.ေမထုန္ငယ္ (၇)ပါး

.ေမထုန္ငယ္ (၇)ပါး

. ေမထုနဓမၼဆုိတာက ေယာက္်ားမိန္းမဆက္ဆံမွုေလာက္ကိုသာ ဆိုလိုတာ မဟုတ္ေသးဘူး။ တၿခားၿခား ေမထုန္ငယ္ (၇)ပါးဆိုတာကိုလည္း ထည့္သြင္းၿပီး ၿမတ္စြာဘုရားက ရည္ညႊန္းထားပါတယ္။

တစ္ခ်ိန္မွာ ဆိုၾကပါစို့ ဇာနုေသာဏိ ပုဏၰားၾကီးက ၿမတ္စြာဘုရားသည္ ၿဗဟၼစာရီ = ၿမတ္ေသာအက်င့္ကို က်င့္ေနတဲ့သူေတာ္ေကာင္းအၿဖစ္နဲ့ ၀န္ခံပါသလားဆိုၿပီး ဒီေမးခြန္းကို ေမးတယ္။
ေမးလိုက္တဲ့အခ်ိန္အခါမွာ “ဒကာေတာ္ပုဏၰား ငါဘုရားသည္ မက်ိဳးမေပါက္ မေၿပာက္မက်ားတဲ့ ၿပည့္စံုတဲ့ ထက္၀န္းက်င္ ၿဖဴစင္ေနတဲ့ ၿဗဟၼစရိယ အက်င့္ကို က်င့္ေနတဲ့ပုဂၢိဳလ္သာၿဖစ္ပါတယ္။

မက်ိဳးမေပါက္ မေၿပာက္မက်ားေအာင္ ၿပည့္ၿပည့္စံုစံုစင္စင္ၾကယ္ၾကယ္ၿဖင့္ ၿဗဟၼစရိယ အက်င့္ကို က်င့္ေနတဲ့ပုဂၢိဳလ္ ဟာဘယ္ပုဂၢိဳလ္လဲလို့ေမးခဲ့လွ်င္ ငါဘုရားကိုသာ ရည္ညႊန္းၿပီး ေၿပာဆိုရမွာ ၿဖစ္ပါတယ္” ဆိုၿပီးေတာ့ အမိန့္ရွိေတာ္မူလိုက္တယ္။

နံပါတ္ (၁) ေမထုန္ငယ္က ဘာလဲလို့ေမးေတာ့၊ ဥစၦာဒန = နံ့သာရည္ၿဖင့္ လိမ္းေပးတယ္။ ပရိမဒၵန = ဆီေလးနဲ့ လိမ္းေပးတယ္ ႏွိပ္နွယ္ေပးတယ္။ နွပန = ေရခ်ိဳးေပးတယ္။ သမၺာဟန =ပြတ္သပ္ေပးတယ္။ အဲဒါကိုသေဘာက်တယ္။ ဒါလည္းေမထုန္ငယ္တစ္ခုပဲ။ ဘုရားရွင္ဟာ ဒါမ်ိဳးဘယ္ေတာ့မွ မၿပဳလုပ္ဘူး။ ဒါကတစ္ခု။

နံပါတ္ (၂) က်ေတာ့ တစ္ေယာက္နဲ့တစ္ေယာက္ေၿပာလိုက္ဆိုလိုက္ ရယ္လိုက္ေမာလိုက္ ေနာက္လိုက္ေံၿပာင္လိုက္ ေနတယ္။ ၿပံဳးၿပံဳး ၿပံဳးၿပံဳးနဲ့ ထိုင္ၿပီးစကားေၿပာေနၾကတယ္။ အဲဒါကိုသေဘာက်တယ္။ ဒါလည္းေမထုန္ငယ္တစ္ခုပဲ။

နံပါတ္ (၃) ကေတာ့ သူ့မ်က္စိနဲ့ ကိုယ့္မ်က္စိတည့္တည့္ေလးၾကည့္ေပးတယ္။ မၾကည့္ရလွ်င္ မၿမင္ရလွ်င္မေနနိုင္ဘူး။ ဘာမွေတာ့မလုပ္ပါဘူး။ တစ္ေယာက္နဲ့ တစ္ေယာက္ ၾကည့္ေနရလွ်င္ ေက်နပ္ေနတယ္။ ဒါလည္းေမထုန္ငယ္တစ္ခုပဲ။

