၿပီး မင္းတို.ဒကာမ ကုိေၿပာမယ္၊စားၿပီးေတာ.လည္း ဟိုဟာေတြေဆးၿပီးသိမ္းထား လို.ခိုင္း မယ္။
ုခုေတာ. မင္းတို.ဟာက ဘုရားဆြမ္းမွန္မွန္ မလွဴခ်င္ဘူး။ ဆြမ္းေတာ္ တင္ၿပီးလဲ က်ီးစားစား
ႀကြက္စားစား တေနကုန္ ပစ္ထားတာပဲ မဟုတ္လား။ "ဘုရားကိုသာ အသက္ထင္ရွားရွိ သလို
မင္းတို. ႀကည္ညိဳတတ္ရင္ ခုလို မဆင္းရဲဘူး။"

ခႏၶာကိုယ္ႀကီးကလိမ္ေၿပာတတ္တယ္ (ေဝဘူဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီး)

ခႏၶာကိုယ္ႀကီးကလိမ္ေၿပာတတ္တယ္

ေမး။ ဒကာႀကီးအိမ္က ေန.တ၀က္ေလာက္ ၀ေအာင္ေကြ်းတဲ. ဒကာမႀကီးႏွင္. သံသရာတစ္ေလွ်ာက္လုံး ၀ေအာင္ေကြ်းတဲ. ဘုရားရွင္ ဘယ္သူနဲ႔ ပိုတည့္မွာလဲ။

ေၿဖ။ ဘုရားရွင္နဲ႔ အတည့္ဆံုးလို.ေၿပာရမွာပါပဲဘုရား။

ေမး။ ဒါၿဖင္. ဒကာမႀကီးက ေကြ်ုးတာေတာ.ၿဖင္. အဟုတ္စားတယ္၊ဘုရားရွင္က ေကြ်းတာေတာ. ဘယ္ႏွယ္လဲ။
ေၿဖ။ ဆုတ္ဆိုင္း ဆုတ္ဆိုင္း ၿဖစ္ေနပါတယ္ဘုရား၊ဒါေႀကာင္.တပည္.ေတာ္ကုိယ္တိုင္ကိုတပည္.ေတာ္ အၿမင္ကပ္ေနပါတယ္ဘုရား။

ေအး..ေကာင္းပါၿပီဗ်ာ။ႀကိဳးစားႀက၊အားလုံးဟာ၀ီရိယထူေထာင္ၿပီး ၿပဳႀကတယ္ဆိုတာဟာသည္
ရုပ္ႏွင္.နာမ္ကုိ မတဲ.လို. လုပ္တာဗ်ာ.။ ဟုတ္ကဲ.လားဗ်ာ။(ဟုတ္ပါတယ္ဘုရား။)သည္ေတာ.ဘုရားရွင္ကုိႀကည္ညိဳႀကတယ္။အားထုတ္မယ္ဆိုၿပီး အားထုတ္တယ္၊အားထုတ္ေတာ. ေညာင္းလာၿပန္ၿပီလိုၿဖစ္လိမ္.မယ္၊သည္ေတာ.ေတာ္ေတာ.လို.ေၿပာမွာလား၊ မေၿပာႏွင္.၊ငါဘာလိုေညာင္းရမလဲ ဆိုၿပီး သည္လိုခိုင္း။ေဘးဥပါဒ္အႏၱရာယ္ၿဖစ္မွာေႀကာက္တယ္၊ဥပါဒ္အႏၱရာယ္ၿဖစ္ခ်င္ၿဖစ္ပါေစ၊ ေသသြားလိမ္.မယ္လိုဆိုၿပန္ရင္လဲ ေသရင္ေသေပေစ၊ အဲသည္လိုခိုင္းဗ်ာ.။ဒီခႏၶာကိုယ္ႀကီးက သနားေအာင္ေၿပာမယ္၊

သူနဲ.က တဲ.မွမတဲ.ဘဲကိုး၊ သည္ေတာ.ဘယ္ႏွယ္လုပ္မလဲဆိုရင္ သူကေသသြားလိမ္.ဆိုေတာ.ေသသြားဘာၿဖစ္လဲ၊ အရင္ တုန္းက ေသခဲ.လွၿပီးၿပီ။ ဒကာႀကီးလဲ ဘယ္ႏွစ္ခါေလာက္ေသခဲ.သလဲ။

(မေရတြက္ႏိုင္ပါဘုရား)။

ေမး။ အဲဒီလို ေသခဲ.တာေတြဟာ အားထုတ္ရင္း ေသတာလား။
ေၿဖ။ အားထုတ္ရင္းမဟုတ္ပါဘုရား။အကုသိုလ္လုပ္ရင္းေသလိုအခုထက္ထိ လႈပ္လႈပ္ရြရြ ၿဖစ္ေန
တာပါပဲဘုရား။

သူေသသြားလိမ္.ဆိုရင္ ကိုယ္ကဘယ္လိုေအာက္ေမ့ရမလဲ။

သည္လိုအားထုတ္လိုမ်ား အရင္ တုန္းက တစ္ခါမွ မေသခဲ.ဖူးေသးဘူး၊အားထုတ္ရင္းေသ
ခ်င္ေနတာ လင္းေအာင္ေတာင္ မေနလိုက္ပါႏွင္.၊ အခု ခ်က္ခ်င္းပဲေသပါေစေတာ.၊ အား
ထုတ္ရင္းေသဖူးတယ္ရွိေအာင္ ငါေသခ်င္ေနတာ အဲဒီလိုေၿပာ။ ဒကာႀကီး အခုလိုတရား
အားထုတ္ရင္း ေသရင္ ဘယ္ႏွယ္လဲ. ဆင္းရဲမွာလား။ (ခ်မ္းသာမွာပါဘုရား။) သည္အတိုင္း
တိုင္း အရင္ တုန္းကလိုေနရင္း ေသမယ္ဆိုရင္ ဘယ္ႏွယ္လဲ.၊(ဆင္းရဲမွာပါပဲဘုရား။) ပ်င္း
ပ်င္းဖ်င္းဖ်င္း ေနရင္းေသရင္ ဘယ္ႏွယ္လဲ့။(အရင္တုံးကလို သံသရာတေလွ်ာက္လုံး လည္
ရအုံးမွာပါဘုရား။) သည္သံသရာကိုမေရာက္ခ်င္ရင္အခုနလိုေပါ.ဗ်ုာ။ေနမေကာင္းၿဖစ္လိမ္.
မယ္ဆိုရင္လဲ ဘာ.ေႀကာင္.ေနမေကာင္းရတာလဲ။တရားအားထုတ္လို.ေနမေကာင္းလာတာ
လားဗ်ာ.။(မဟုတ္ပါဘုရား)။တရားအားထုတ္ရင္း ေနမေကာင္းခ်င္လိုက္တာလို. အဲဒီလို
ေၿပာဗ်ာ.။ေညာင္းေနရင္းလဲ နားလိုက္အုံးမယ္လို.သည္လိုလုပ္မွာလား။အဲသည္လိုမလုပ္ႏွင္.
တရားအားထုတ္လိုမ်ား သံသရာ တေလွ်ာက္လုံးမွာ ေညာင္းကုိမေညာင္းဖူးေသးဘူး။ အခုလို
ေညာင္းတာမ်ား ေကာင္းလိုက္တာလိုအဲဒီလိုေၿပာဗ်ာ.။ေညာင္းတယ္ဆိုၿပီး အလုပ္ကိုမရပ္ပဲ
ႏွင္. ေရွ.ကသူေတာ္ေကာင္းမ်ားဟာအခုလို သြားတယ္ဆိုတာ သိၿပီးရင္ အခုလဲပဲ ဒို.ေတာ.
သည္လိုလုပ္မယ္၊ သည္လိုထိုင္မယ္ဆိုၿပီး အဲဒီလိုသာလုပ္ႀကပါဗ်ာ။ေရွ.ဆက္ေၿပာေနရင္
ဒို.ေတာ.ၿဖင္. လုပ္ခ်င္လွၿပီ၊သည္ရဟန္းႀကီးဟာ တယ္အေၿပာရွည္တယ္ ေၿပာေနႀကၿပီထင္
ပါရဲ.။လုပ္ရမွာက ေၿပာေနလိုမၿပီးဘူး။ အားထုတ္မွၿပီးမွာ။အခုနက ဘုရားဆုံးမတဲ. အတိုင္း
ထားၿပီး လုံ.လ၀ီရိယေတြႏွင္. အဲသည္လိုထူေထာင္ႀက အားထုတ္ႀကဗ်ာ.။
အားထုတ္ရင္းေသဖူးတယ္ရွိေအာင္ ငါေသခ်င္ေနတာ အဲဒီလိုေၿပာ။ ဒကာႀကီး အခုလိုတရားအားထုတ္ရင္း ေသရင္ ဘယ္ႏွယ္လဲ. ဆင္းရဲမွာလား။ (ခ်မ္းသာမွာပါဘုရား။)

သႀကားႏွင္.ဆား စားမွသိ ( ေဝဘူဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီး )

သႀကားႏွင္.ဆား စားမွသိ

ဒကာႀကီးရဲ. သည္.လိုေၿပာပါမယ္၊ သႀကားတို. ဘာတို.ေတာ ဒကာႀကီးက ခ်ဳိတယ္လို. ေၿပာ
မယ္ မဟုတ္လား၊ ဒို.ကေတာ. မစားဖူးေသးဘူးေလ၊ ေတာထဲက ရဟန္းက ဒကာႀကီးတုိ.ကို
သႀကားခ်ဳိ သလား ေၿပာစမ္းပါ ဆိုရင္ ဒကာႀကီးက ခ်ဳိတယ္လို. ေၿပာမွာပဲ မဟုတ္လား။ သည္
ေတာ. ဒို.က ဒကာႀကီးရဲ. သႀကားခ်ိဳတာ ကိုေၿပာစမ္းပါ ဆိုရင္ ဘယ္ႏွယ္ေၿပာမလဲ။ (တပည္.
ေတာက စားဖူးလို ေၿပာတတ္ပါတယ္ဘုရား။ မစားဘူတဲ. ပုဂၢိဳလ္မ်ားကေတာ. မေၿပာတတ္ပါ
ဘုရား။) ဒို.က မစားဘူးလို. သႀကားခ်ိဳတာ ဘယ္လိုလဲ လို.ေၿပာစမ္းပါ။(ထန္းလ်က္ထက္ အ
ွမ်ားႀကီး ေကာင္းပါတယ္ ဘုရား) ဒါၿဖင္.ဒို.ကေၿပာမယ္၊သႀကားဟာ ခ်ိဳတယ္ဆိုတာက ထန္းလ်က္
ထက္ေကာင္းတယ္ ဆိုေတာ.ဒို.ကသိပါ.မလား။ (မသိပါဘုရား)။

ေမး။ သႀကားအခ်ိဳ တကယ္သိေအာင္ ဒို.ကို ေၿပာစမ္းပါဦး။

ေၿဖ။ သႀကားအခ်ိဳ တကယ္သိေအာင္ မေၿပာတတ္ေအာင္ ၿဖစ္ေနပါတယ္ဘုရား။

ဒကာႀကီးက စားဖူးသားပဲ၊ ဘာေႀကာင္.မေၿပာတတ္ရမွာလဲ။(တပည္.ေတာ္မေၿပာတတ္ေတာ.ပါဘုရား၊

အရွင္ဘုရားပဲ ဘုဥ္းေပးႀကည္.ပါလို.ေၿပာရမွာပါဘုရား။)

ေမး။ သႀကားရဲ. ပုံသ႑ာန္ ေၿပာစမ္းပါ ဆိုေတာ. ဘယ္.ႏွယ္ ေၿပာမလဲ။

ေၿဖ။ ဆားႏွင္.တူတယ္လိုေၿပာရမွာပါဘုရား။ ဒါေပမယ္.ဆားကေတာ. ပုရြက္ဆိတ္မတက္ဘူး၊

သႀကားကေတာ. ပုရြက္ဆိတ္တက္တယ္၊အခုလိုေၿပာေပမယ္.၊ အရွင္ဘုရားသိမွာမဟုတ္ပါ ဘုရား။
ဒါၿဖင္.ဘယ္ေတာ.မွသိမွာလဲ။(အရွင္ဘုရားဘုဥ္းေပးမွ သိမွာပါဘုရား) သႀကားပုံသ႑ာန္က ဆားႏွင္.တူတယ္ဆိုေတာ.ဒို.က ဆားေရာ သႀကားေရာ ေကာင္းေကာင္းမၿမင္ဖူးဘူး။ သည္ေတာ. ဆားႏွင္. သႀကားကြဲၿပားေအာင္ ဘယ္လိုေၿပာမလဲ။

(ထုံးမႈန္. ႏွင္. ခပ္ဆင္ဆင္ ပါဘုရား။) ၿဖဴၿဖဴေဖြးေဖြးလား။ ဒို.က ဆားကိုသာ ၿမင္ဖူးေတာ. သည္ဆားကိုပဲ သႀကားဆို ၿပီး စားေရားဗ်ာ၊သည္ေတာ. ဘယ္ႏွယ္လဲ၊သႀကားအမွန္ကို ေတြ.ပါ.မလား။(ဆားႏွင္.ပဲေတြ.
မွပါဘုရား။)သည္ ေတာ.ဒို.ကမွတ္ရေတာ.မယ္။ သႀကားဆိုတာ ငန္တာ ထင္ပါရဲ. လုိ.မွတ္ရေတာ.မယ္။ (တပည္.ေတာ္ပာာ အနိစၥဘယ္လို မွတ္ရမွန္း မသိသလို လြဲေနမွာပါပဲဘုရား။)

အဲသည္ေတာ. သႀကားပုံသ႑ာန္ကို ေလွ်ာက္ေၿပာရင္ လြဲစရာေတြ အမ်ားႀကီး ၿဖစ္ေနၿပီ၊ေသေသခ်ာခ်ာ ေၿပာမွၿဖစ္မယ္။ (သႀကားကိုယူလာၿပီး အရွင္ဘုရား ဘုဥ္းေပးပါလို