နံပါတ္ (၄) က တစ္ေယာက္နဲ့တစ္ေယာက္ေတာ့ မၿမင္ဘူးေပါ့။ ဒါေပမယ့္ အသံေလးၾကားရလွ်င္ သေဘာက်ေနတယ္။ သူငိုတဲ့ အသံပဲၿဖစ္ပါေစ။ သီခ်င္းဆိုတဲ့ အသံပဲ ၿဖစ္ေစ ၾကားေနရလိုရွိလွ်င္ သေဘာက်တယ္။ ယခုကါလ ေရဒီယိုတို့ ဘာတို့နားေထာင္တဲ့အခါ ၾကားတဲ့ပံုစံမ်ိဳးေပါ့။ ဒါလည္းေမထုန္ငယ္တစ္ခုပဲ။

နံပါတ္ (၅) က ၿမင္လည္းမၿမင္ရဘူး၊ ၾကားလည္းမၾကားရဘူး၊ ဒါေပမဲလို့ တစ္ခ်ိန္တုန္းက တစ္ေယာက္နဲ့ တစ္ေယာက္ေၿပာဖူးတယ္။ ဆိုဖူးတယ္ ေၿပာင္ဖူးတယ္ ေနာက္ဖူးတယ္။ အဲဒါကေလးေတြကို ေပ်ာ္ပါးခဲ့ဖူးတာေလးေတြကို အမွတ္ရၿပီးေတာ့ ၿပန္ၿပီး ၿပံဳးၿပံဳး ၿပံဳးၿပံဳးနဲ့ သေဘာက်ေနတယ္။ ဒါလည္းေမထုန္ငယ္တစ္ခုပဲ။

နံပါတ္ (၆) က အဲဒါမိ်ဳးေတြ ဘာမွမၿဖစ္ဘူး။ ဒါေပမဲ့လို့ ကိုယ့္မွာဘာမွေတာ့မရွိဘူး။ မရွိတဲ့အခါက်ေတာ့ သူတစ္ပါးေတြ အိုးနဲ့အိမ္နဲ့ တိုက္နဲ့တာနဲ့ ကာမဂုဏ္ေတြ ခံစားၿပီး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးေနတာကို သြားၿမင္လို္က္တာကိုလည္း သေဘာက်တယ္။ သူတို့လိုေနခ်င္တဲ့ စိတ္ထားေလးေတြ ေပၚလာၿပန္တယ္။ ဒါလည္းေမထုန္ငယ္တစ္ခုပဲ။

နံပါတ္ (၇) က အဲဒီလိုေျပာခဲ့တဲ့ သေဘာတရားေတြလည္း မၿဖစ္ၿပန္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ဘာၿဖစ္ေနသလဲ။ နတ္ၿပည္နတ္ေလာက တစ္ခုခုကို ရည္ေမွ်ာ္ၿပီး ေတာ့ သီလက်င့္စဥ္ သမာဓိက်င့္စဥ္ ပညာက်င့္စဥ္ေတြကို က်င့္ၾကံၾကိဳးကုတ္ ပါြးမ်ားအားထုတ္ေနၿပန္တယ္။ နတ္ၿပည္နတ္ေလာကမွာ ရရွိမည့္ ကာမဂုဏ္ေတြကို လွမ္းေမွ်ာ္ၿပီး သေဘာက်ေနတယ္။ အဲဒါလည္းေမထုန္ငယ္တစ္ခုပဲ။

ဒီေမထုန္ငယ္ (၇)မ်ိဳး တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးနဲ့ ေမြ႕ေလွ်ာ္ေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ဟာလည္း အိုနာေသေရး ဒုကၡေဘးမွ ဘယ္နည္းနဲ့မွ မလြတ္ေၿမာက္နိုင္ဘူးလို့ ဘုရားရွင္က ဆက္လက္ကာ ေဟာၾကားထားေတာ္မူပါတယ္။

*** ဖားေအာက္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး ***

(အၿမိဳက္နိဗၺာန္သို့ ပို့ေဆာင္ေပးေနသည့္ စြမ္းအားၾကီး (၇) ရပ္ - သတၱသညာသုတၱန္)

နီဝရဏတရား ( မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး)

နီဝရဏတရားဆိုတာ မဂ္ဖိုလ္ကို (မရေအာင္) ပိတ္ပင္တားဆီး ဖံုးလႊမ္းတားတဲ့တရားလို႔မွတ္၊ နီဝရဏတရားမွာ"ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ထိနမိဒၶ၊ ဥဒၶစၥ၊ ကုကၠဳစၥ၊ ဝိစိကိစာၦ"လို႔ ၅-ပါးရွိတယ္။ ဒီ နီဝရဏတရား ၅-ပါးကဝင္ေရာက္ေႏွာက္ယွက္လို႔ရွိရင္ ခႏၶာထဲဉာဏ္စိုက္ ႐ႈျငားေသာ္လည္းပဲ၊ ခႏၶာထဲမွာရွိတဲ့ျဖစ္ပ်က္=အနိစၥသေဘာကို မျမင္ႏိုင္ဘူး၊ မျမင္ေတာ့ ခႏၶာအရွိနဲ႔ ဉာဏ္အသိ မလိုက္ေတာ့ မဂ္ဖိုလ္မရႏိုင္ဘူး၊ မဂ္ဖိုလ္မရေတာ့ သံသရာတေလွ်ာက္လံုးမွာ တဒိုင္းဒိုင္းေျပးေနရတာေပါ့၊ ဒုကၡစက္ရဟတ္ႀကီး ခ်ာခ်ာလည္ေနရတာ
ေပါ့၊ ဒါေၾကာင့္ ဒီနီဝရဏတရား ၅-ပါးကို မိမိဉာဏ္အေပၚ မဖံုးလႊမ္းႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ပ်က္႐ႈၿပီးဖယ္ရွားပစ္မွသာလွ်င္ ခႏၶာထဲရွိ ျဖစ္ပ်က္အနိစၥေတြကို ျမင္ႏိုင္ၿပီး မဂ္ဖိုလ္နိဗၺာန္ရ၍ မိမိ၏ခႏၶာ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ျပတ္လို႔ ဒုကၡခမ္သိမ္း ကင္းၿငိမ္းသြားမယ္။

စိတ္ဝိညာဏ္ဟာ ၆-မ်ိဳးရွိတယ္၊ ဆိုင္ရာဝတၱဳ႐ုပ္အသီးသီးမွာ မွီၿပီးျဖစ္တယ္၊ စကၠဳဝိဉာဏ္စိတ္က မ်က္လံုးမွာေပၚတယ္ ၊ ေသာတဝိဉာဏ္စတ္၊ ဃာနဝိဉာဏ္စိတ္၊ ဇိဝွာဝိဉာဏ္စိတ္၊ ကာယဝိဉာဏ္စိတ္ တို႔ဟာလဲ့ နား၊ ႏွာေခါင္း၊ လွ်ာ၊ ကိုယ္ အသီးသီးမွာေပၚတယ္၊ မေနာဝိညာဏ္စိတ္ကေတာ့ ဟဒယ႐ုပ္ေခၚတဲ့ ႏွလံုးေသြးထဲမွာေပၚတယ္ ၊ ဒီစိတ္ဟာ အာ႐ုံနဲ႔ ဒြါရတိုက္ဆိုင္တဲ့ အခါမွာဖ်တ္ခနဲ႔ဖ်တ္ခနဲ႔ ေပၚလာရတယ္၊ ဟဒယဝတၳဳႏွလံုးေသြးဟာအသစ္အသစ္ျဖစ္ၿပီး အၿမဲေျပာင္းလဲေနတယ္၊ ႏွလံုးေသြးကျဖဴေနရင္ ၾကည္ေနရင္ဒီမွာေပၚတဲ့စိတ္ကလဲၾကည္လင္ေနၿပီး ဉာဏ္ပညာကဘလဲ ထိုးထြင္သိေတာ့့တာပဲ၊ အကယ္၍ႏွလံုးေသြးက
ေနာက္ေနရင္ဒီအထဲမွာေပၚတဲ့စိတ္ကလဲ ေနာက္ေတာက္ေတာက္ျဖစ္ေနေတာ့၊ ဉာဏ္ကထိုးတြင္ၿပီးမသိႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ ဒီေတာ့ခုနကေျပာခဲ့တဲ့ နီဝဏတရားေတြက ဝင္ေရာက္ေႏွာက္ယွက္လို႔ရွိရင္၊ စိတ္ဟာမၾကည္မလင္ေနာက္ေတာက္ေတာက္ျဖစ္ၿပီး ဉာဏ္ကထိုးထြင္းမသိႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ ဒီနီဝရဏအေၾကာင္းကို ပဥၥကနိပါတ္ အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္မွာလာတဲ့ ဝတၳဳနဲ႔တကြရွင္းျပမယ္၊ ဘုရားရွင္ဟာ စမၸာနဂိုရ္ျပည္မွာ သီတင္းသံုးေနတယ္၊ သဂၤါရဝဆိုတဲ့ သတို႔သားတစ္ေယာက္ဟာ ဘုရားရွင္ဆီလာၿပီး တပည့္ေတာ္ပုဏၰားထံုးစံအတိုင္းေဗဒင္က်မ္းဂန္ေတြညညရြတ္ဖတ္သရဇၥ်ာယ္တဲ့အခါ၊ တစ္ခါတစ္ေလ တစ္လံုးမွသတိမရဘူးး အကုန္ေမ့
ကုန္တယ္ဘုရား၊ တစ္ခါတစ္ေလက်ျပန္ေတာ့ ရၿပီးသားစာေတြမျပင္ မရေသးတာေတြေတာင္ ဉာဏ္ထဲမွာထင္လာပါတယ္ဘုရား၊ အဲဒါဘာေၾကာင့္ပါလဲဘုရားလို႔ ေမးေလွ်ာက္တယ္၊ ဒီေတာ့ ဘုရားက ငါရွင္းျပမယ္ကြာဆိုၿပီး ဥပမာကေလးနဲ႔ဒီလိုရွင္းျပလိုက္တယ္။