ေၿပာမွပဲ ၿဖစ္မွာပါဘုရား။) သႀကားေတာ.သိၿပီေၿပာစမ္းပါလို. ဆိုေတာ. ဘယ္.ႏွယ္လဲ။
(ေၿပာေတာ. ေၿပာပါရေစႏွင္.၊ဘုဥ္းေပး ပါလို.ေၿပာရမွာပါပဲဘုရား။) စားရင္ငန္မွာလား။

(သႀကားစားရင္ေတာ.ခ်ိုဳမွာပါပဲ ဘုရား။)

ေမး။ အဲသည္ေတာ. ဒကာႀကီးက သႀကားစားေနတဲ. လူနားက ထိုင္ၿပီး ခ်ဳိၿပီ ခ်ိဳၿပီ လို ေၿပာေနရ ဦးမွာလား။

ေၿဖ။ မေၿပာရပါဘုရား။

ေမး။ အဲသည္လိုပါးစပ္က မေၿပာေတာ. သႀကားကေရာမခ်ိဳ ေတာ့ဘူးလား။

ေၿဖ။ ခ်ိဳတာပါပဲဘုရား၊ ေၿပာလဲ နားၿငီးရုံ ရွိမွာပါ ဘုရား။

ေမး။ သႀကားဟာ စားသည္ႏွင္. တၿပိဳက္နက္ ဘယ္.ႏွယ္လဲ။

ေၿဖ။ အဟုတ္ဆိုရင္ ခ်ိဳမွာပါပဲ ဘုရား။

ေမး။ သည္ရဟန္းကေတာထဲက ရဟန္းဗ်ာ့၊ ငါ အကုန္လုံး မခ်ိဳဘူး၊ၿမိဳ.ထဲက ဒကာႀကီးေတြ

ေလာက္ ၿပည္.ၿပည္.စုံစုံမခ်ိဳပဲ တ၀က္ေလာက္ ခ်ိဳလိုက္မယ္၊ေလ်ာ.ခ်ိုဳလိုက္မယ္ဆိုၿပီး ခ်ိဳမွာလား။

ေၿဖ။ မ်က္ႏွာမလိုက္ပဲ အတူတူခ်ိဳမွာပါ ဘုရား။

ဒါေႀကာင္. ခုနကရုပ္နာမ္မ်ားကိုလဲ ခုနက လိုမွတ္ေလ။ သႀကားလိုပဲ ခ်ိဳပါလိမ့္မယ္ဗ်ာ။
သည္လိုမွတ္ရင္း မွတ္ရင္းႏွင္. သႀကားႏွင္.ဆားလြဲမွား ေနဦးမွာလားဗ်ာ.။ ဒကာႀကီးက ဆားႏွင္. သႀကားေသေသခ်ာခ်ာကြဲသလား။ဒကာႀကီးဟာ ေစ်းထဲကို မႀကာမႀကာေရာက္သြားၿပီး
ဆား၀ယ္စမ္း ဆိုရင္ သႀကား၀ယ္လာမွလား။(မမွားပါဘုရား၊ ကုလားကိုယ္တိုင္ ဆားဆိုရင္
ဆားပဲ ေပးလိုက္တာပါပဲ ဘုရား)

အခုလဲ ကုလားကေတာင္ မမွားဘူးဆိုေတာ. အတု အတူမရွိတဲ. ဘုရားရွင္ ေသေသခ်ာခ်ာ
ကုိယ္ေတာ္ တိုင္ထိုးထြင္းၿပီး သိပါတဲ.အတိုင္း ဆင္းရဲကလြတ္ခ်င္တဲ. လူနတ္ၿဗဟၼာ တို.ကို
စား ဆိုၿပီးေသေသခ်ာခ်ာေပးလိုက္တာပဲ၊ စားသာစား၊ မမွားပါဘူးဗ်ာ.၊ မွားမွားစိုးတာႏွင္.
မစားဘဲေနတာလား။ (သည္အခ်ိန္ေတာင္မ ေရာက္ေသးပါဘုရား၊ေၿပာတာ နားေထာင္တုန္း
ပါပဲ ဘုရား။) ဒါၿဖင္.ခုနကေၿပာသလိုစားဗ်ာ့၊ မမွားပါဘူးတဲဗ်ာ.၊ေအး..ဘာေႀကာင္. မမွားသ
လဲဆိုရင္ ရုပ္နာမ္ဆိုတဲ.ဟာ အစဥ္အၿမဲ ၿဖစ္ၿပီးပ်က္ေနတာေတြ.ပဲ။

ေမး။ ဒါေပမဲ.ဘာေႀကာင္.အခုမသိေသးသလဲဆိုရင္ စားဆိုရုံႏွင္. မစားဘဲေနရင္သိပါ.မလား။

ေၿဖ။ မစားဘဲႏွင္.ခ်ိဳတာငန္တာကိုမသိႏိုင္ပါဘုရား။

ေအး...အခုလဲ သည္လိုကေတာ. သိေနတယ္။ဒါကရုပ္၊ဒါကနာမ္၊ဒါကသုတ္၊ဒါက၀ိနည္း၊ဒါကအဘိဓမၼာ၊ သည္လိုေတာ.သိေနပါၿပီ။ဘုရားရွင္ ေဟာတာကိုေတာ. ေမတၲာရွင္၊ကရုဏာရွင္ ေတြကလဲ မအားမၿပတ္ရေအာင္ ညႊန္ႀကားဆုံးမထားေတာ. ဒါကသမထ၊ ဒါက၀ိပႆနာ ဆိုၿပီးသိေနတယ္ မဟုတ္လား။(ဒါလဲ လုံးလုံးေထြးေထြးပါပဲဘုရား။) ေထြးလဲေထြးပေစ၊ အခုနလိုသာဂရုစိုက္ဗ်ာ.၊ ေနာက္က်ရင္လုံးေထြးမွာ မဟုတ္ေတာ.ပါဘူး။သူ.ဟာႏွင္. သူသီးသန္. ေနပါမယ္ဗ်ာ.။

အေရွ.သြားေတာ. အေရွ.ေရာက္မယ္၊ အေနာက္သြားေတာ. အေနာက္ေရာက္ပါတယ္။(တပည္.ေတာ္က မ်က္စိလည္ၿပီး အေရွ.ကိုအေနာက္မွတ္ၿပီး ေလွ်ာက္ေနမိမွာ စိုုးပါတယ္ဘုရား။)သည္ေနရာမွာေတာ. မီးရထားစီးသလိုေပါ.။ ဒကာႀကီးက သည္ကေနၿပီး ဘယ္ကိုစီးခ်င္သလဲ (မႏ ၱေလး စီးခ်င္ပါတယ္ဘုရား)

ေအး..မႏ ၱေလးရထားသာ မွန္မွန္တက္စီး ၊ေတာင္ေခါင္းထဲသြားခ်င္သြားပါေစ၊ မဆင္းနဲ.အဲဒါဆင္းရင္ လြဲသြားမွာပဲဗ်ာ.။ဆင္းသာမဆင္းနဲ.။မႏၱေလးေရာက္မွာပဲ။

ရထားကဘာတဲ.ဆိုရင္ ႏွာသီးဖ်ား၊ ႏွာသီး၀ ကေလးကို လက္ႏွင္.ထိေတာ. သိသလိုပဲ သည္လို စူးစူးစိုက္စိုက္ကေလးသာ သိေန၊ အဲဒါ မီးရထား ပဲဗ်ာ၊ဘာတုံး ဆိုရင္ မဂၢင္တည္းဟူသာေလွ၊ မဂၢင္တည္ဟူေသာေဖာင္ သည္လိုေၿပာႀကတယ္မဟုတ္လား။ စီးသာစီး မဂ္ ဖိုလ္ရမယ္။

ဘယ္သြားႀကမလဲတရားေတာ္ ( ေဝဘူဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး)

 ဘယ္သြားႀကမလဲတရားေတာ္

သီလေဆာင္တည္လို.ၿပီးႀကၿပီ။သီလေဆာက္တည္ၿပီးလွ်င္ ၿပည္.စုံေအာင္ ၿဖည္.ႀက။ ၿဖည္.လို.

ၿပည္.စုံၿပီဆိုမွၿဖင္. မိမိစိတ္ႏွလုံး အလို ေတာင္.တတဲ.အတိုင္း ၿပီးမယ္။ ယခုလဲခ်မ္းသာမယ္။

ေနာင္လဲခ်မ္းသာမယ္။ ပုစ္စုပ္ပန္ ခ်မ္းသာ၊ သံသရာခ်မ္းသာ ႏွစ္ၿဖာကို ေပးစြမ္းႏိုင္တာဟာ

ဘုရားရွင္. အဆုံးအမေတာ္ကလြဲလို တၿခားမရွိဘူး။ ဘုရားရွင္အဆံုးအမ ဆိုတာ ပိဋကတ္

သုံးပုံပဲ။ ပိဋကတ္ သုံးပုံဆိုတာ အလြန္က်ယ္၀န္းတယ္။ ပိဋကတ္ သုံးပုံကိုအဆီထုတ္ပါ ဆို

လွ်င္ ေဗာဓိပက္ခိယ တရားသုံးဆယ္.ခုႏွစ္ပါး ရတယ္။ေဗာဓိပက္ခိယ တရားသုံးဆယ္.ခုႏွစ္ပါး

ကိုအဆီထုတ္လွ်င္ မဂ္ဂင္ရွစ္ပါးရတယ္။ မဂ္ဂင္ရွစ္ပါးအဆီထုတ္လွ်င္ သိက္ခါ ၃ ပါးရတယ္၊

သိက္ခါ ၃ ပါးဆိုတာ အဓိသီလ၊ အဓိစိတ္တ၊ အဓိပညာပါပဲ။သိက္ခါ ၃ ပါး ကုိအဆီထုတ္လွ်င္
ဧေကာဓမ္ေမာ တရားတခုရတယ္။ ရုပ္ေပၚနာမ္ေပၚမွာ ေနၿပီး ယခုလိုေဆာင္ထားေတာ. (ရႈမွတ္ေနေတာ.)

ကာယကံေသာင္းက်န္းမႈ။ ၀စီကံေသာင္းက်န္းမႈမရွိဘူး။ အဲဒါအဓိသီလ လိုေခၚတယ္။

အဓိသီလအားေကာင္းလွ်င္ စိတ္ေတြေသာင္းက်န္းမႈမရွိဘဲ၊ ၿငိမ္၀ပ္ပိၿပားၿပီးတည္ ေနေတာ.တယ္။အဲဒါ အဓိစိတ္တလို.ေခၚတယ္။ အဓိစိတ္တအားေကာင္းလို.အခ်ိန္ႀကာလွ်င္ ဘယ္လူ၊ဘယ္နတ္၊ဘယ္ၿဗဟၼာမွ ဖန္တီးလို.မၿဖစ္ဘူး၊လွ်ပ္တၿပက္အတြင္း ကုေဋတသိန္း ၿဖစ္ၿပီးပ်က္ ေနတယ္။ရုပ္နာမ္ကိုသိလွ်င္ ၿဖစ္ပ်က္ကို သိေတာ.တာပဲ။ ၿဖစ္ပ်က္ကိုသိတာ အဓိပညာလို.ေခၚ တယ္။ အမ်ားနားလည္ေအာင္ေၿပာရမယ္ ဆိုလွ်င္ ခႏၶာကိုယ္မွာ ထင္ရွားတဲ. အစိတ္အပိုင္း တခုၿဖစ္တဲ. ႏွာဖ်ား ႏွာ၀မွာ ထြက္ေလ၊၀င္ေလ ႏွစ္ရပ္ဟာ အၿမဲတိုက္၀င္၊ တိုက္ထြက္ေနတယ္။ႏွာဖ်ား ႏွာ၀မွာ ကာယပသာဒ အႀကည္က အထိခံ၊ ထြက္ေလ၀င္ေလၿဖစ္ေသာ ၿဖစ္တဲ. ေလႏွစ္ရပ္ဟာ ၀ါေယာ ေဖာ႒ဗကထိတယ္။ ထိုအထိခံနဲ. ထိတာကရုပ္၊ သိတာကနာမ္ ဆိုေတာ. ဒကာႀကီးဒကာမႀကီးတို. သူမ်ားေမးမေနနဲ.၊ ကိုယ္.ႏွာ၀ကိုဥာဏ္နဲ.ေစာင္.ႀကည္.။၀င္ေတာ.ထိ၀င္မယ္၊ထြက္ေတာ့လည္းထိထြက္မယ္၊ထိတာကိုသိလွ်င္ သိေနလွ်င္ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ေမာဟ ၿဖစ္ခြင္မရလို ့ ေလာဘမီး၊ ေဒါသမီး၊ေမာဟမီး၊  ၿငိမ္းတယ္၊ ၿငိမ္းေတာ. ေအးတယ္။ မထိခင္ကလဲသိလိုမၿဖစ္ဘူး၊ ထိၿပီးၿပန္ေတာ.လဲသိလို့မၿဖစ္ဘူး။ထိတုန္းကိုသာလို.ၿဖစ္တယ္။အဲံဒါကိုပုစ္စုပ္ပန္တဲ.တဲ.လိုဆိုတယ္။ ထိတာကိုသိေနလွ်င္ ရုပ္ႏွင္.နာမ္သာ ရွိပါသလား လို.သိလိမ္.မယ္။ ရုပ္နာမ္မွတပါး ငါ-သူတစ္ပါး ေယာက္်ား၊မိန္းမ မရွိဘူး ဆိုတာ ဘုရားရွင္၏တရားေတာ္ အမွန္ပါကလား လို. ကိုယ္ဟာကိုယ္သိလိမ္.မယ္။သူမ်ားကိုေမးေနဖို. မလိုပါဘူး။ ႏွာဖ်ားႏွာ၀မွာ ေလထိတာကို သိေနလွ်င္ ထိုအခ်ိန္မွာအတၱ ဆိုတဲ. ကိုယ္ မရွိဘူး။ ထိုသိေနတဲ.အခ်ိန္မွာ ဥာဏ္အၿမင္ စင္ႀကယ္တယ္။ သမၼာဒိ႒ိ ၿဖစ္တယ္၊ ကမၼ႒ာန္းထိုင္ရတာ မ်ား ဘာမွလဲ မေတြ.ေပါင္၊ ဘာမွလည္းမရေပါင္ လို.မ်ားမမွတ္လိုက္ႀကနဲ.၊ ၿမင္.ၿမတ္တဲ.ဘ၀ ဘုရားသာသနာနဲ. ႀကံဳၿကိုက္တဲ.အခါမွာ ဒီလိုအက်ိဳးထူးမ်ားရႏိုင္တယ္၊ စာဖို.ေသာက္ဖို.အသာထားၿပီးအထူးႀကိဳးစားႀက။