၁)ခြက္တစ္ခုထဲမွာၾကည္ေနတဲ့ေရကိုထည့္လိုက္၊ ေနာက္ဒီေရထဲကိုေဆးနီ ေဆးဝါ ေဆးျပာေတြေရာထည့္လိုက္။ေရကိုၿငိမ္ေအာင္ထားၿပီး မင္းမ်က္ႏွာဟပ္ၾကည့္လိုက္စမ္း၊ မ်က္ႏွာရိပ္ထင္ထင္ရွားရွား ျမင္ႏိုင္ပါမလား၊ မျမင္ႏိုင္ဘူး၊ ဒီလိုပဲ နဂိုစိတ္ (ဘဝင္စိတ္) ဟာၾကည္ေနတယ္၊ သူ႔မွိရာႏွလံုးေသြးဟာလဲ ၾကည္ေနတယ္၊ ဒီႏွလံုးေသြးအၾကည္ထဲမွာ ေလာဘစိတ္ကေလး ဝင္လာ ေပၚလာလို႔ရွိရင္၊ စိတ္ဟာေနာက္က်ိသြားၿပီး သိၿပီးသားစာေတြေတာင္ မမွတ္မိမသိႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ ဒီမွာလဲ ဝိပႆနာအားထုတ္ရာမွာလဲ ထိုအတူပဲ
သားသမီးအတြက္စီးပြားေရးအတြက္ ေလာဘစိတ္ဝင္လာရင္ ခႏၶာထဲမွာ နဂိုကရွိေနတဲ့ အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱအသုဘ၊ ဒုကၡသစၥာရိပ္ေတြကို ဉာဏ္နဲ႔ဆင္ျခင္တဲ့ အခါမွာ မသိမျမင္ႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ ဒီေတာ့ေရထဲမွာရွိတဲ့ေဆးနီ၊ ေဆးဝါ၊ ေဆးျပာေတြ ဖယ္ပစ္ၿပီး ေရၿငိမ္ေအာင္ထားၿပီး မ်က္ႏွာဟပ္ၾကည့္မွ မ်က္ႏွာရိပ္ကို ထင္ထင္ရွားရွားျမင္ႏိုင္သလို၊ ဒီေပၚလာတဲ့ေလာဘစိတ္ကို ျဖစ္ပ်က္႐ႈၿပီး ဖယ္ရွားပစ္ရမယ္၊ အဲဒါဖယ္ရွားပစ္ၿပီးမွ မိမိ႐ႈေနတဲ့ မူလကမၼ႒ာန္းကို ျပန္ေကာက္ၿပီး ခႏၶာဉာဏ္စိုက္ၾကည့္လိုက္ရင္ ခႏၶာထဲမွာ နဂိုရွိေနတဲ့
အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱ၊ အသုဘ၊ ဒုကၡသစၥာအရိပ္ေတြ တစ္ခုခုဟာ ထင္ထင္ရွားရွားျမင္ႏိုင္တယ္၊ ဒီေတာ့ ခင္ဗ်ားတို ႔ခႏၶာထဲ့ဉာဏ္စိုက္ၿပီး ျဖစ္ပ်က္႐ႈလို႔ မျမင္တာဟာ ဒီေလာဘစိတ္ကဝင္႐ႈပ္လို႔မျမင္ရတာ၊ ဒီေတာ့ေလာဘစိတ္ဝင္လာရင္သူ႔ကို အရင္ျဖစ္ပ်က္႐ႈၿပီးဖယ္ရွားပစ္ၿပီးမွ မူလကမၼ႒ာန္းကို ျပန္ေကာက္ၿပီး႐ႈပါ၊ ဒါမွျဖစ္ပ်က္ အနိစၥေတြျမင္လာမယ္။