ႀကိဳက္တာေရြးဘယ္သြားႀကမလဲ
ေမး။ ဘုရားရွင္ရဲ. အဆုံးအမနဲ.ေနရင္ ခႏၶာကိုယ္မွာ ဘယ္နတ္ဘယ္ၿဗဟၼာမွ ၿပဳၿပင္စီရင္ ဖန္
တီး မႈမၿပဳရဘဲ ၿဖစ္ပ်က္ေနတဲ. အဲဒီ ရုပ္နာမ္ ေပၚမွာ စိတ္ကေလးထားၿပီး ခႏၶာကိုယ္ရဲ ့ၿဖစ္တာ
ပ်က္တာ ကိုသိေနတဲ. စိတ္ကေလးနဲ. ေသရင္ ေနာက္ဆုံး နိဗၺာန္ မေရာက္ေသးေတာင္ လူ၊
နတ္၊ၿဗဟၼာေတာ.ၿဖစ္မွာပဲ။အဲဒီေတာ.ဘယ္သြားႀကမွာလဲ။ (နိဗၺာန္ သြားမွာပါဘုရား။)

ေမး။ ေအး..ကိုယ္သြားခ်င္တဲ.ဆီကုိ သြားဖို.သူမ်ား ေမးဖို.ကို လိုေသးသလားဗ်ာ။ (မလိုပါဘူးဘုရား)

ေမး။ ေအး..ကိုုယ္ဟာကို ငါ၀ိဇၨာ နဲ.ေနတာပါဗ်ာ လို.ေကာေၿပာဖို.လိုေသးသလား။

(မလိုပါဘုရား)။

ေမး။ သူမ်ားကိုေကာငါဘာနဲ.ေန တာလဲ။၀ိဇၨာနဲ. လား။ အ၀ိဇၨာနဲ.လားလို. ေမးရဦးမွာလား။

(မေမးရပါဘုရား)

ေအးဟုတ္တယ္။ကိုယ္.ဟာကိုသိတယ္ဗ်ာ။ဒါေႀကာင္.သံသရာတေလွ်ာက္လုံး ၿဖည္.က်င္.

လာတဲ.ပါရမီေတြက ၿပည္.စုံလုံေလာက္ႀကပါတယ္ဗ်ာ။ ၀ီရိယ နဲ.သာထူေထာင္ႀက။

ဘုရားရွင္ ေရႊလက္ထက္ေတာ္က ေရွးအရွင္ေကာင္း အရွင္ၿမတ္မ်ား အလိုရွိရာ ေဗာဓိ နဲ.

အသီးသီး နိဗၺာန္ စံ၀င္ႀကြသြားႀကဘိသကဲ.သို. အခ်ိန္အခါ ဘ၀ၿမင္.ၿမတ္တာ သိလို. ထပ္တူ

ညီမွ် ေဆာင္ႀကပါလွ်င္ သမာပတ္ ရွစ္ၿဖာအထိ မၿပီးစီးႏိုင္တာမရွိ၊ ၀ီရိယ သန္သန္ႏွင္. မွန္

မွန္ႀကီး အခ်ိန္အနည္းငယ္မွ်အခ်ည္းအႏွီး မၿဖစ္ရေအာင္ စိစစ္ကာ မိမိလဲေဆာင္၊ တပါးသူ

မ်ားကိုလဲ တိုက္တြန္းႏႈိးေဆာ္ၿပီး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ ႀကီးေဆာင္ႀကတာ ေအာင္ႀကၿပီ၊၀မ္းေၿမာက္ႀက။

ေဝဘူ ဆရာေတာ္ ႀကီး ၏ ေထရုပတၱိ အက်ဥ္း

ဆရာေတာ္ေလာင္းလ်ာမွာအင္းႀကင္ပင္ရြာ-ဦးလူေဖ၊ေဒၚႀကင္ႏုတို ့မွ ၁၂၅၇ ခုႏွစ္တေပါင္း

လဆန္း၆ရက္ တနင္လာေန. နံနက္ ေလးခ်က္တီးေက်ာ္ေမြးဖြားခဲ.သည္။ ေက်းလက္ေတာ

ရြာတြင္ကံက ပစ္ခ်ခဲ.ေသာ္လည္း ဆရာေတာ္ကားမင္းေဆြစိုးမ်ုိဳးၿဖစ္ဧ။္။ ဆရာေတာ္ဧ။္ အဘြား

(ဦးလူေဖဧ။္မိခင္)ကား အိမ္ေရွ့စံမိဖုရား တစ္ပါးၿဖစ္ဧ။္။ ခင္ခင္ဟုေခၚသည္။ ဆရာေတာ္ဧ။္

အဘိုးဦးကူးကားဘ႑၀န္ၿဖစ္သည္။ယခုအင္းႀကင္ပင္ေၿမာက္ဘက္ ေက်ာင္းႀကီးဒကာၿဖစ္သည္။

၁၂၇၇ ခုႏွစ္တြင္ရဟန္းၿဖစ္၍ ၁၂၈၀-၈၁ ခုႏွစ္မ်ား မန္းတေလးမစိုးရိမ္ဆရာေတာ္ အဘိစဇ

မဟာရဠဂုရု ထံပညာသင္ႀကားခဲ.ဧ။္။ ၁၂၈၅ ခုႏွစ္အထိ အင္ႀကင္ပင္ေက်ာင္းတြင္ပင္ ေနၿပီး

ထိုႏွစ္နယုန္လ ေတာထြက္ေတာ္မူသည္။

မယ္ေတာ္ႀကီးေဒၚႀကင္ႏုမွာ ေက်ာင္းပြဲဘုရားပြဲရွိတုိင္း ေတာင္ေ၀ွးတစ္ေခ်ာင္းၿဖစ္ ေက်ာင္းသို.

လာရာ လာတိုင္းပင္ ငို္၍ၿပန္ရဧ။္။ သတင္းအစအနမွ် စုံစမ္းမရသၿဖင္. တစ္ႏွစ္အႀကာ သား

ေသာကၿဖင္.ပင္ ကြယ္လြန္ရရွာဧ။္။

၁၂၈၅ ခုႏွစ္တစ္၀ါ ေရႊဘုိၿမိဳ. ပုသိမ္ေတာရ ဆရာေတာ္ထံေန၍ ၀ါကြၽတ္လွ်င္ မင္းဘူး ေရႊစက္

ေတာ္မွစ၍ ေတာေတာင္အႏွံ. ႀကြေရာက္ေတာ္မူသည္။ ထိုႏွစ္ကုန္ခါနီးမွာပင္ ေက်ာက္ဆည္

ေ၀ဘူလေတာင္၀ွမ္း အဂၤလိ္ပ္သခၤ်ိုဳင္းအနီးရွိ လွ်ိဳေၿမာင္အႀကားတြင္ သီတင္းသုံးဧ။္။ ေက်ာက္

ဂူတစ္ခုလည္းရွိသည္။ တစ္ေန.ေသာအခါ ဟင္းရြက္ခူး ထင္းေခြသူမ်ားက ဂူထဲတြင္ မက်န္း

မာ၍ လဲေနသည္ကို ေတြ.ရမွာအစ ေဆး၀ါးကုသကာ ဆန္စက္သူေဌးဦးေပ်ာ.က ေန.ခ်င္းၿပီး

ေက်ာင္းငယ္တစ္ေဆာင္ ေဆာက္လွဴကိုးကြယ္သည္။

ေက်ာင္းေဆာက္လွဴရန္ ေလွ်ာက္ေသာ္လည္း ခုႏွစ္ရက္တိုင္တိုင္ခြင္.မၿပဳ ကပ္မိုးကပ္ကာႏွစ္ခန္း

ေက်ာင္းကေလးေဆာက္လွဴၿပီးေသာ္လည္း အရက္ႏွစ္ဆယ္ခန္. ေက်ာင္းဒကာအား စကားမေၿပာ။

တို.မ်ားကိစၥမၿပီးခင္ လူေတြက ၀ိိုင္းအုံလိုက္ေနလို. ပုန္းစရာေတာင္ မရွိေတာ.ဘူးဟု မိန္.ေတာ္မူဧ။္။

ထိုေတာထြက္ေသာ ႏွစ္၊လ၊ပိုင္း အတြင္းတြင္ပင္ တတိယအဆင္.အထိၿပီးစီးေတာ္မူဟန္ရွိသည္။

အဲဒါေတာ. မႀကာဘူးဟဲ. ဟူ၍သာ မိန္.ေတာ္မူဧ။္။အနာဂမ္အၿဖစ္ႏွင္.ကား ႏွစ္ေပါင္းမ်ာစြာ ႀကာလြန္

ေနရဟန္ တူေလသည္။ အဘိညာဥ္ ကိစၥမ်ားလည္းတစ္ပါးတည္း ၿပီးၿပည္.စုံမူေႀကာင္း အေထာက္အ

ထားမ်ားစြာရွိဧ။္။ ထိုအခ်ိန္မွစ၍က်ိန္းစက္သည္ကိုလည္းမေတြ.ရ။ရာသီဥတုေႀကာင္.ႏွာေစးၿခင္းမရွိဟု

ုဆိုႀကသည္။ဦေပ်ာ.ကားဘုန္းႀကီး ထြက္သြားမည္စိုးသၿဖင္. အထူးဂရုစိုက္ေနဧ။္။ ၁၂၈၉ ခုႏွစ္ သတင္း

စကားအရ ခမည္းေတာ္ေရာက္လာဧ။္။ ရဟန္းၿပဳေပးၿပီးေနာက္ခမည္းေတာ္ ဦးပဥြင္းႀကီးႏွင္.အတူ

အင္ႀကင္းပင္သို.ၿပန္ႀကြရသည္၊ ထိုအခိ်န္မွစ၍ ေက်ာက္ဆည္ႏွင္.အင္ႀကင္းပင္ေၿခာက္လစီ သီတင္း

သုံးသည္။ ၁၃၁၂ ခုႏွစ္မွစ၍ ေရႊဘိုတြင္ ေအာင္ေၿမရိပ္သာ ဖြင္၍ ႏွစ္လခန္. သီတင္းသံုးသည္။

ဆရာေတာ္ကား ဓုတင္ တစ္ဆယ္.သံုးပါးကို အခါအားေလ်ာ္စြာ ေဆာင္ေတာ္မူဧ။္။ အာနာပါနကမၼ႒ာန္းကို ပင္တိုင္ကမၼ႒ာန္းအၿဖစ္ ရႈပြားေတာ္မူပါသည္။ ေက်ာက္ဆည္ပတ္၀န္းကု်င္၌္ ရဟန္းဆယ္.ႏွစ္၀ါေလာက္မွစ၍ ဆရာေတာ္ဧ။္ သတင္းမွာ သင္းပ်ံ.စၿပဳလ်က္ရွိပါသည္။ ေက်ာက္ဆည္ၿမိဳ. ေဖာင္ရြာဆန္စက္ပိုင္ရွင္ သူေဌးဦးေပ်ာ. ဇနီးေဒၚၿမင္. ခဲအိုဦးခ်က္ႏွင္. သားမက္ေတာ္သူ ဦးေႀကာင္ႏွင္. ဦးလွေက်ာ္တို ့မွစ၍ ေက်ာက္ဆည္ၿမိဳ.သူၿမိဳသားမ်ား ပူေဇာ္ခြင္.ရခဲ.ႀကပါသည္။ ဦးေပ်ာ.က ေက်ာင္းေဆာက္လွဴခြင္.ၿပဳရန္ အတန္တန္ေလွ်ာက္၍ လက္ခံေတာ္မူရကာ ေက်ာင္းၿပီးေသာအခါ -ဒကာေက်ာင္းကတယ္က်ယ္၀န္းသကိုး၊က်ဳပ္က ခပ္က်ဥ္းက်ဥ္း လိုတာပါ ဟုမိန္.ေတာ္မူဧ။္။

စင္စစ္ေက်ာင္းမွာ ေလးတုိင္စင္သာသာမွ်သာ ရွိပါသည္။

ဆရာေတာ္သည္ ဓုတင္တစ္ဆယ္.သုံးပါးလုံးကို ေဆာင္ေတာ္မူရာ ကမၼ႒ာန္းအလုပ္ခြင္အတြက္တြန္းအားအေကာင္ဆုံးၿဖစ္ေသာ ေနသဇ္ဇိကဂၤဓုတင္ကိုမူ အထူးေရွ.တန္းတင္၍ ေဆာင္ေတာ္မူသည္။နည္းခံတပည္.မ်ားကိုလည္း အထူးတိုက္တြန္း ၿပညႊန္ေတာ္မူ ေလ.ရွိပါဧ။္။

ထိုဓုတင္အက်င္.မွာ လူသာမန္အၿမင္၌္ ၿပင္းထန္္လြန္းသည္၊က်န္းမာေရးခ်ိဳ.တဲ.ေလမည္လားစသည္ၿဖင္.ထင္ဖြယ္ေတြးဖြယ္ရွိေသာ္လည္း ဆရာေတာ္ကမူ အရွင္မဟာကႆပ အရွင္ဗာကုလ စသည္တို ့ကိုေထာက္ၿပကာ ပို၍ပင္ က်န္းမာသက္ရွည္ႏိုင္ေႀကာင္း ရဲရဲႀကီးတိုက္ တြန္းေတာ္မူပါသည္။ အာမခံခ်က္ေပးေတာ္မူပါသည္။ စံနမူနာလည္းၿပေတာ္မူပါသည္။ "ဘုရားဆံုးမတာက ဆင္းရဲေအာင္ မဆံုးမဘူး၊ ခ်မ္းသာေအာင္ခ်ည္းပဲ၊ကိုယ္ကသာထင္ခ်င္သလို ထင္ေနတာ။" တစ္ရက္ (၂၄-နာရီ) ၿပည္.သြားၿပီဆိုေတာ. ေကာင္ေကာင္းလွလ ွႀကီးသိပါလိမ္.မယ္၊ တခ်ိဳ.အားထုတ္တာ အႏွစ္ေလးငါးဆယ္ရွိၿပီလို.ေၿပာႀကတယ္၊ ေသေသခ်ာခ်ာစိစစ္ၿပီး ႀကည္.ပါ၊ တစ္ရက္ၿပည္. ရက္လား။ ေန.တုိင္းအိပ္ေနတယ္၊ ဘာၿဖစ္လို ့အိပ္ေရးမ၀ႀကတာလဲ။ အိပ္ ေရး၀ေအာင္ လုပ္တာမွမဟုတ္ပဲ။ အိပ္ခ်င္ရင္ မအိပ္ခ်င္တဲ.ေနရာ ရွိတယ္။ အဲဒီေနရာကို ေရာက္ေအာင္သြား ၊အိပ္ေရး၀သြားလိမ္.မယ္။အဲဒါ" (ေနသဇ္ဓုတင္) ရန္သူ(ထိနမိဒြ)ကို ႏိုင္တဲ. လက္နက္ဗ်ာ.။ စစ္တိုက္မယ္နဲ. ေခါင္းအံုးႀကီးေတြနဲ. ဆိုေတာ. မႏိုင္တာဟာ ဒါေႀကာင္.ဗ်ာ။"

ဒုတိယ ကမၻာစစ္ႀကီးမၿဖစ္မီ ႏွစ္ေပါင္းအေတာ္ႀကာကပင္ တစ္ႏွစ္ၿပီးတစ္ႏွစ္ အ့ံႀသႀကည္.ညိဳ

ဖြယ္ သတင္းထူမ်ားက ဖုံးကြယ္၍ မရေအာင္ ၿဖစ္လာေတာ၏။ ႏြားေက်ာင္းသား ကုလာလူ

မ်ဳိး "အလီ" ေဖာင္ရြာ ႏြားႏို.ေရာင္းကုလား "ေဒ၀ဒတ္" ေက်ာက္ဆည္ၿမိဳ. မင္းရပ္"ဦးခ" စေသာ

မ်က္ၿမင္ကိုယ္.ေတြ. ပုဂၢိဳလ္မ်ားတေန.တၿခား မ်ားၿပားလာသည္ႏွင္.အမွ် နည္းခံပြားမ်ားေသာ

ေယာဂီမ်ားပင္ တေန.တၿခား တိုးပြားခဲ.ပါသည္။ ကုလားမ်ာကမူ -

"ဒီေတာင္ေပၚမွာ ဗမာဘုန္းႀကီး လူစြမ္းေကာင္းရွိတယ္" ဟုတအံ.တႀသေၿပာဆိုကာ ကုလားလူ

မ်ိဳးမ်ားပင္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္အၿဖစ္ ခံယူလာႀကပါသည္။ ေ၀ဘူလ ေ၀ဘာရ ေတာင္စဥ္တစ္ေႀကာ

ရွိ ေစတီငယ္မ်ားအား ေကာင္းကင္ယံမွ ပ်ံႀကြကာ ဘုရားမီး ပူေဇာ္ သည္ကိုလည္း အႀကိမ္ႀကိမ္

ဖူးေတြ.ရသူမ်ား ယခုတိုင္ ရွိႀကေပေသးသည္။

ေက်ာက္ဆည္ၿမိဳ၏အေရွ ့ေတာင္အရပ္ ေတာင္စဥ္ေတာင္၀ွမ္းမ်ားတြင္ "ေတာင္ေပါင္းေခ်ာင္"

ေခၚေသာ အရပ္ဌာန တစ္ခုရွိ၏။ လြန္ခဲ.ေသာ ႏွစ္ေပါင္း ခုႏွစ္ဆယ္ခန္.က ထို ၌္သီတင္းသံုးေသာ

ေတာင္ေပါင္းေခ်ာင္ဆရာေတာ္ ေခၚေရွ.ၿမင္ေနာက္ၿမင္ဆရာေတာ္ တပါးရွိခဲ.ဖူးရာ ၄င္းဆရာေတာ္

ႀကီးကလည္း "ေ၀ဘူလေခ်ာင္ေနရာ၌္ အာဇာနည္ ပုဂၢိဳလ္ၿမတ္တစ္ပါး ထြန္းေပါက္မည္" ကို ႀကိဳတင္

ေၿပာထားခဲ.ဖူးေႀကာင္း ေက်ာက္ဆည္ပတ္၀န္းက်င္၌္ေရွ ့မီ ေနာက္မီ လူႀကီးသူမမ်ား ေၿပာဆိုႀကပါသည္။

ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ေ၀ဘူဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးဧ။္ညႊန္ၿပေတာ္မူေလ.ရွိေသာ ဓမၼလမ္းစဥ္

ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ေ၀ဘူဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးဧ။္ညႊန္ၿပေတာ္မူေလ.ရွိေသာ ဓမၼလမ္းစဥ္

၁) ဘုရားအဆုံးအမၿဖစ္တဲ.ပိဋကသုံးပုံအကုန္လုံးဟာဆင္းရဲမွလြတ္မႈတခုၿဖစ္၍နည္းေတြမ်ား

ေသာ္လည္းအားလုံးအတူတူပါပဲ။အကုန္လုံးလိုက္ၿပီးလုပ္စရာမလိုပါဘူး။အမ်ားႀကီးထဲကႀကိဳက္

တာတခုခုကို၀ီရိယမွန္မွန္ႏွင္. သန္သန္လုပ္ဖို.အေရးႀကီးတယ္။


၂)စရဏႏွင္.ဝိဇၨာ တၿပိဳင္နက္ၿဖစ္ေအာင္လုပ္ရတယ္၊တခ်ိန္တည္းမွာအလုပ္ႏွစ္ခုၿပီးတာဟာ

ဒါပဲရွိတယ္။


၃)ဘုရားစကား၊ဆရာစကား၊တထစ္ခ်နာယူ၊အရာရာရုိေသ၊ကိုယ္ကိုႏွိမ္ခ်၊ခႏၲီႏွင္. ေမတၲာမ်ား

မ်ားထားၿပီးလုပ္ရတယ္။


၄)ဝိပႆနာဆိုတာထင္းရွားရွိတဲ.တရားကိုၿမင္ေအာင္ရႈမွတ္ၿခင္းပင္ၿဖစ္တယ္၊ထင္ရွားရွိတယ္

တရားကိုၿမင္ေအာင္မရႈႏိုင္ရင္ဝိပႆနာမၿဖစ္ဘူး


၅)ထင္ရွားရွိတယ္တရားဆိုတာတၿခားမွာသြား၍ရွာရတာမ်ဳိးမဟုတ္၊ေရွာင္မရ၊တိမ္းမရမၿမင္ခ်င္

၍မေနရေအာင္ကိုယ္မွာအၿမဲထင္ရွားရွိေနတဲ.ရုပ္နာမ္တရားေတြၿဖစ္ပါတယ္။


၆)ကိုယ္မွာအၿမဲထင္ရွားရွိတဲ.ရုပ္နာမ္တရားေတြထဲမွာလူတိုင္းနားလည္လြယ္ကူတာဟာအာနာပါန

=ထြက္ေလ၀င္ေလရႈမွတ္မႈၿဖစ္ပါတယ္။


၇)ထြက္ေလ၀င္ေလဆိုတာအမိ၀မ္းမွေမြးကတည္းကေသသည္အထိအၿမဲမၿပတ္တရစပ္ရွိေနတဲ.

တရားသေဘာၿဖစ္ပါတယ္။အလုပ္လုပ္ေနရင္း၊စကားေၿပာေနရင္း၊စာက်က္ေနရင္း၊အိပ္ေပ်ာ္ေန

ရင္းလဲရွိေနပါတယ္။


၈)ထြက္ေလ၀င္ေလအၿမဲမၿပတ္ရွိေနေသာ္လဲအမွတ္တမဲ.ေနႀက၍သတိမမူဂူမၿမင္ၿဖစ္ေနႀကတယ္။

သတိမူရင္ၿမဴကိုေတာင္ၿမင္ရတယ္ဆိုတာလိုဂရုစိုက္ၿပီး၊ႀကည္.ရႈေနမွရွိမွန္းသိႀကတယ္။


၉) "ႀကည္".ဆိုရာမွာဝိပႆနာၿဖစ္ဖို.ရာအတြက္ထြက္ေလ၀င္ေလထိရာႏွာဖ်ားႏွာ၀မွာ၀င္တိုင္း

ထြက္တိုင္းရိပ္ရိပ္ ရိပ္ရိပ္ႏွင္.တထိတည္းထိေနတာကိုတသိတည္းသိေနေအာင္၊တရစပ္သိ

ၿမင္ေအာင္ႀကည္.ရႈေနရမယ္။အိမ္အမိုးကိုစပ္ေအာင္ထူထူမိုးမွေနပူဒဏ္မိုးရြာဒဏ္ကိုခံႏိုင္တယ္

(၂၄-နာရီတစပ္တည္းရပါေစ)


၁၀)တရက္၂၄-နာရီတစပ္ေလာက္ရလွ်င္အလြန္သိသာပါတယ္။(နိသဇ္ဓုတင္ေဆာင္)။ဘုရား

ဆံုးမတာမွန္သမွ်ဆင္းရဲေအာင္မဆံုးမဘူး၊ခ်မ္းသာဖို.ခ်ည္းပဲ။ဘုရားလက္ထက္ကနိသဇ္ေဆာင္

ပုဂၢိဳလ္မ်ားသည္ပိုၿပီးအသက္ရွည္က်န္းမာႀကတယ္။အိပ္ခ်င္လို.အိပ္္လွ်င္တသံသရာလံုးႏိုးေတာ့မွာ

မဟုတ္ေတာဘူး။အိပ္ခ်င္လွ်င္မအိပ္ခ်င္တဲ.ေနရာရွိတယ္၊အဲဒီကုိေရာက္ေအာင္သြား။


၁၁)ထိတာကိုသိေနလွ်င္သိက္ခါသုံးပါး၊မဂ္ဂင္ရွစ္ပါးမွအစေဗာဓိပက္ခိယာတရား(၃၇)ပါးပိဋကတ္

သံုးပံုအလံုးစုံတၿပိဳက္နက္ပါ၀င္ၿပီးၿဖစ္တယ္။


၁၂)ထိတာဟာရုပ္သေဘာၿဖစ္တယ္၊သိတာဟာနာမ္သေဘာၿဖစ္တယ္။


၁၃)တရိပ္ရိပ္ႏွင္.ထိတုိင္းေပ်ာက္တိုင္း(ရုပ္နာမ္)ၿဖစ္မႈပ်က္မႈေတြၿဖစ္ပ်က္၍ေနၿခင္းၿဖစ္တယ္။


၁၄)တရိပ္ရိပ္ႏွင္.ႏွားဖ်ားႏွာ၀မွာထိလိုက္ေပ်ာက္လိုက္ေနတာကိုသာတဆဲတည္းသိၿမင္ေအာင္

ႀကည္.ရႈေနရင္ႀကာလွ်င္ဝိပႆနာသမာဓိတစထက္တစတခဏတိုးတက္ၿပီးအားႀကီးလာတဲ.အခါ

ႏွာဖ်ားႏွာ၀တြင္သာမကခႏၶာကိုယ္မွာလဲအလိုလိုတရိပ္ရိပ္တရြရြၿဖစ္ေနတာကိုေတြ.ရမယ္။


၁၅)တကိုယ္လံုးတရိပ္ရိပ္အၿမဲမၿပတ္ၿဖစ္ပ်က္ေနတာကိုေတြ.လာရတဲ.အခါအအနိစၥေကာင္း

စြာၿမင္ေသာေႀကာင္.ဒုကၡႏွင္.အနတၱ ဟာအလိုလိုထင္ၿမင္လာပါလိမ္.မယ္၊ပါးစပ္ကေနဆိုေန

ဖို.မလိုပါဘူး။ဝိပႆနာအလုပ္ဟာထိမႈကိုႀကည္.ရႈေနရုံသာၿဖစ္တယ္။ိုႀကည္.ရႈေနရင္းသိထိုက္

သမွ်ကိုအလိုလိုတစ္ေန.ထက္တစ္ေန.တိုးၿပီးတိုးၿပီးသိလာပါလိမ္.မယ္။


၁၆)အဲဒီလိုတရိပ္ရိပ္ႏွင္.ထိမႈသိမႈတို.ကိုႀကည္.ရႈေနရင္းမဂ္ဥာဏ္၊ဖိုလ္ဥာဏ္ဆိုက္လာၿပီဆိုလွ်င္

အလြန္သိသာလွပါတယ္၊ဘယ္လိုသိသာသလဲဆိုေတာ. "ေရငတ္၍ေနေသာသူသည္ေရကို

ေသာက္ရသည္ရွိေသာ္ေရငတ္ေၿပ"သကဲ.သို.ၿဖစ္သြားေတာ.တယ္။သူမ်ားေမးစရာမလို၊ကိုယ္တိုင္

သိမယ္။


၁၇)မဂ္ဖိုလ္ဥာဏ္ေရာက္ၿပီးလို ့ဖလသမာပတ္ကို၀င္စားခ်င္လွ်င္မိမိလာခဲ.ဖူးတဲ.ဝိပႆနာ

လမ္းကိုၿပန္ႀကည္.ရတယ္၊ဖလသမာပတ္ဟာကိုယ္ပိုင္အိမ္ႏွင္.တူတယ္။


၁၈)ယုံယုံႀကည္ႀကည္လုံ.လ၀ီရိယရွိရွိႏွင္.ထိမႈသိမႈတို ့ကိုသာသဆက္ထဲၿဖစ္ေအာင္ႀကည္.