(၂) ဒုတိယအခ်က္ကေတာ့ ေဒါသပဲ၊ ေဒါသစိတ္ျဖစ္ေနရင္ ႏွလံုးေသြးဟာ ပြက္ပြက္ဆူေနတာပဲ၊ ပြက္ပြက္ဆူေနတဲ့ေရေႏြးထဲကို မ်က္ႏွာရိပ္ဟပ္ၾကည့္ပါ၊ ေရက ပြက္ပြက္ဆူေနၿပီးအခိုးေတြထေနေတာ့ မ်က္ႏွာရိပ္မျမင္ႏိုင္ဘူး၊ ဒီလိုပဲေဒါသစိတ္ဝင္႐ႈပ္ေနတဲ့အခါ နဂိုရထားတဲ့စာေတြေတာင္အကုန္ေမ့သြားရတယ္၊ ဒီမွာလဲဝိပႆနာ႐ႈတဲ့ ေနရာမွာလဲ ေဒါသစိတ္ျဖစ္တဲ့အခါခႏၶာကိုယ္ထဲကို ဉာဏ္နဲ႔ၾကည့္ပါ၊ ခႏၶာမွာရွိတဲ့ အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱ၊ အသုဘ၊ ဒုကၡသစၥာႀကီးကိုဘယ္ေတာ့မွမျမင္ႏိုင္ဘူး၊ ေဒါသဆိုတဲ့ေရဆူၿပီး အခိုးထေနတာကိုဒီေတာ့ေရအခိုးၿငိမ္ေအာင္ေရေအးေရၿငိမ္ေအာင္ထားၿပီး မ်က္ႏွာရိပ္ဟပ္ၿပီးၾကည့္ေတာ့ မ်က္ႏွာရိိပ္ျမင္ရသ
လိုဒီေပၚလာတဲ့ေဒါသကို ျဖစ္ပ်က္႐ႈၿပီး အရင္ဖယ္ပစ္ရမယ္၊ ဒီလုိဖယ္ရွားပစ္ၿပီးမွ မူလကမၼ႒ာန္းကိုျပန္ေကာက္၊ ဒီလို႐ႈေတာ့မွ ခႏၶာထဲမွာရွိတဲ့ ျဖစ္ပ်က္အနိစၥေတြကို ျမင္လာလိမ့္မယ္။