ရႈေန၊ေထြလီကာလီေတြကိုလိုက္မလုပ္ႏွင္.၊အခုလုပ္၊အခုမီးၿငိမ္း၊အခုခ်က္ခ်င္းပဲခ်မ္းသာတယ္၊

(အကာလိေကာ)။

မဂၤလာသုတ္ ျမန္မာျပန္

မဂၤလသုတ္

မဂၤလသုတ္ ရြတ္ဖတ္ရျခင္းအက်ဳိး

မဂၤလသုတ္ကို မျပတ္ရြတ္ဖတ္သရဇၩာယ္၍ လိုက္နာက်င့္ၾကံလွ်င္ မည္သည့္ ေနရာမွာ ေနသည္ျဖစ္ေစ ေဘးအႏၲရာယ္ကင္းသည္။ ရန္သူတို႔က မိမိအား မေအာင္ျမင္ႏိုင္။ မိမိ၏ ဘဝအဆင့္အတန္းသည္လည္း တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ တိုးတက္ခ်မ္းသာလာမည္ျဖစ္ေပသည္။ အခ်ဳပ္အားျဖင့္ ရန္ကင္းသည္၊ သူတစ္ ပါး မေကာင္းမၾကံႏိုင္၊ ဘဝအေျခအေန ႀကီးပြားတိုးတက္ေစသည္။ မဂ္ဉာဏ္ ဖိုလ္ဉာဏ္သည္ပင္ မဂၤလာရွိေသာ မိမိ၏ စိတ္သႏၲန္မွာ ေပၚလာႏိုင္ေပသည္။

၁။ ယံ မဂၤလံ ဒြါဒသဟိ၊ စိႏၲယႎသု သေဒဝကာ။
ေသာတၳာနံ နာဓိဂစၧႏၲိ၊ အ႒တႎၱသဥၥ မဂၤလံ။


၁။ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာကို လိုခ်င္ေတာင့္တ ႏွစ္သက္ၾကကုန္ေသာ နတ္လူအေပါင္း တို႔သည္ တစ္ဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္တို႔ ကာလပတ္လံုး သတၱဝါအမ်ား ႀကီးပြားခ်မ္းသာ ေၾကာင္းျဖစ္ေသာ မဂၤလာတရားေတာ္ကို ၾကံစည္ၾကေလကုန္၏၊ ထိုသို႔ၾကံစည္ ၾကေလကုန္ေသာ္လည္း သံုးဆယ္ရွစ္ပါး အျပားရွိေသာ မဂၤလာတရားေတာ္ကို မသိႏိုင္ၾကကုန္။

၂။ ေဒသိတံ ေဒဝေဒေဝန၊ သဗၺပါပဝိနာသနံ။
သဗၺေလာကဟိတတၳာယ၊ မဂၤလံ တံ ဘဏာမ ေဟ။


၂။ နတ္တကာတို႔၏ ဥကၠဌ္ ဝိသုဒၶိနတ္ ျဖစ္ေတာ္မူေသာျမတ္စြာဘုရားသည္ အလံုးစံုေသာ သတၱေလာက၏ အက်ဳိးစီးပြားအလို႔ငွာ ထိုမဂၤလာတရားေတာ္ကို ေဟာၾကားေတာ္မူ၏၊ သတၱဝါအမ်ား ႀကီးပြားခ်မ္းသာေၾကာင္းလည္းျဖစ္၏၊ ခပ္သိမ္းေသာ မေကာင္းမႈတို႔ကိုလည္း ဖ်က္စီးပယ္ေဖ်ာက္တတ္၏။

အို- သူေတာ္ေကာင္းအေပါင္းတို႔-
ထိုမဂၤလာတရားေတာ္ကို ငါတို႔ရြတ္ဖတ္ၾကပါကုန္စို႔။


၃။ ဧဝံ ေမ သုတံ-
ဧကံ သမယံ ဘဂဝါ သာဝတၴိယံ ဝိဟရတိ ေဇတဝေန အနာထပိ႑ိကႆ အာရာေမ။ အထ ေခါ အညတရာ ေဒဝတာ အဘိကၠႏၲာယ ရတိၱယာ အဘိကၠႏၲဝဏၰာ ေကဝလကပၸံ ေဇတဝနံ ၾသဘာေသတြာ ေယန ဘဂဝါ ေတႏုပသကၤမိ၊ ဥပသကၤမိတြာ၊ ဘဂဝႏၲံ အဘိဝါေဒတြာ၊ ဧကမႏၲံ အ႒ာသိ။ ဧကမႏၲံ ဌိတာ ေခါ သာ ေဒဝတာ ဘဂဝႏၲံ ဂါထာယ အဇၩဘာသိ။

၃။ အရွင္ဘုရား မဟာကႆပ တပည့္ေတာ္ ရွင္ေတာ္ဗုဒၶထံမွ ဤသို႔ ၾကားနာ လိုက္္ရပါ၏-
အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သာဝတၳိျမိဳ႕အနီး အနာထပိဏ္သူေ႒း ေဆာက္လုပ္လွဴဒါန္းအပ္ေသာ ေဇတဝန္ေက်ာင္းတိုက္ႀကီး၌ သီတင္းသံုးေန ေတာ္မူ၏။ ထိုအခါ အမ်ဳိးအမည္အားျဖင့္ မထင္မရွား အလြန္ႏွစ္လိုဖြယ္ အဆင္း ရွိေသာ နတ္သားတစ္ေယာက္သည္ ညဥ့္ဦးယံ လြန္ၿပီးေသာ သန္းေခါင္ယံအခါ၌ အလံုးစံုေသာ ေဇတဝန္ေက်ာင္းတိုက္ကို ကိုယ္ေရာင္ ကိုယ္ဝါျဖင့္ ထြန္းလင္းေစ ၿပီးလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရား ရွိေတာ္မူရာသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ေလ၏၊ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးေသာအခါ ျမတ္စြာဘုရား ကို အလြန္႐ိုေသစြာရွိခိုး၍ သင့္တင့္ ေလ်ာက္ပတ္ေသာ ေနရာ၌ ရပ္ေလ၏၊ ရပ္ၿပီးလတ္ေသာ္ ထိုနတ္သားသည္ ျမတ္စြာဘုရားကို ဤသို႔ ေလွ်ာက္ထားေတာင္းပန္၏။

၄။ ဗဟူ ေဒဝါ မႏုႆာ စ၊ မဂၤလာနိ အစိႏၲယံု။
အာကခၤမာနာ ေသာတၴာနံ၊ ျဗဴဟိ မဂၤလ မုတၱမံ။

၄။ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေသာ ျမတ္စြာဘုရား-
နိဗၺာန္ခ်မ္းသာကို လိုခ်င္ေတာင့္တ ႏွစ္သက္ၾကကုန္ေသာ နတ္လူအမ်ားတို႔ သည္ သတၱဝါအမ်ား ႀကီးပြား ခ်မ္းသာေၾကာင္းျဖစ္ေသာ မဂၤလာတရားေတာ္ကို ၾကံစည္ၾကေလကုန္ၿပီ၊ ထိုသို႔ၾကံစည္ၾကကုန္ေသာ္လည္း မသိၾကပါကုန္၊ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေတာ္မူေသာ ရွင္ေတာ္ ျမတ္္ဘုရားသည္ ထိုထူးျမတ္လွေသာ မဂၤလာတရားေတာ္ကို ေဟာၾကားေတာ္မူပါအရွင္ဘုရား။

၅။ အေသဝနာ စ ဗာလာနံ၊ ပ႑ိတာနဥၥ ေသဝနာ။
ပူဇာ စ ပူဇေနယ်ာနံ၊ ဧတံ မဂၤလ မုတၱမံ။


၅။ အို နတ္သား သူမိုက္တို႔ကို မမွီဝဲမဆည္းကပ္ျခင္း၊ ပညာရွိတို႔ကို မွီဝဲဆည္း ကပ္ျခင္း၊ ပူေဇာ္ထိုက္သူတို႔ကို ပူေဇာ္ျခင္း၊ ဤတရားသံုးပါးသည္ ျမတ္ေသာ မဂၤလာမည္၏ဟူ၍ မွတ္ေလေလာ့။

၆။ ပတိရူပေဒသဝါေသာ စ၊ ပုေဗၺ စ ကတပုညတာ။
အတၱသမၼာပဏိဓိ စ၊ ဧတံ မဂၤလ မုတၱမံ။

၆။ အို နတ္သား ေလ်ာ္ကန္ သင့္ျမတ္ေသာ အရပ္၌ေနထိုင္ျခင္း၊ ေရွးေရွးဘဝက ျပဳခဲ့ဘူးေသာ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ ရွိသူျဖစ္ျခင္း၊ အက်င့္တရား မပ်က္ျပားေအာင္ မိမိကိုယ္စိတ္ကို ေကာင္းစြာထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ျခင္း၊ ဤတရားသံုးပါးသည္ ျမတ္ေသာ မဂၤလာမည္၏ဟူ၍ မွတ္ေလေလာ့။

၇။ ဗာဟုသစၥဥၥ သိပၸဥၥ၊ ဝိနေယာ စ သုသိကၡိေတာ။
သုဘာသိတာ စ ယာ ဝါစာ၊ ဧတံ မဂၤလ မုတၱမံ။

၇။ အို နတ္သား အၾကားအျမင္မ်ားေသာသူျဖစ္ျခင္း၊ လက္မႈပညာအစရွိေသာ အတတ္တို႔ကို တတ္ေျမာက္ျခင္း၊ ေကာင္းစြာသင္ၾကားၿပီးေသာ ကိုယ္က်င့္ ဝိနည္းတရားရွိျခင္း၊ ေကာင္းစြာေျပာဆိုအပ္ေသာ စကားရွိျခင္း ဤတရားေလးပါး သည္ ျမတ္ေသာ မဂၤလာမည္၏ ဟူ၍ မွတ္ေလေလာ့။

၈။ မာတာပိတု ဥပ႒ာနံ၊ ပုတၱဒါရႆ သဂၤေဟာ။
အနာကုလာ စ ကမၼႏၲာ၊ ဧတံ မဂၤလ မုတၱမံ။

၈။ အို နတ္သား အမိအဘတို႔ကို လုပ္ေကြၽးေမြးျမဴျခင္း၊ သားမယားတို႔ကို ခ်ီးေျမႇာက္ ေထာက္ပံ့ျခင္း၊ လယ္လုပ္ ကုန္သြယ္ ေရာင္းဝယ္ျခင္းစေသာ အေႏွာက္ အယွက္မရွိေသာ အမႈတို႔ကို ျပဳလုပ္ျခင္း၊ ဤတရားသံုးပါးသည္ ျမတ္ေသာ မဂၤလာမည္၏ဟူ၍ မွတ္ေလေလာ့။

၉။ ဒါနဥၥ ဓမၼစရိယာ စ၊ ဉာတကာနဥၥ သဂၤေဟာ။
အနဝဇၨာနိ ကမၼာနိ၊ ဧတံ မဂၤလမုတၱမံ။

၉။ အို နတ္သား ေပးကမ္းစြန္႔ႀကဲ လွဴဒါန္းျခင္း၊ သုစ႐ိုက္တရားဆယ္ပါးတို႔ကို က်င့္သံုးျခင္း၊ အေဆြ အမ်ဳိးတို႔ကို ခ်ီးျမႇင့္ေထာက္ပံ့ျခင္း၊ ဥပုသ္ေစာင့္ျခင္း ေရတြင္း, ေရကန္ တူးျခင္းစေသာ အျပစ္မရွိေသာ အလုပ္တို႔ကို ျပဳလုပ္ျခင္း၊ ဤတရားေလးပါးသည္ ျမတ္ေသာ မဂၤလာမည္၏ဟူ၍ မွတ္ေလေလာ့။

၁ဝ။ အာရတီ ဝိရတီ ပါပါ၊ မဇၨပါနာ စ သံယေမာ။
အပၸမာေဒါ စ ဓေမၼသု၊ ဧတံ မဂၤလ မုတၱမံ။

၁ဝ။ အို နတ္သား မေကာင္းမႈမွ စိတ္ျဖင့္ ေဝးစြာ ေရွာင္ၾကဥ္ျခင္း၊ မေကာင္းမႈမွ ကိုယ္ႏႈတ္တို႔ျဖင့္ အထူးေရွာင္ၾကဥ္ျခင္း၊ ေသရည္ေသရက္ ေသာက္ျခင္းမွ ေကာင္းစြာေရွာင္ၾကဥ္ျခင္း၊ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈတို႔၌ မေမ့မေလ်ာ့ျခင္း၊ ဤတရား ေလးပါးသည္ ျမတ္ေသာ မဂၤလာမည္၏ဟူ၍ မွတ္ေလေလာ့။

၁၁။ ဂါရေဝါ စ နိဝါေတာ စ၊ သႏၲဳ႒ိ စ ကတၫုတာ။
ကာေလန ဓမၼႆဝနံ၊ ဧတံ မဂၤလ မုတၱမံ။

၁၁။ အို နတ္သား ႐ိုေသထိုက္ေသာ သူတို႔ကို ႐ိုေသျခင္း၊ မာန္မာနကို ႏွိမ့္ခ်ျခင္း၊ ရသမွ်ႏွင့္ ေရာင့္ရဲလြယ္ျခင္း၊ သူျပဳဖူးေသာ ေက်းဇူးကိုသိျခင္း၊ သင့္ေလ်ာ္ေသာ အခါ၌ သူေတာ္ေကာင္းတရားကို နာၾကားျခင္း၊ ဤတရားငါးပါးသည္ ျမတ္ေသာ မဂၤလာမည္၏ဟူ၍ မွတ္ေလေလာ့။

၁၂။ ခႏၲီ စ ေသာဝစႆတာ၊ သမဏာနဥၥ ဒႆနံ။
ကာေလန ဓမၼသာကစၧာ၊ ဧတံ မဂၤလ မုတၱမံ။

၁၂။ အို နတ္သား သည္းခံျခင္း၊ သူေတာ္ေကာင္းတို႔ ဆံုးမအပ္ေသာစကားကို နာယူလြယ္ျခင္း၊ ရဟန္းသူျမတ္တို႔ကို ဖူးျမင္ျခင္း၊ သင့္ေလ်ာ္ေသာအခါ၌ တရားစကားကို ေဆြးေႏြးေမးျမန္းျခင္း၊ ဤတရားေလးပါးသည္ ျမတ္ေသာ မဂၤလာမည္၏ဟူ၍ မွတ္ေလေလာ့။

၁၃။ တေပါ စ ျဗဟၼစရိယဥၥ၊ အရိယသစၥာန ဒႆနံ။
နိဗၺာနသစိၧကိရိယာ စ၊ ဧတံ မဂၤလမုတၱမံ။

၁၃။ အို နတ္သား ျခိဳးျခံစြာက်င့္ျခင္း၊ ျမတ္ေသာ အက်င့္ကိုက်င့္ျခင္း၊ အရိယာ သူေတာ္ေကာင္းတို႔၏ သစၥာေလးပါးတရားကို သိျမင္ျခင္း၊ တဏွာမွထြက္ ေျမာက္ရာ အရဟတၱဖိုလ္တည္းဟူေသာ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳျခင္း၊ ဤ တရားေလးပါးသည္ ျမတ္ေသာ မဂၤလာမည္၏ဟူ၍ မွတ္ေလေလာ့။

၁၄။ ဖု႒ႆ ေလာကဓေမၼဟိ၊ စိတၱံ ယႆ န ကမၸတိ။
အေသာကံ ဝိရဇံ ေခမံ၊ ဧတံ မဂၤလ မုတၱမံ။

၁၄။ အို နတ္သား ေလာကဓံတရားရွစ္ပါးတို႔ႏွင့္ ေတြ႔ၾကံဳေသာ ရဟႏၲာ၏ စိတ္သည္ မတုန္မလႈပ္၊ စိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾကျခင္းလည္းမရွိ၊ ကိေလသာရမၼက္ ဟူ ေသာ ျမဴလည္းမရွိ၊ ေၾကာက္ရြံ႕ထိတ္လန္႔ ေဘးလည္းမရွိ၊ ဤတရားေလးပါး သည္ ျမတ္ေသာ မဂၤလာမည္၏ဟူ၍ မွတ္ေလေလာ့။

၁၅။ ဧတာဒိသာနိ ကတြာန၊ သဗၺတၴ မပရာဇိတာ။
သဗၺတၳ ေသာတႎၴ ဂစၧႏၲိ၊ တံ ေတသံ မဂၤလ မုတၱမံ။
မဂၤလသုတၱံ နိ႒ိတံ။
၁၅။ အို နတ္သား နတ္ႏွင့္တကြေသာ လူတို႔သည္ ဤ သံုးဆယ့္ရွစ္ပါးအျပား ရွိေသာ မဂၤလာတရားေတာ္တို႔ကို သင္ယူ လိုက္နာ က်င့္သံုး အားထုတ္ကုန္ သည္ရွိေသာ္ အလံုးစံုေသာ အရပ္တို႔၌ ရန္သူတို႔သည္ မေအာင္ႏိုင္ ၾကသျဖင့္ ခ်မ္းသာျခင္းသို႔ ေရာက္ၾကရကုန္၏။

အို နတ္သား ထို သံုးဆယ့္ရွစ္ပါး မဂၤလာတရားေတာ္သည္သာလွ်င္ နတ္လူတို႔ ၏ ျမတ္ေသာ မဂၤလာမည္၏ဟူ၍ မွတ္ေလေလာ့။
မဂၤလသုတ္ေတာ္ ျမန္မာျပန္ ၿပီး၏။

အာဋာနာဋိယသုတ္ျမန္မာျပန္

အာဋာနာဋိယသုတ္

အာဋာနာဋိယသုတ္ျမန္မာျပန္

၁။ အပၸႆေႏၷဟိ နာထႆ၊ သာသေန သာဓုသမၼေတ။
အမႏုေႆဟိ စေ႑ဟိ၊ သဒါ ကိဗၺိသကာရိဘိ။

၁။ သူေတာ္ေကာင္းအေပါင္းက ေကာင္းပါေပသည္ဟု လကၡံ ခ်ီးက်ဴးထားေသာ ျမတ္စြာဘုရား၏ သာသနာေတာ္ကိုပင္ မၾကည္ညိဳ မသက္ဝင္ႏိုင္ၾကေသာ လူၾကမ္း၊ ဘီလူးတို႔သည္ ရက္စက္တတ္ၾကကုန္၏။ မည္သည့္အခါမဆို ႏိုင္ထက္စီးနင္း ႏွိပ္စက္ကလူ ျပဳတတ္ၾကကုန္၏။

၂။ ပရိသာနံ စတႆႏၷံ၊ အဟႎသာယ စ ဂုတၱိယာ။
ယံ ေဒေသသိ မဟာဝီေရာ၊ ပရိတၱံ တံ ဘဏာမ ေဟ။

၂။ ထိုဘီလူးၾကမ္းတို႔က ပရိတ္သတ္ကို မညႇဥ္းဆဲ မႏွိပ္စက္ႏိုင္ေစရန္ႏွင့္ သူတို႔ကပင္ ကူညီေစာင့္ေရွာက္လာေစရန္ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ႀကီးျမတ္ေသာ လံု႔လရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားက ဤအာဋာနာဋိယပရိတ္ အရံအတားကို ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေပသည္။ ယခုအခါ၌ ဤပရိတ္ေတာ္ကို ကြၽႏ္ုပ္တို႔ စုေပါင္း၍ ရြတ္ဆိုၾကပါကုန္စို႔။

၃။ ဝိပႆိႆ စ နမတၳဳ၊ စကၡဳမႏၲႆ သိရီမေတာ။
သိခိႆပိ စ နမတၳဳ၊ သဗၺဘူတာႏုကမၸိေနာ။

၃။ စကၡဳငါးပါးႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူေသာ ဘုန္းက်က္သေရႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူေသာ ဝိပႆီျမတ္စြာဘုရားအား အကြၽႏ္ုပ္၏ ဦးညြတ္ရွိခိုးျခင္း ျဖစ္ပါေစ၊ သတၱဝါ အားလံုးအေပၚ ၾကင္နာသနားမႈျဖင့္ အစဥ္သနား ေစာင့္ေရွာက္ေတာ္မူေသာ သိခီ ျမတ္စြာဘုရားအားလည္း အကြၽႏ္ုပ္၏ ဦးညြတ္ရွိခိုးမႈျဖစ္ပါေစ။

၄။ ေဝႆဘုႆ စ နမတၳဳ၊ ႏွာတကႆ တပႆိေနာ။
နမတၳဳ ကကုသႏၶႆ၊ မာရေသနာပမဒၵိေနာ။

၄။ မေကာင္းမႈ အညစ္အေၾကးကို ေဆးေၾကာသန္႔စင္ၿပီး ျဖစ္ေသာ၊ ၿခဳိးျခံေသာအက်င့္ကိုလည္း က်င့္ေတာ္မူေသာ ေဝႆဘူျမတ္စြာဘုရားအား လည္း အကြၽႏ္ုပ္ရွိခိုးပါ၏၊ မာရ္စစ္သည္အေပါင္းကို ႏွိမ္နင္းေအာင္ျမင္ေတာ္မူ ေသာ ကကုသန္ျမတ္စြာဘုရားအားလည္း အကြၽႏ္ုပ္ ရွိခိုးပါ၏။

၅။ ေကာဏာဂမနႆ နမတၳဳ၊ ျဗဟၼဏႆ ဝုသီမေတာ။
ကႆပႆ စ နမတၳဳ၊ ဝိပၸမုတၱႆ သဗၺဓိ။

၅။ မေကာင္းမႈဟူသမွ် အပျပဳၿပီးေသာ ငါးပါးေသာဝသီေဘာ္ႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူ ေသာ ေကာဏာဂံု ျမတ္စြာဘုရားအားလည္း အကြၽႏ္ုပ္ ရွိခိုးပါ၏၊ ခပ္သိမ္းေသာ ကိေလသာတို႔မွ လြတ္ကင္းေတာ္မူၿပီးေသာ ကႆပျမတ္စြာဘုရားအားလည္း အကြၽႏ္ုပ္ ရွိခိုးပါ၏။

၆။ အဂႌရသႆ နမတၳဳ၊ သက်ပုတၱႆ သိရီမေတာ။
ေယာ ဣမံ ဓမၼံ ေဒေသသိ၊ သဗၺဒုကၡာပႏူဒနံ။

၆။ ေဂါတမဘုရားရွင္သည္ လူတို႔၏ ဆင္းရဲဒုကၡဟူသမွ်ကို ပယ္ေျဖာက္ႏိုင္စြမ္း ရွိေသာ တရားေတာ္ျမတ္ကို ေဟာၾကားေတာ္မူေပ၏၊ ကိုယ္ေတာ္မွလည္း အေရာင္အဝါ ကြန္႔ျမဴးျဖာယွက္ ထြက္ေတာ္မူ၏၊ ဘုန္းက်က္သေရႏွင့္လည္း ျပည့္စံုေတာ္မူေပ၏၊ သက်သာကီဝင္မင္းသားလည္း ျဖစ္ေတာ္မူ၏၊ ထိုေဂါတမ ျမတ္စြာဘုရားအား အကြၽႏ္ုပ္၏ ဦးညြတ္ရွိခိုးျခင္းသည္ ျဖစ္ပါေစသတည္း။

၇။ ေယ စာပိ နိဗၺဳတာ ေလာေက၊ ယထာဘူတံ ဝိပႆိသံု။
ေတ ဇနာ အပိသုဏာထ၊ မဟႏၲာ ဝီတသာရဒါ။

၇။ ေလာက၌ ၿငိမ္းေအးကုန္ၿပီးေသာ ဘုရားရွင္ အဆူဆူတို႔သည္ ယထာ ဘူတက်က် သိကုန္၏၊ ေခ်ာပစ္ကုန္းတိုက္ေသာ စကားမ်ဳိးကို မည္သည့္အခါမွ် ဆိုမိန္႔ေတာ္မမူ၊ ႀကီးလည္း ႀကီးျမတ္ကုန္၏၊ ေၾကာက္ရြံ႔ျခင္းလည္း ကင္းကုန္၏။

၈။ ဟိတံ ေဒဝမႏုႆာနံ၊ ယံ နမႆႏၲိ ေဂါတမံ။
ဝိဇၨာစရဏသမၸႏၷံ၊ မဟႏၲံ ဝီတသာရဒံ။

၈။ ဝိဇၨာသံုးပါး၊ ဝိဇၨာရွစ္ပါး၊ စရဏတစ္ဆယ့္ငါးပါးတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူ၍ ျမတ္လွစြာေသာ ရဲရင့္ျခင္းအတိရွိေတာ္မူေသာ နတ္လူတို႔၏ အစီးအပြားကို ေဆာင္ေတာ္မူတတ္ေသာ ေဂါတမႏြယ္ဖြား ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားကို ရွိခိုးဦးညြတ္ ၾကပါ ကုန္၏။

၉။ ဧေတ စေည စ သမၺဳဒၶါ၊ အေနကသတေကာဋိေယာ။
သေဗၺ ဗုဒၶါ သမသမာ၊ သေဗၺ ဗုဒၶါ မဟိဒၶိကာ။

၉။ ဝိပႆီ၊ သိခီ၊ ေဝႆဘူ၊ ကကုသန္၊ ေကာဏာဂံု၊ ကႆပ၊ ေဂါတမဟူေသာ ဘုရားခုႏွစ္ဆူတို႔ႏွင့္တကြ အကုေဋမက မ်ားလွစြာေသာ ဘုရားရွင္အားလံုးတို႔ သည္ ပေစၥကဗုဒၶါ ရဟႏၲာမ်ားႏွင့္ တူေတာ္မမူကုန္၊ ဆိုခဲ့ပါ သဗၺညဳဘုရားရွင္ခ်င္း သာ တူေတာ္မူၾကကုန္၏၊ ဘုရားရွင္ အားလံုးပင္ တန္ခိုးဣဒၶိ လြန္စြာႀကီးမား ၾကကုန္၏။

၁ဝ။ သေဗၺ ဒသဗလူေပတာ၊ ေဝသာရေဇၨဟု' ပါဂတာ။
သေဗၺ ေတ ပဋိဇာနႏၲိ၊ အာသဘံ ဌာန မုတၱမံ။

၁ဝ။ ခပ္သိမ္းကုန္ေသာ ဘုရားရွင္တို႔သည္ အားေတာ္ဆယ္ပါးႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္ မူၾက၏၊ ရဲရင့္ေသာ ေဝသာရဇၨဉာဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူၾက၏၊ ျမတ္ေသာ ေယာက်္ား ျဖစ္ေတာ္မူ၍ သဗၺညဳတဉာဏ္ကို ရရွိေၾကာင္းဝန္ခံၾကကုန္၏။

၁၁။ သီဟနာဒံ နဒေႏၲ' ေတ၊ ပရိသာသု ဝိသာရဒါ။
ျဗဟၼစကၠံ ပဝေတၱႏၲိ၊ ေလာေက အပၸဋိဝတၱိယံ။

၁၁။ ဘုရားရွင္တို႔မည္သည္ ပရိသတ္ဗိုလ္ပံုအလယ္၌ လြန္စြာရဲရင့္ေတာ္မူၾက၏။ ေကသရာဇာျခေသၤ့မင္းကဲ့သို႔ ရဲရဲ ရင့္ရင့္စကားဆိုၾက၏၊ မည္သူတစ္ဦး တစ္ေယာက္မွ် မလည္မပတ္ေစႏိုင္ေသာ ဓမၼစၾကာတရားေတာ္ကိုလည္း လည္ပတ္ ေစကုန္၏။


၁၂။ ဥေပတာ ဗုဒၶဓေမၼဟိ၊ အ႒ာရသဟိ နာယကာ။
ဗာတၱႎသလကၡဏူေပတာ၊ သီတာႏုဗ်ဥၨနာဓရာ။

၁၂။ ဘုရားရွင္တို႔သည္ လူသံုးပါးတို႔၏ ခရီးလမ္းညႊန္ ျဖစ္ၾက၏။ ဘုရား၏ ေက်းဇူးတရား ဆယ့္ရွစ္ပါးႏွင့္ ျပည့္စံုၾကကုန္၏။ သံုးဆယ့္ႏွစ္ပါးေသာ ေယာက်္ားျမတ္တို႔၏ လကၡဏာေတာ္ႀကီးတို႔ႏွင့္လည္း ျပည့္စံုေတာ္မူၾက၏။ လကၡဏာေတာ္ငယ္ရွစ္ဆယ္ႏွင့္လည္း ျပည့္စံုေတာ္မူၾက၏။