(၃) တတိယ အခ်က္က ထိနမိဒၶပဲ၊ ထိနမိဒၶဆိုတာကိုယ္စိတ္ကိုကိုယ္မႏိုင္တာငိုက္မ်ည္းသြားတာ ၊ေရကန္ ထဲကေရျပင္မွာ ေမွာ္ေတြဖံုးအုပ္ေနတဲ့အခါ ၊ မ်က္ႏွာကိုဟပ္ၾကည့္ရင္မ်က္ႏွာရိပ္ကိုမျမင္ႏိုင္ဘူး၊ ဒီလိုပဲ
ဟဒယဝတၳဳႏွလံုးေသြးထဲမွာ ထိနမိဒၶ၊ ငိုက္မ်ည္းတဲ့စိတ္ကဝင္ေရာက္ေႏွာက္ယွက္ေနရင္ရၿပီးသားစာေတြ
ေမ့မွာပဲ၊ အခု ဝိပႆနာ႐ႈတဲ့ေနရာမွာလဲ ထိနမိဒၶဆိုတဲ့ ငိုက္မ်ည္းတဲ့စိတ္က ဟဒယဝတၳဳႏွလံုးေသြးမွာဝင္
ေရာက္ ဖံုးလႊမ္းေနရင္ဉာဏ္ဝင္ခြင့္မရလို႔ ခႏၶာထဲရွိတဲ့ျဖစ္ပ်က္အနိစၥေတြ မျမင္ႏိုင္ဘူး၊ ဒီေတာ့ ဖံုးေနတဲ့ေမွာ္
ေတြဖယ္ရွားပစ္ၿပီး မ်က္ႏွာရိပ္ကိုဟပ္ၾကည့္မွ ထင္ထင္ရွားရွားျမင္ရမယ္၊ ဒီမွာလဲ ဉာဏ္ေပၚမွာဖံုးေနတဲ့
ထိနမိဒၶကိုအရင္ ျဖစ္ပ်က္႐ႈၿပီး ဟဒယဝတၳဳ ႏွလုံးေသြးမွ ဖယ္ရွားပစ္ၿပီးမွ႐ႈေနတဲ့မူလကမၼ႒ာန္းကို ျပန္
ေကာက္ပါ၊ ဒီေတာ့မိမိ႐ႈေနတဲ့ ျဖစ္ပ်က္ အနိစၥေတြထင္ျမင္လာမယ္။

(၄) စတုတၳအခ်က္က ဥဒၶစၥ ကုကၠဳစၥျဖစ္တယ္၊ ဥဒၶစၥ ကုကၠဳစၥဆိုတာ စိတ္ပ်ံ႕လြင့္တာ စိတ္မၿငိမ္တာ၊ ထားရာ
မွာမေနတာဘဲ။ ေရကန္ထဲကေရဟာေလတိုက္ခတ္လို႔လႈပ္ေနတဲ့အခါ မ်က္ႏွာရိပ္ကိုဟပ္ၾကည့္ပါ၊ မ်က္ႏွာ
ရိပ္ကိုမျမင္ရဘူး၊ ဒီမွာလဲ ဝိပႆနာ႐ႈရာမွာလဲ စိတ္ပ်ံ႕လြင့္လႈပ္ရွားေနတဲ့အခါ ဝိပႆနာ႐ႈရင္ ခႏၶာထဲရွိတဲ့
အနိစၥေတြကိုမျမင္ႏိုင္းဘူး၊ ေရကိုၿငိမ္ေအာင္လုပ္ၿပီး မ်က္ႏွာရိပ္ဟပ္ၾကည့္မွျမင္ရတယ္၊ ဒီမွာလဲ ပ်ံ႕လြင့္ေန
တဲ့စိတ္ကို္ ျဖစ္ပ်က္႐ႈၿပီးဖယ္ရွားပစ္ပါ၊ ၿပီးမွမူလကမၼ႒ာန္းကိုျပန္ေကာက္ၿပီး ႐ႈရင္ခႏၶာထဲရွိတဲ့ျဖစ္ပ်က္အနိစၥ
ေတြကိုျမင္ႏိုင္တယ္၊ ထို႔အျပင္ ကုကၠဳစၥဟာအေရးႀကီးလို႔ အထူးရွင္းျပပါဦးမယ္၊ ခင္ဗ်ားတို႔ငယ္စဥ္တုန္းက
မသိမလိမၼာလို႔ မိုက္ခဲ့တာေတြကိုေတြးၿပီး ပူမေနနဲ႔၊ ေၾကာက္လန္႔မေနနဲ႔၊ ငယ္တုန္းကမိုက္ခဲ့တာေတြကို
ႏွလံုးသြင္းေနရင္ ဒါမဂ္တားဖိုလ္တားျဖစ္တယ္၊ ငယ္ငယ္တုန္းကစၿပီး ေတာက္ေလွ်ာက္လိမၼာတဲ့ အမ်ိဳးလို႔
မရွိပါဘူး၊ အနည္းနဲ႔အမ်ား မိုက္မွားခဲ့တဲ့လူေတြမ်ားပါတယ္၊ဒါေတြေတြးမေနနဲ႔၊ ေတြးေနရင္ ကုကၠဳစၥျဖစ္ၿပီး
ဝိပႆနာမွာ အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္တယ္၊ ဒီေတာ့ကုကၠဳစၥစိတ္ေတြလာရင္ျဖစ္ပ်က္႐ႈၿပီး၊ ဖယ္ရွားပစ္ပါ၊
ဘုရားရွင္လက္ထက္ကလူဆိုးႀကီးေတြ မဂ္ဖိုလ္ရသြားၾကတာရွိခဲ့သားပဲ၊ ၿပီးေတာ့ေသခါနီးမွာ ကုကၠဳစၥစိတ္
ေတြျဖစ္ရင္ တိရစာၦန္ျဖစ္တတ္တယ္၊ ၿပိတၱာျဖစ္တယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ခင္ဗ်ားတို႔ကို ေသနည္းသင္ေပးေနရတာ၊
ေသခါနီးရင္ ကိုယ္ခႏၶာကိုျဖစ္ပ်က္႐ႈေပးပါ သားသမီး ပစၥည္းဥစၥာေတြအတြက္စိတ္မခ်တာစြဲလမ္းတာေတြ
လာရင္ ၿပိတၱာနဲ႔ တိရစာၦန္ျဖစ္တတ္တယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ဝိပႆနာလုပ္တဲ့အခါ ေရွးက ဒုစ႐ုိက္မႈေတြကို မေတြး
ေတာ့ဘဲ ျဖစ္ပ်က္႐ႈဖယ္ရွားပစ္ၿပီး မိမိ႐ႈေနတဲ့ မူလကမၼ႒ာန္းကိုသာ စိုက္စိုက္မတ္မတ္ ႐ႈသြားရမယ္။