၁၃။ ဗ်ာမပၸဘာယ သုပၸဘာ၊ သေဗၺ ေတ မုနိကုဥၨရာ။
ဗုဒၶါ သဗၺညဳေနာ ဧေတ၊ သေဗၺ ခီဏာသဝါ ဇိနာ။

၁၃။ ဘုရားရွင္ဟူသမွ် ကိုယ္ေတာ္အလံုးမွ တလံမွ်ေလာက္ ေရာင္ျခည္ေတာ္ အျမဲထြက္လ်က္ရွိ၏၊ ရဟန္းဟူသမွ်တို႔ထက္ ႀကီးျမတ္၏၊ ခပ္သိမ္းေသာ တရားကိုလည္းသိ၏၊ ကိေလသာ အာသေဝါလည္း ကင္း၏၊ မာရ္ငါးပါးကိုလည္း ေအာင္ၿပီးျဖစ္၏။

၁၄။ မဟာပဘာ မဟာေတဇာ၊ မဟာပညာ မဟဗၺလာ။
မဟာကာ႐ုဏိကာ ဓီရာ၊ သေဗၺသာနံ သုခါဝဟာ။

၁၄။ ဘုရားရွင္တို႔သည္ မ်ားျမတ္ေသာ ေရာင္ျခည္ေတာ္၊ ႀကီးေသာတန္ခိုး၊ ထြတ္ျမတ္ေသာပညာ၊ စြမ္းသန္ေသာခြန္ အား၊ အတိုင္းမသိေသာက႐ုဏာ၊ စြဲျမဲေသာလံု႔လတို႔ကို ပိုင္ေတာ္မူၾက၏၊ သတၱဝါအမ်ား၏ ေကာင္းက်ဳိးခ်မ္းသာကို လည္း ေဆာင္ေတာ္မူတတ္ၾကကုန္၏။

၁၅။ ဒီပါ နာထာ ပတိ႒ာ စ၊ တာဏာ ေလဏာ စ ပါဏိနံ။
ဂတီ ဗႏၲဴ မေဟႆာသာ၊ သရဏာ စ ဟိေတသိေနာ။

၁၅။ ဘုရားရွင္တို႔သည္ သတၱဝါအေပါင္းတို႔၏ မွီခိုရာကြၽန္းလည္းျဖစ္ ၏၊ ကိုးကြယ္ရာလည္းျဖစ္၏၊ တည္ရာလည္းျဖစ္၏၊ ေစာင့္ေရွာက္ရာလည္း ျဖစ္၏၊ ေဘးအႏၲရာယ္မွ ပုန္းကြယ္ရာလည္း ျဖစ္၏၊ လားေရာက္ရာလည္း ျဖစ္၏၊ ေဆြမ်ဳိးသဖြယ္လည္း ျဖစ္၏၊ ေအာက္ေမ့ရာလည္း ျဖစ္၏၊ ျမတ္စြာဘုရားရွင္တို႔ သည္ ျမတ္ေသာမွီရာလည္း မည္ေပ၏၊ သတၱဝါတို႔၏ အစီးအပြါးကိုလည္း ရွာၾကံေလ့ရွိၾကကုန္၏။

၁၆။ သေဒဝကႆ ေလာကႆ၊ သေဗၺ ဧေတ ပရာယဏာ။
ေတသာ'ဟံ သိရသာ ပါေဒ၊ ဝႏၵာမိ ပုရိသုတၱေမ။

၁၆။ ထိုဘုရားရွင္တိုင္းသည္ နတ္တို႔၏လဲေလ်ာင္းရာ၊ လူတို႔၏မွီခိုရာ ျဖစ္ၾက ကုန္၏၊ အကြၽႏ္ုပ္သည္ ေယာက်္ားဟူ သမွ်တို႔ထက္ သာလြန္ျမင့္ျမတ္ေတာ္မူ ေသာ ထိုဘုရားရွင္တို႔၏ ေျခေတာ္တို႔ကို ဦးႏွိမ္႐ိုက်ဳိး ရွိခိုးပါ၏။

၁၇။ ဝစသာ မနသာ ေစဝ၊ ဝႏၵာေမ'ေတ တထာဂေတ။
သယေန အာသေန ဌာေန၊ ဂမေန စာပိ သဗၺဒါ။

၁၇။ အကြၽႏ္ုပ္သည္ အိပ္ေနေသာအခါ၌ ျဖစ္ေစ၊ ထိုင္ေန ေသာအခါ၌ ျဖစ္ေစ၊ ရပ္ေနေသာအခါ၌ ျဖစ္ေစ၊ လမ္းသြားေနေသာအခါ၌ ျဖစ္ေစ၊ မည္သည့္အခါ၌ မဆို ထိုဘုရားရွင္တို႔အား ႏႈတ္ျဖင့္လည္းေကာင္း၊ စိတ္ျဖင့္လည္းေကာင္း အျမဲမျပတ္ ရွိခိုးပါ၏။

၁၈။ သဒါ သုေခန ရကၡႏၲဳ၊ ဗုဒၶါ သႏၲိကရာ တုဝံ။
ေတဟိ တြံ ရကၡိေတာ သေႏၲာ၊ မုေတၱာ သဗၺဘေယဟိ စ။

၁၈။ ကိေလသာအပူအေပါင္းကို ျငိမ္းေအးေအာင္ ျပဳေတာ္ မူတတ္ၾကကုန္ေသာ ဘုရားရွင္တို႔သည္ သင့္ကို ခ်မ္းသာေအာင္ မျပတ္ေစာင့္ေရွာက္ပါေစသတည္း။ ဘုရားရွင္တို႔၏ အေစာင့္အေရွာက္ကို ခံယူရေသာ သင္သည္ ၿငိမ္သက္ ခ်မ္းေျမ့ပါေစ၊ ေဘးအႏၲရာယ္ခပ္သိမ္းမွ ကင္းလြတ္ပါေစ။

၁၉။ သဗၺ ေရာဂါ ဝိနီမုေတၱာ၊ သဗၺသႏၲာပဝဇၨိေတာ။
သဗၺေဝရ' မတိကၠေႏၲာ၊ နိဗၺဳေတာ စ တုဝံ ဘဝ။
၁၉။ သင္သည္ အနာမရွိ ပကတိက်န္းမာသူ၊ ပူပန္ျခင္း ကင္းသူ၊ ရန္သူဟူသမွ် ကို လြန္ေျမာက္ႏိုင္သူ၊ ၿငိမ္းေအး ခ်မ္းေျမ့သူ ျဖစ္ပါေစသတည္း။

၂ဝ။ ေတသံ သေစၥန သီေလန၊ ခႏၲီေမတၱာဗေလန စ။
ေတပိ အေမွ' ႏုရကၡႏၲဳ၊ အေရာေဂန သုေခန စ။

၂ဝ။ ထိုဘုရားရွင္တို႔သည္ သီလ, သစၥာ, ခႏၲီ, ေမတၱာတို႔၏ စြမ္းပကားျဖင့္ ကြၽႏ္ုပ္တို႔ကို အနာမရွိ ပကတိခ်မ္းသာေအာင္ အစဥ္သနား ေစာင့္ေရွာက္ၾကပါ ေစကုန္သတည္း။

၂၁။ ပုရတၳိမသၼႎ ဒိသာဘာေဂ၊ သႏၲိ ဘူတာ မဟိဒၶိကာ။
ေတပိ အေမွ' ႏုရကၡႏၲဳ၊ အေရာေဂန သုေခန စ။

၂၂။ ဒကၡိဏသၼႎ ဒိသာဘာေဂ၊ သႏၲိ ေဒဝါ မဟိဒၶိကာ။
ေတပိ အေမွ' ႏုရကၡႏၲဳ၊ အေရာေဂန သုေခန စ။

၂၃။ ပစၧိမသၼႎ ဒိသာဘာေဂ၊ သႏၲိ နာဂါ မဟိဒၶိကာ။
ေတပိ အေမွ' ႏုရကၡႏၲဳ၊ အေရာေဂန သုေခန စ။

၂၄။ ဥတၱရသၼႎ ဒိသာဘာေဂ၊ သႏၲိ ယကၡာ မဟိဒၶိကာ။
ေတပိ အေမွ' ႏုရကၡႏၲဳ၊ အေရာေဂန သုေခန စ။

၂၁၊ ၂၂၊ ၂၃၊ ၂၄။ အေရ့ွမ်က္ႏွာ အရပ္၌ တန္ခိုးႀကီးေသာ ဂႏၶဗၺနတ္တို႔ ရွိၾကကုန္၏၊ ေတာင္ဘက္အရပ္မ်က္ႏွာ၌ တန္ခိုးႀကီးေသာ ကုမၻဏ္နတ္တို႔ ရွိၾကကုန္၏၊ အေနာက္ အရပ္မ်က္ႏွာ၌ တန္ခိုးႀကီးေသာ နဂါးတို႔ ရွိၾကကုန္၏၊ ေျမာက္ဘက္အရပ္မ်က္ႏွာ၌ တန္ခိုးႀကီးေသာ ဘီလူးတို႔ ရွိၾကကုန္၏၊ ထိုနတ္, နဂါး, ဘီလူးတို႔သည္ ကြၽႏ္ုပ္တို႔ကို အနာမရွိ ပကတိခ်မ္းသာေအာင္ အစဥ္တစိုက္ ေစာင့္ေရွာက္ၾကပါေစကုန္သတည္း။

၂၅။ ပုရတၳိေမန ဓတရေ႒ာ၊ ဒကၡိေဏန ဝိ႐ူဠွေကာ။
ပစၧိေမန ဝိ႐ူပေကၡာ၊ ကုေဝေရာ ဥတၱရံ ဒိသံ။

၂၅။ အေရ့ွအရပ္မ်က္ႏွာ၌ ဂႏၶဗၺနတ္တို႔ကို အစိုးရေသာ ဓတရ႒နတ္မင္း၊ ေတာင္အရပ္မ်က္ႏွာ၌ ကုမၻဏ္တို႔ကို အစိုးရေသာ ဝိ႐ူဠွကနတ္မင္း၊ အေနာက္အရပ္မ်က္ႏွာ၌ နဂါးတို႔ကို အစိုးရေသာ ဝိ႐ူပကၡနတ္မင္း၊ ေျမာက္အရပ္ မ်က္ႏွာ၌ ဘီလူးတို႔ကို အစိုးရေသာ ကုေဝရနတ္မင္း။

၂၆။ စတၱာေရာ ေတ မဟာရာဇာ၊ ေလာကပါလာ ယသႆိေနာ။
ေတပိ အေမွ' ႏုရကၡႏၲဳ၊ အေရာေဂန သုေခန စ။

၂၆။ ထိုနတ္မင္းႀကီးေလးေယာက္တို႔သည္ လူတို႔ကို ေစာင့္ေရွာက္တတ္ၾက ကုန္၏၊ အေႁခြအရံလည္း မ်ားကုန္၏၊ ထိုနတ္မင္းႀကီးတို႔သည္ ကြၽႏ္ုပ္တို႔ကို အနာမရွိ ပကတိ ခ်မ္းသာေအာင္ အစဥ္မျပတ္ ေစာင့္ေရွာက္ၾကပါေစကုန္ သတည္း။

၂၇။ အာကာသ႒ာ စ ဘူမ႒ာ၊ ေဒဝါ နာဂါ မဟိဒၶိကာ။
ေတပိ အေမွ' ႏုရကၡႏၲဳ၊ အေရာေဂန သုေခန စ။

၂၇။ ေကာင္းကင္၌တည္ေသာ နတ္မ်ား၊ ေျမ၌တည္ေသာ နတ္မ်ား၊ နဂါးမ်ား သည္ တန္ခိုးအလြန္ႀကီးၾကသည္၊ ထိုတန္ခိုးႀကီးနတ္နဂါးတို႔သည္ ကြၽႏ္ုပ္တို႔ကို အနာမရွိပကတိခ်မ္းသာေအာင္ အစဥ္မျပတ္ ေစာင့္ေရွာက္ၾကေစကုန္သတည္း။

၂၈။ ဣဒၶိမေႏၲာ စ ေယ ေဒဝါ၊ ဝသႏၲာ ဣဓ သာသေန။
ေတပိ အေမွ' ႏုရကၡႏၲဳ၊ အေရာေဂန သုေခန စ။

၂၈။ တန္ခိုးႀကီးေသာ နတ္တို႔သည္ ဤဘုရားသာသနာ၌ ေနၾကကုန္၏၊ ထိုသာသနာနတ္တို႔သည္လည္း ကြၽႏ္ုပ္တို႔ကို အနာမရွိ ပကတိခ်မ္းသာေအာင္ အစဥ္မျပတ္ ေစာင့္ေရွာက္ ၾကပါေစကုန္သတည္း။

၂၉။ သဗၺီတိေယာ ဝိဝဇၨႏၲဳ၊ ေသာေကာ ေရာေဂါ ဝိနႆတု။
မာ ေတ ဘဝႏ႖'ႏၲရာယာ၊ သုခီ ဒီဃာယုေကာ ဘဝ။
၂၉။ ေဘးရန္ခပ္သိမ္း ကင္းေစကုန္သတည္း၊ စိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾက ကင္းေစကုန္ သတည္း၊ အနာေရာဂါဟူသမွ် ေပ်ာက္ေစကုန္သတည္း၊ သင့္အား အႏၲရာယ္ တစ္စံုတစ္ရာ မျဖစ္ေစသတည္း၊ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာႏွင့္ အသက္ရွည္စြာ ေနရပါေစ သတည္း။

၃ဝ။ အဘိဝါဒနသီလိႆ၊ နိစၥံ ဝုၯာပစာယိေနာ။
စတၱာေရာ ဓမၼာ ဝၯႏၲိ၊ အာယု ဝေဏၰာ သုခံ ဗလံ။
အာဋာနာဋိယသုတၱံ နိ႒ိတံ။