(၅) ပဥၥမအခ်က္ ဝိစိကိစာၦျဖစ္တယ္၊ ဝိစိကိစာၦဆိုတာသံသယရွိတာ၊ ဘုရား တရား သံဃာအေပၚ သံသယ
ရွိမႈ၊ မိမိက်င့္ေနတဲ့ ဝိပႆနာအက်င့္ေပၚမွာ သံသယရွိမႈေတြဟာ မဂ္တားဖိုလ္တားပဲ၊ မိမိဉာဏ္မမီတာေတြ
ကို စဥ္းစားၿပီး သံသယျဖစ္ေနရင္ ဒါအႏၱရာယ္တစ္ခုပဲ သဒၶါကိုေရွ႕သြားျပဳၿပီးတျဖည္းျဖည္း ဉာဏ္နဲ႔ဆင္ျခင္
သြားမွသာ အမွန္ေရာက္ႏိုင္တာ၊ ဒီေတာ့ ေတြးေတာယံုမွား သံသယစိတ္ေတြဝင္လာရင္ ဒါကိုျဖစ္ပ်က္႐ႈၿပီး
ဖယ္ရွားပစ္ရမယ္္၊ ဖယ္ရွားပစ္ၿပီးမွ မိမိ႐ႈေနတဲ့ မႈလကမၼ႒ာန္းကိုျပန္ေကာက္၊ ေရကန္ထဲကေရေတြအနယ္
ထေနရင္ မ်က္ႏွာရိပ္မထင္ႏိုင္ဘူး၊ အနယ္ေတြဖယ္ရွားပစ္မွ မ်က္ႏွာရိပ္ထင္ႏိုင္တယ္၊ ဝိပႆနာ႐ႈရာမွာလဲ
ဝိစိကိစာၦေတြဝင္႐ႈပ္လာရင္ ခႏၶာအရွိကို ဉာဏ္မ်က္စိကမျမင္ႏိုင္ဘူး၊ ဒီေတာ့ ဒီဝိစိကိစာၦကို ဖယ္ရွားပစ္မွ
သာ ခႏၶာအရွိနဲ႔ ဉာဏ္အသိကိုက္မယ္၊ ခႏၶာထဲမွာရွိတဲ့ အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱေတြကိုေတြ႔ျမင္ႏိုင္မယ္။ ။

မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး

ဒုကၡခ်ဳပ္ရာ နိဗၺါန္တို႕ေရာက္ေၾကာင္း မဂၢင္ ( ၈ ) ပါးက်င့္စဥ္