၃ဝ။ ရတနာျမတ္သံုးပါးအား ႐ိုေသစြာ ရွိခိုးဆည္းကပ္ေလ့ ရွိေသာသူ၊ သီလ ရွိသူ, သမာဓိရွိသူ, ပညာရွိသူတို႔ကို အျမဲမျပတ္ ႐ိုေသေလးစားတတ္သူသည္ အသက္ရွည္၏၊ အဆင္းလွ၏၊ ခ်မ္းသာႀကီးပြား၏၊ ခြန္အားဗလ တိုးတက္ ေလ၏၊ အသက္ရွည္ျခင္း၊ အဆင္းလွျခင္း၊ ခ်မ္းသာႀကီးျခင္း၊ ခြန္အားႀကီးျခင္း ဟူေသာတရားတို႔သည္ ထိုပုဂၢိဳလ္အဖို႔ ထာဝစဥ္ တိုးတက္လ်က္သာ ေနၾကကုန္ သတည္း။

အာဋာနာဋိယသုတ္ေတာ္ ျမန္မာျပန္ၿပီး၏။

ေမတၱသုတ္ ( ျမန္မာျပန္)

နေမာ တႆ ဘဂဝေတာ အရဟေတာ သမၼာသမၺဳဒၶႆ

ေမတၱသုတ္ (ျမန္မာျပန္)

၁။ ယႆာႏုဘာဝေတာ ယကၡာ၊ ေနဝ ဒေႆႏၲိ ဘီသနံ။
ယဥိႇ ေစဝါႏုယုဥၨေႏၲာ၊ ရတိၱၱႏၵိဝ' မတႏၵိေတာ။

၁။ ေမတၱာသုတ္ပရိတ္ေတာ္၏ တန္ခိုးရွိန္ေစာ္အာႏုေဘာ္ေၾကာင့္ ဘီလူးၾကမ္းတို႔ သည္ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေသာ အဆင္း အသံ အစရွိေသာ အာ႐ံုတို႔ကို မျပဝံ့ မေျခာက္ဝံ့ၾကေလကုန္၊ ေမတၱာသုတ္ပရိတ္ေတာ္ကို ညဥ့္အခါ၌ လည္းေကာင္း၊ ေန႔အခါ၌ လည္းေကာင္း၊ မပ်င္းမရိ လံု႔လျပဳ၍ ရြတ္ဖတ္ေသာသူသည္။

၂။ သုခံ သုပတိ သုေတၱာ စ၊ ပါပံ ကိဥၥိ န ပႆတိ။
ဧဝမာဒိ ဂုဏူေပတံ၊ ပရိတၱံ တံ ဘဏာမေဟ။

၂။ ခ်မ္းသာစြာအိပ္ရ၏၊ အိပ္ေသာ္လည္း မေကာင္းေသာ အိပ္မက္ကို တစိုးတစိ မွ် မျမင္မက္၊ ဤသို႔ အစရွိေသာ ဂုဏ္ေက်းဇူးအေပါင္းႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ေမတၱာသုတ္ ပရိတ္ေတာ္ကို အို- သူေတာ္ေကာင္းတို႔ ငါတို႔ရြတ္ဖတ္ၾကပါကုန္စို႔။

၃။ ကရဏီယ' မတၴကုသေလန၊ ယႏၲ သႏၲံ ပဒံ အဘိသေမစၥ။
သေကၠာ ဥဇူ စ သုဟုဇူ စ၊ သူဝေစာ စႆ မုဒု အနတိမာနီ။

၃။ ေလာကီေလာကုတၱရာ အက်ဳိးစီးပြား၌ လိမၼာေသာသူသည္ျငိမ္သက္ေအး ခ်မ္းေသာ နိဗၺာန္ကိုအာ႐ံုျပဳ၍ ဤဆိုလတၱံ႔ေသာ သူေတာ္ေကာင္းနည္းလမ္းကို က်င့္ၾကံ အားထုတ္ ျပဳလုပ္အပ္၏၊ ကိုယ္ႏွင့္အသက္တို႔ကို မငဲ့ကြက္ မညႇာတာ ျပဳလုပ္ျခင္းငွာ စြမ္းႏိုင္ရာ၏၊ ကိုယ္ႏႈတ္ႏွစ္ပါး ႐ိုးသားေျဖာင့္မတ္ရာ၏၊ စိတ္ သေဘာထား ေကာင္းစြာ ေျဖာင့္မတ္ရာ၏၊ ဆိုဆံုးမလြယ္ရာ၏၊ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႔ရာ ၏၊ သူတစ္ပါးအေပၚ ေထာင္လႊားေသာ မာန္မာနမရွိရာ။

၄။ သႏၲဳႆေကာ စ သုဘေရာ စ၊ အပၸကိေစၥာ စ သလႅဟုကဝုတၱိ။
သႏၲိႁႏၵိေယာ စ နိပေကာ စ၊ အပၸဂေဗၻာ ကုေလသြ' နႏုဂိေဒၶါ။

၄။ ေရာင့္ရဲလြယ္ရာ၏၊ ေမြးျမဴလြယ္ရာ၏၊ နည္းပါးေသာ အမႈကိစၥရွိရာ၏၊ ေပါ့ပါးေသာ အသက္ေမြးျခင္း ရွိရာ၏၊ ျငိမ္သက္ေသာ ဣေႁႏၵရွိရာ၏၊ အရာရာ၌ ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာ ရဲရင့္ေသာ ဉာဏ္ပညာရွိရာ၏၊ ကိုယ္ႏႈတ္ႏွလံုး သံုးပါးလံုး ႐ုန္႔ရင္း ၾကမ္းတမ္းမႈ မရွိရာ၊ ဒါယကာတို႔၌ တြယ္တာမက္ေမာမႈမရွိရ။

၅။ န စ ခုဒၵ' မာစေရ ကိဥၥိ၊ ေယန ဝိၫူ ပေရ ဥပဝေဒယ်ဳံ။
သုခိေနာ ဝ ေခမိေနာ ေဟာႏၲဳ၊ သဗၺသတၱာ ဘဝႏၲဳ သုခိတတၱာ။

၅။ ပညာရွိတို႔ ကဲ့ရဲ႔႐ႈတ္ခ်အပ္ေသာ တစံုတစ္ခုေသာ မေကာင္းမႈကို အနည္း ငယ္မွ်ေသာ္လည္း မျပဳမလုပ္ရာ၊ ခပ္သိမ္းေသာ သတၱဝါတို႔သည္ ကိုယ္၏ခ်မ္း သာျခင္းႏွင့္ ျပည့္စံုၾကပါေစကုန္သတည္း၊ စိတ္ခ်မ္းသာျခင္းႏွင့္ ျပည့္စံုၾကပါေစ ကုန္ သတည္း၊ ေဘးရန္ ဥပဒၵေဝါ မရွိၾကပါေစကုန္သတည္း။

၆။ ေယ ေကစိ ပါဏဘူတတၳိ၊ တသာ ဝါ ထာဝရာ ဝ' နဝေသသာ။
ဒီဃာ ဝါ ေယ ဝ မဟႏၲာ၊ မဇၩိမာ ရႆကာ အဏုကထူလာ။

၆။ အၾကြင္းမရွိ အလံုးစံု ထြက္သက္ ဝင္သက္ရွိေသာ သတၱဝါ၊ ထင္ရွားရွိေသာ သတၱဝါ၊ ထိတ္လန္႔ တတ္ေသာ သတၱဝါ၊ တည္ၾကည္ျငိမ္သက္ေသာ၊ သတၱဝါ၊ ရွည္ေသာ သတၱဝါ၊ တိုေသာ သတၱဝါ၊ ပုကြေသာ သတၱဝါ၊ မတိုမရွည္ေသာ သတၱဝါ၊ ႀကီးေသာ သတၱဝါ၊ ငယ္ေသာ သတၱဝါ၊ မႀကီးမငယ္ေသာ သတၱဝါ၊ ဆူေသာ သတၱဝါ၊ ၾကံဳေသာ သတၱဝါ၊ မဆူမၾကံဳေသာ သတၱဝါ။

၇။ ဒိ႒ာ ဝါ ေယ ဝ အဒိ႒ာ၊ ေယ ဝ ဒူေရ ဝသႏၲိ အဝိဒူေရ။
ဘူတာ ဝ သမၻေဝသီ ဝ၊ သဗၺသတၱာ ဘဝႏၲဳ သုခိတတၱာ။

၇။ မ်က္စိျဖင့္ ျမင္ေကာင္းေသာ သတၱဝါ၊ မ်က္စိျဖင့္ မျမင္ေကာင္းေသာ သတၱဝါ၊ အေဝး၌ေနေသာ သတၱဝါ၊ အနီး၌ေနေသာ သတၱဝါ၊ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚျပီးေသာ သတၱဝါ၊ ျဖစ္ဆဲတည္ေနေသာ သတၱဝါ၊ ဤအလံုးစံုေသာ သတၱဝါတို႔သည္ ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ ခ်မ္းသာျခင္း ရွိၾကပါေစကုန္သတည္း။

၈။ န ပေရာ ပရံ နိကုေဗၺထ၊ နာတိမေညထ ကတၳစိ န ကဥၥိ။
ဗ်ာေရာသနာ ပဋိဃသည၊ နာညမညႆ ဒုကၡမိေစၧယ်။

၈။ တစ္ေယာက္ေသာသူက တစ္ေယာက္ေသာသူကို အမ်က္မထြက္ပါေစလင့္၊ တစ္စံုတစ္ခုေသာ အမႈကိစၥ၌ တစ္ေယာက္ေသာသူက တစ္ေယာက္ေသာသူကို ညႇဥ္းဆဲခ်ဳပ္ခ်ယ္ေသာ ကာယကံ ဝစီကံျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ ခိုက္ရန္မ်က္ပြား အျငိဳးထားေသာစိတ္ျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ အနည္းငယ္မွ်ေသာ္မွ မထီမဲ့ျမင္ မေအာက္ေမ့ပါေစလင့္၊ အခ်င္းခ်င္း၏ ဆင္းရဲဒုကၡကို အလိုမရွိပါေစလင့္။

၉။ မာတာ ယထာ နိယံပုတၱ၊ မာယုသာ ဧကပုတၱ မႏုရေကၡ။
ဧဝမၸိ သဗၺဘူေတသု၊ မာနသံ ဘာဝေယ အပရိမာဏံ။

၉။ အမိသည္ မိမိရင္ေသြးျဖစ္ေသာ တစ္ေယာက္တည္းေသာ သားငယ္ကို အသက္အတြက္ေၾကာင့္ အဖန္တလဲလဲ ေစာင့္ေရွာက္သကဲ့သို႔ ဤနည္းအတူ သာလွ်င္ ခပ္သိမ္းေသာ သတၱဝါတို႔၌ အတိုင္းအရွည္မရွိေသာ ေမတၱာစိတ္ကို ပြားေစရာ၏။

၁ဝ။ ေမတၱဥၥ သဗၺေလာကသၼိ၊ မာနသံ ဘာဝေယ အပရိမာဏံ။
ဥဒၶံ အေဓာ စ တိရိယဥၥ၊ အသမၺာဓံ အေဝရ မသပတၱံ။

၁ဝ။ ကာမဘဝတည္းဟူေသာ ေအာက္ေလာက၌ လည္းေကာင္း၊ ႐ူပဘဝတည္း ဟူေသာ အလယ္ေလာက၌ လည္းေကာင္း၊ အ႐ူပဘဝတည္းဟူေသာ အထက္ ေလာက၌ လည္းေကာင္း၊ ဤေလာကသံုးပါးတို႔၌ ပိုင္းျခားလြတ္ကင္း က်ဥ္း ေျမာင္းျခင္းလည္းမရွိ ကိုယ္တြင္းေဘးရန္ လည္းမရွိ အပေဘးရန္လည္းမရွိ အတိုင္းမသိ ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးေသာ ေမတၱာစိတ္ကိုလည္း ပြားေစရာ၏။

၁၁။ တိ႒ံ စရံ နိသိေႏၷာ ဝ၊ သယာေနာ ယာဝတာ'ႆ ဝိတမိေဒၶါ။
ဧတံ သတႎ အဓိေ႒ယ်၊ ျဗဟၼ'ေမတံ ဝိဟာရ' မိဓ' မာဟု။

၁၁။ ရပ္ေနစဥ္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ သြားေနစဥ္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ထိုင္ ေနစဥ္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ လဲေလ်ာင္းေနစဥ္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ မအိပ္ မငိုက္သမွ် ကာလပတ္လံုး သာသနာေတာ္ႀကီး၌ ေမတၱာစိတ္ႏွင့္ ယွဥ္၍ ေနထိုင္ျခင္းကို ''ျမတ္ေသာေနထိုင္ျခင္း'' ဟူ၍ ျမတ္စြာဘုရားတို႔ ေဟာေတာ္မူ ကုန္၏။

၁၂။ ဒိိ႒ိဥၥ အႏုပဂၢမၼ၊ သီလဝါ ဒႆေနန သမၸေႏၷာ။
ကာေမသု ဝိေနယ် ေဂဓံ၊ န ဟိ ဇာတုဂၢဗၻေသယ် ပုန ေရတိ။

ေမတၱသုတၱံ နိ႒ိတံ။

၁၂။ ေမတၱာကမၼ႒ာန္းကို စီးျဖန္းအားထုတ္ ျပဳလုပ္ေသာသူသည္ အျမင္ေဖာက္ ျပန္ မိစၧာဉာဏ္သို႔ မကပ္မေရာက္ေသာေၾကာင့္ ေလာကုတၱရာသီလ ရွိသည္ ျဖစ္၍ မဂ္ဉာဏ္အျမင္ႏွင့္ ျပည့္စံုျပီးလွ်င္ ဝတၳဳကာမ ကိေလသာကာမတို႔၌ တပ္မက္ေမာျခင္း ကင္းေသာေၾကာင့္ ေနာက္တဖန္ အမိဝမ္းတြင္း ပဋိသေႏၶ ေနျခင္း သို႔ ဧကန္မေရာက္ေတာ့ၿပီ။

ေမတၱသုတ္ေတာ္ ျမန္မာျပန္ၿပီး၏။